بریده‌هایی از کتاب طرز فکر پیشاهنگی

نظریهٔ پیشرو در زمینهٔ این‌که چرا ما دوست داریم وضعیت موجود را حفظ کنیم این است که ما مخالف ازدست‌دادنیم. یعنی دردی که برای ازدست‌دادن چیزی حس می‌کنیم از لذتی که برای دستاوردی با همان اندازه حس می‌کنیم، بیشتر است. همین مسئله سبب می‌شود به تغییر موقعیت خود بی‌میل باشیم چون حتی اگر این تغییر به‌طور کلی سبب بهبود ما شود، تمرکز ما بیشتر روی چیزی است که از دست می‌دهیم، نه چیزی که به دست می‌آوریم.

وقتی یک روز صبح بیدار می‌شوید و به‌سمت باشگاه می‌روید، مزیت این انتخاب فقط کالری‌هایی که آن روز می‌سوزانید یا عضله‌هایی که می‌سازید، نیست. مزیت دیگرش این است که مهارت‌ها و عادت‌های ارزشمندی را نیز تقویت می‌کنید. مسلماً مزیت دیگرش عادت باشگاه‌رفتن است اما مزیت‌های گسترده‌تری هم دارد که عبارت‌اند از مهارت وسیع‌ترِ انجامِ کارهایِ سخت و عادت مهم‌ترِ سرِ قولِ خود ماندن.

هوش و دانش فقط یک‌سری ابزار است. می‌توانید از این ابزارها استفاده کنید تا دنیا را به وضوح ببینید، البته مشروط براین‌که انگیزهٔ لازم را برای این کار داشته باشید. همچنین اگر از انگیزهٔ لازم برخوردار باشید، می‌توانید از این ابزارها استفاده کنید تا از دیدگاه‌هایی خاص دفاع کنید. اما هیچ چیزِ ذاتی در این ابزارها وجود ندارد که سبب شوند پیشاهنگ شوید.

چگونه می‌دانیم این‌طور نیست؟، نابخردی‌های پیش‌بینی‌پذیر، چرا مردم چیزهای عجیب‌وغریب را باور می‌کنند، کی بود کی بود؟، آنچه ثابت می‌کند شما باهوش نیستید، انکارگرایی، چرا همه (به‌جز من) ریاکاراند؟ و کتاب تفکر سریع و کُند