بریده‌هایی از کتاب شام با آدری هپبورن

وقتی کسی می‌رود، یادآوری لذت‌هایی که با او داشتید خیلی سخت‌تر و دردناک‌تر از بدبختی‌هایی است که با او تجربه کردید.

مهم‌ترین نکته در ارتباطات، شنیدن چیزهایی است که گفته نمی‌شوند.

«بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم تنها راهی که می‌شه ارزش چیزی رو فهمید اینه که از دستش بدی.»

وقتی کسی می‌رود، یادآوری لذت‌هایی که با او داشتید خیلی سخت‌تر و دردناک‌تر از بدبختی‌هایی است که با او تجربه کردید.

«بعضی وقت‌ها، فکر می‌کنم تنها راهی که می‌شه ارزش چیزی رو فهمید اینه که از دستش بدی.»

«شماها نمی‌تونین توی گذشته زندگی کنین.» بگذر و بسپار به خدا.

به اتفاقات آینده فکر می‌کنم ـ به حرف‌های نگفته. بیست‌وچهار سال ازدست‌رفته، تولدها و مسافرت‌های نرفته. به کار و زندگی... و آغاز. به آغاز و آغاز و آغاز فکر می‌کنم.

«تو به‌خاطر من برگشتی، اما اگه خودت نخوای که پیشم بمونی، این کافی نیست. من دوستت دارم، اما اگه تو خوشحال نباشی، این هیچ ارزشی نداره.»

«خوشبختی این نیست که همیشه همه چی در بهترین حالت خودش باشه.»

«شماها نمی‌تونین توی گذشته زندگی کنین.» بگذر و بسپار به خدا.

«هر چیزی به‌وقتش خوبه.»

«زیبایی ساده، اون‌جوری که تو می‌گی، از جور نشدن همیشگی چیزها می‌آد. در بی‌نقصی، هیچ زیبایی ساده‌ای وجود نداره.»

می‌خوام که با من باشی. می‌خوام کنارت باشم. می‌خوام شب‌ها که می‌خوابم، تو رو ببینم و صبح‌ها که پا می‌شم، رو به تو بیدار شم. می‌خوام توی زندگی‌ات باشم.

در لحظه زندگی کن.

داشتیم خودمان را قربانی می‌کردیم تا تبدیل شویم به آدم بهتری نسبت به طرف مقابلمان.

«اگه می‌تونستی دوباره زندگی کنی، همهٔ زندگی‌ات رو، چی رو عوض می‌کردی؟»

«حالا، با این‌همه حسرت، چه جوری می‌شه خوشحال و خوشبخت بود؟»

«بعضی وقت‌ها، گذشتن بدون اینکه بفهمی واقعاً چه اتفاقی افتاده، غیرممکنه.»

برای انجام کاری، نیاز به راه نداشت، فقط دلیلی کافی بود تا حتی شده، راهی برای انجامش بسازد.

چطور می‌توانستم اتفاقی را که افتاده بود برایش تشریح کنم؟ اتفاقی که باعث شد در یک لحظه، قلبم را تسلیم غریبه‌ای کنم که ممکن بود دیگر هیچ وقت نبینمش.