بریده‌هایی از کتاب هر دو در نهایت می میرند

سال‌ها از زندگی‌ام را صرف احتیاط برای زنده ماندن کردم تا بلکه زندگی طولانی‌تری داشته باشم و ببینید این روش من را به کجا رسانده است. در خط پایان هستم و هرگز لذت مسابقه دادن را تجربه نکردم.

زندگی کردن نادرترین اتفاق جهان هستی است. بیشتر مردم فقط وجود دارند، همین.

"گفت عشق قدرت اَبَرقهرمانی ما آدم‌هاست که همه هم دارند، اما همیشه نمی‌شه این قدرت رو کنترل کرد، مخصوصاً وقتی آدم بزرگ‌تر می‌شه. بعضی وقت‌ها ممکنه دیوونگی به نظر بیاد و نباید از اینکه این قدرتم خرج کسی شده که توقعش رو نداشتم، بترسم."

"زندگی پس از مرگِ پس از مرگت از نظر تو، چه جوریه؟" "هر جوریه که خودت دوست داشته باشی. هیچ محدودیتی نداره. اگه اهل فرشته‌ها، هاله‌های نور، روح و این حرف‌ها باشی، همونه. اگه فکر کنی پرواز می‌کنی، همون می‌شه. اگه دلت بخواد برگردی به گذشته، برمی‌گردی به گذشته."

آدم‌ها فکر می‌کنن برای کارهایی که دوست دارن، همیشه وقت دارن و لذت داشته‌هاشون رو نمی‌برن، حتی حرف‌هاشون رو هم به‌هم نمی‌گن و صبر می‌کنن.

هاوئی هرگز احساس تنهایی نکرده بود، چون می‌توانست هر موقع دلش خواست، آنلاین شود و در میان پیام‌هایش غرق شود. اما احساسات میلیون‌ها نفر با عشقی که یک نفر آن را هدیه می‌کند از زمین تا آسمان فرق می‌کند.

ساختن یک خاطرهٔ جدید برای خندیدن هم، به‌اندازهٔ خندیدن به خاطره‌ای قدیمی، لذت‌بخش است. شاید حتی بهتر هم باشد.

حقیقت گاهی وقت‌ها، می‌تواند پیچیده باشد. مهم نیست که حقیقت تلخ باشد یا شیرین. گاهی وقت‌ها، حقیقت تا وقتی که تنها نباشی، بروز پیدا نمی‌کند.

جای کشتی در بندرگاه امن است، اما این آن چیزی نیست که کشتی‌ها برای آن ساخته شده باشند.

نجات پیدا کردن بهم نشون داد که بهتره زنده باشی و بگی کاش مُرده بودم تا اینکه در حال مردن باشی و آرزو کنی کاش تا ابد زنده بمونی.

واقعاً آدم‌ها می‌توانند بدجنس باشند. پیدا کردن راهی برای یک مکالمه با احترام متقابل، سخت است، چه برسد دیگر به پیدا کردن دوست آخر.

بابا می‌گفت خداحافظی ممکن‌ترین غیرممکن است. چون هیچ وقت دلت نمی‌خواهد به زبان بیاوری‌اش، اما احمقانه است که وقتی فرصتش را داری، از آن استفاده نکنی.

بیشترین چیزی که دلم برایش تنگ شود فرصت‌های ازدست‌رفته برای واقعاً زندگی کردنِ زندگی‌ام باشد

پنی گفت: "مامانی." همین یک کلمه همه چیز را به لیدیا گفت ـ شکسته شده بود، اما دوباره خودش را جمع کرد، نه برای خودش، برای دخترش.

زندگی را نباید تنها زندگی کرد، حتی در روز آخر.

ممکن است نتوانم درمان سرطان را پیدا کنم یا معضل گرسنگی در سطح جهان را رفع کنم، اما همین مهربانی‌های کوچک می‌توانند راه درازی بروند.

ممکن است در خانواده‌ای متولد شده باشی و حق انتخابی نداشته باشی، اما دوستی‌هایت را خودت انتخاب می‌کنی. می‌فهمی که بعضی دوستی‌ها ارزشش را ندارد و باید آن‌ها را پشت سر بگذاری، اما دوستی‌هایی هستند که ارزش هر خطر و هر چیزی را دارند.

بابا می‌گفت خداحافظی ممکن‌ترین غیرممکن است. چون هیچ وقت دلت نمی‌خواهد به زبان بیاوری‌اش، اما احمقانه است که وقتی فرصتش را داری، از آن استفاده نکنی.

اینجا متیو خفته است: به عشق همه زیست. روی "ارسال" کلیک کردم. دیگر راه برگشتی نبود. بله، می‌شد ادیتش کرد، اما وعده‌ها را هرگز نمی‌شود، و زندگی به عشق همهٔ وعده‌ای است که من به جهان هستی دادم.

شاید یه روز زندگی کردن بهتر از یه عمر زنده موندنِ اشتباه باشه.