بریده‌هایی از کتاب طرز فکر پیشاهنگی

قدرتمند بود. دریفوس نیز یهودی بود. چطور می‌توانستند به قضاوت شخصی اعتماد کنند که در این حد تضاد منافع داشت؟

این‌که شخصی باشید که حقیقت را هرقدر هم دردناک باشد، می‌پذیرد، همان چیزی است که سبب می‌شود افراد بتوانند با شما صادق باشند. می‌توانید بگویید می‌خواهید از شریکِ زندگی‌تان راجع‌به مشکلاتی که در زندگی دارید حقیقت را بشنوید یا این‌که می‌خواهید کارمندان‌تان هر مشکلی را که در شرکت دارند با شما درمیان بگذارند اما اگر وقتی حقیقت را می‌شنوید حالت تدافعی یا جنگجو به خود بگیرید، احتمالاً به‌ندرت حقیقت را خواهید شنید. هیچ‌کس نمی‌خواهد پِیک پیام‌رسانی باشد که مورد شلیک قرار می‌گیرد.

تمایل به گفتنِ «من اشتباه کردم.» به فردی دیگر، یکی از نشانه‌های قویِ شخصی است که حقیقت را بر نفس خود ارجح می‌داند.

این‌که شخصی باشید که حقیقت را هرقدر هم دردناک باشد، می‌پذیرد، همان چیزی است که سبب می‌شود افراد بتوانند با شما صادق باشند. می‌توانید بگویید می‌خواهید از شریکِ زندگی‌تان راجع‌به مشکلاتی که در زندگی دارید حقیقت را بشنوید یا این‌که می‌خواهید کارمندان‌تان هر مشکلی را که در شرکت دارند با شما درمیان بگذارند اما اگر وقتی حقیقت را می‌شنوید حالت تدافعی یا جنگجو به خود بگیرید، احتمالاً به‌ندرت حقیقت را خواهید شنید. هیچ‌کس نمی‌خواهد پِیک پیام‌رسانی باشد که مورد شلیک قرار می‌گیرد.

این‌که بخواهید تفسیرهای سایرین را نیز در نظر بگیرید یا حتی اعتقاد داشته باشید تفسیرهای منطقی دیگری نیز می‌توانند در کنار تفسیر شما در نظر گرفته شوند، نیازمند داشتن تفکر پیشاهنگی است.

البته همهٔ نقشه‌ها در واقع ساده‌سازی‌های ناقص واقعیت است و یک پیشاهنگ هم این را می‌داند. تلاش برای تهیهٔ نقشه‌ای دقیق به این معنی است که از محدودیت‌های درک خود آگاه باشید و به‌دنبال مناطقی از نقشهٔ خود بگردید که از جزئیات کافی برخوردار نیستند یا احتمالاً غلط هستند. همچنین به این معنی است که همیشه آماده باشید در پاسخ به اطلاعات جدیدی که دریافت می‌کنید نظر خود را تغییر دهید. در تفکر پیشاهنگی، چیزی به‌نام «تهدید» باورها وجود ندارد. در صورتی که متوجه شوید در موردی اشتباه می‌کرده‌اید، نقشهٔ خود را اصلاح می‌کنید و این مسئله، تنها به شما کمک خواهد کرد.

حال به پزشک‌تان دروغ گفته‌اید؟ اگر گفته‌اید، تنها کسی نیستید که این کار را کرده است. در دو تحقیقی که اخیراً انجام شده است، به ترتیب ۸۱ درصد و ۶۱ درصد از بیماران اعتراف کرده‌اند که اطلاعاتی را در زمینهٔ مسائل مهم مانند خوردن منظم دارو یا فهمیدن دستورات دکتر، از او پنهان کرده‌اند. (۳) رایج‌ترین دلیل بیماران برای این رفتار چیست؟ خجالت‌کشیدن و ترس از قضاوت‌شدن. محقق اصلی این تحقیقات اعلام کرده است: «بیشتر افراد دوست دارند دکترشان نظر خوبی به آن‌ها داشته باشد.»(۴)

و در برخی گروه‌ها، جاافتادن در گروه، محدودیت‌های بیشتری در زمینهٔ چیزهایی که اجازه دارید بخواهید یا راجع‌به خودتان باور کنید برای شما ایجاد می‌کند. این پدیده سندروم خشخاش بلند نامیده می‌شود، یعنی «نشان‌دادن توجه به خود یا داشتن جاه‌طلبی، سبب می‌شود شما را سرجای خود بنشانند». در صورتی که بخواهید در این فرهنگ جا بیفتید، باید عادت کنید دستاوردها و هدف‌های خود را کوچک بشمارید و حتی این کار را در ذهن و درون خودتان هم انجام دهید.

کسی که هویت سیاسیِ خود را جدی نمی‌گیرد از برنده‌شدن حزب‌اش در انتخابات خوشحال می‌شود. اما دلیل شادی‌اش این است که انتظار دارد حزب او در ادارهٔ کشور بهتر عمل کند، نه این‌که طرف دیگر شکستی تحقیرآمیز را تجربه کند.

پذیرش احتمال شکست از قبل آزادی‌بخش است و سبب می‌شود شجاع شوید، نه ترسو. همین مسئله به شما شجاعت می‌دهد تا ریسک لازم را برای دستیابی به چیزی بزرگ بپذیرید.

داشتن آی‌کیوی بالا و مدرکی عالی می‌تواند به شما مزیتی در دامنهٔ علوم بدون ایدئولوژی بدهد؛ مثلاً در زمینهٔ حل مسائل ریاضی یا پیداکردن محلی مناسب برای سرمایه‌گذاری. اما نمی‌تواند از شما در برابر جانب‌داری روی پرسش‌های دارای بار ایدئولوژیک محافظت کند.

در حقیقت، اگر خودتان را منطقی ببینید می‌تواند نتیجهٔ معکوس داشته باشد. هرچه بیشتر فکر کنید واقع‌گرا هستید، بیشتر به عقاید و نظرات خود اعتماد می‌کنید و فکر می‌کنید واقعیت را دقیق‌تر نشان می‌دهند و با دقت کمتری آن‌ها را زیر سؤال می‌برید.

برخلاف استدلالِ انگیزشیِ جهت‌دار که ایده‌ها را از درون عینک «آیا می‌توانم آن را باور کنم؟» و «آیا باید آن را باور کنم؟» مورد بررسی قرار می‌دهد، استدلالِ انگیزشیِ صحت، ایده‌ها را با عینک «آیا واقعیت دارد؟» ارزیابی می‌کند.

این‌که بدانید باید فرضیات خود را بیازمایید نمی‌تواند به‌شکل خودکار سبب بهبود قضاوت‌تان شود؛ درست مثل این‌که چون می‌دانید باید ورزش کنید، به‌طور خودکار وضعیت سلامت‌تان بهبود پیدا نخواهد کرد. توانایی حفظ‌کردن فهرستی از تعصب‌ها و مغالطه‌ها به شما کمکی نمی‌کند، مگر این‌که بخواهید در تفکر خود این تعصب‌ها و مغالطه‌ها را شناسایی کنید. بزرگ‌ترین درسی که گرفته‌ام و سپس محققان هم آن را تأیید کرده‌اند و در ادامه این کتاب نیز خواهید دید، این است که قضاوت ما بیش از آن‌که محدود به دانش ما باشد، محدود به نگرش‌مان است.

می‌توانید بدون دادنِ قول‌های واهی انگیزه‌بخش باشید. می‌توانید تصویری از دنیایی که می‌خواهید خلق کنید بکشید یا بگویید چرا مأموریت شما مهم است یا چطور محصول شما به افراد کمک کرده است و نیازی هم نیست موفقیت تضمین‌شده‌ای را ادعا کنید. روش‌های زیادی برای انگیزه‌دادن به افراد وجود دارد که نیازی هم نیست برای اجرای آن‌ها به دیگران یا خودتان دروغ بگویید.

نشان‌دادنِ عدم‌قطعیت لزوماً چیز بدی نیست. به این بستگی دارد که آیا عدم‌قطعیت وابسته به شماست یا وابسته به دنیا. اگر نشان دهید روی این موضوع قوی هستید و به‌راحتی در خصوص تجزیه و تحلیل و برنامهٔ خود صحبت کنید، بیشتر متخصص دیده می‌شوید.

او به خود گفت: «اغلب چیزهایی را از خودم مخفی می‌کنم. گاهی نیز سایر افراد را فریب داده‌ام. اما طبیعت احمق نیست، شاید آن‌قدر خوش‌شانس باشم که بعضی از اشتباهاتم بخشیده شوند، آن‌هایی که اهمیت ندارند اما نمی‌توانم روی شانس حساب کنم.»

این جمله را مانند یک سرود با خود تکرار می‌کرد: «تو داری تمامِ تلاشِ خودت را می‌کنی، فقط می‌توانی تمامِ تلاشِ خودت را بکنی.»

گاهی اوقات پروژه‌ای که روی آن کار می‌کنم به نظر ناامیدکننده می‌رسد. برای نمونه، یک موقعیتِ فرضی تصادفی را همین‌طوری در نظر بگیرید: «کتابی که دارم می‌نویسم افتضاح است و باید آن را متوقف کنم.» اما از کجا مطمئن باشم که واقعاً این‌طور است و فقط یک ترس موقت نیست؟ ۱۰۰ درصد اطمینان دارم و مدیر مطبوعاتی‌ام پافشاری می‌کند. اما می‌خواهم او را نادیده بگیرم و به‌جای آن یک پرسش مطرح کنم: «فرض کنید اگر درست حدس بزنید هزار دلار جایزه می‌گیرید، آیا بازهم در هفتهٔ آینده همین احساس را به کتاب‌تان دارید؟ حالا چطور شرط می‌بندید؟» حالا که بحث پول شد، شک دارم. دفعات بسیار زیادی را به خاطر دارم که دربارهٔ کتابم یا یک پروژهٔ دیگر شک و تردید داشتم. اما معمولاً بعد از یکی دو روز این ابر سیاه از بین می‌رود.

شرط‌بندی یعنی تصمیمی که می‌گیرید و بر اساس آن، مطابق با بازده، چیزی ارزشمند به دست می‌آورید یا از دست می‌دهید. این چیز می‌تواند پول، سلامت، زمان یا شهرت شما باشد