بریده‌هایی از کتاب به من بگو ابدیت یعنی چه

اندوه می‌تواند باری روی دوش باشد، اما همچنین می‌تواند در نقش یک لنگر ظاهر شود. به وزنش عادت می‌کنیم، به اینکه در یک جا نگهمان می‌دارد.

اگه قرار باشه ابدیتت فردا تموم شه، دوست داری این‌جوری سپری‌اش کرده باشی؟

شاید وقتی در نهایت، غمتان را نادیده نگیرید، چنین چیزی نصیبتان می‌شود. اعماقش، وسعتش و قطرش را درک می‌کنید. می‌فهمید که در نهایت، از میان این دو راه، کدام را انتخاب کرده‌اید: از کنار غمتان رد شده‌اید یا با آن کنار آمده‌اید.

اما اگه همه چی همیشه آروم و عالی باشه، خیلی بهش عادت می‌کنی، می‌دونی چی می‌گم؟ باید هر از گاهی یه مقدار هرج و مرج وجود داشته باشه. در غیر این صورت، وقتی همه چی مرتب و منظمه، ازش لذت نمی‌بری.

تنها پس از اینکه پاسخ را می‌دهید، متوجه می‌شوید گاهی اوقات، آن‌ها چیزی نیستند که طرف مقابل دوست دارد بشنود.

کم‌کم داشت برایم واضح می‌شد که نباید به خودم زحمت بدهم و به چیزی دل ببندم. سرم را که برمی‌گرداندم، از دستش می‌دادم، به همین سادگی.

"اما اگه همه چی همیشه آروم و عالی باشه، خیلی بهش عادت می‌کنی، می‌دونی چی می‌گم؟ باید هر از گاهی یه مقدار هرج و مرج وجود داشته باشه. در غیر این صورت، وقتی همه چی مرتب و منظمه، ازش لذت نمی‌بری.

کم‌کم داشت برایم واضح می‌شد که نباید به خودم زحمت بدهم و به چیزی دل ببندم. سرم را که برمی‌گرداندم، از دستش می‌دادم، به همین سادگی.

وقتی مجبور به انجام کاری باشید، باید به هر طریقی انجامش دهید و در نهایت، اگر خوش‌شانس باشید، درست انجامش داده‌اید.