بریده‌هایی از کتاب طرز فکر پیشاهنگی

«اصل اول این است که نباید خودتان را گول بزنید. خودتان خیلی راحت‌تر از هر شخص دیگری گول می‌خورید.»

قضاوت ما بیش از آن‌که محدود به دانش ما باشد، محدود به نگرش‌مان است.

ما برای خطاها و اشتباه‌ها خود توجیه منطقی می‌آوریم، گرفتار خیالات واهی می‌شویم. شواهدی را دست‌چین می‌کنیم که پیش‌داوری‌های‌مان را تأیید و از طیف سیاسی ما پشتیبانی می‌کنند.

طرز فکر پیشاهنگی از لحاظ عاطفی ارزشمند است. این‌که بتوانید درمقابل وسوسهٔ گول‌زدن خود مقاومت کنید و این‌که بدانید می‌توانید حتی با حقیقت ناخوشایند روبه‌رو شوید، به شما حس قدرتمندبودن می‌دهد. این حالت، تعادلِ فکریِ ناشی از درک ریسک‌ها و کنارآمدن با احتمالات پیشِ رو است. علاوه بر این، حس آزادبودن برای کشف ایده‌ها و دنبال‌کردن شواهد، فارغ از جهت و سوی آن‌ها و بدون درنظرگرفتن محدودیت‌های شیوهٔ تفکری که «مجبورید داشته باشید» یک حس سبکی طراوت‌بخش ایجاد می‌کند.

در حقیقت سایر افراد به هیچ عنوان آن‌قدر که فکر می‌کنید دربارهٔ شما فکر نمی‌کنند و نظرات آن‌ها راجع‌به شما آن‌قدر که فکر می‌کنید روی زندگی‌تان اثر ندارد.

وقتی متوجه می‌شوید اشتباه کرده‌اید، یعنی یک به‌روزرسانی داشته‌اید نه یک شکست و نگرش شما به دنیا یک سند باز است که باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

آن را طرز فکر پیشاهنگی می‌نامم؛ یعنی انگیزهٔ دیدن رویدادها به‌ترتیبی که واقعاً هستند، نه به‌شکلی که دوست داریم باشند. طرز فکر پیشاهنگی همان چیزی است که اجازه می‌دهد ضعف‌های‌تان شوید، نقاط ضعف خود را جست‌وجو کنید، فرضیات خود را بیازمایید و روش خود را تغییر دهید. این طرز فکر شما را وادار می‌کند از خود پرسش‌هایی از این دست کنید: «آیا در آن بحث اشتباه می‌کردم؟» یا «آیا این ریسک ارزش‌اش را دارد؟»

مزیتِ ازدست‌دادن شغل‌تان می‌تواند این باشد که دیگر مجبور نیستید همکارانِ اعصاب‌خردکنِ خود را تحمل کنید. مزیتِ یک قرارِ وحشتناک می‌تواند این باشد که بعداً می‌تواند تبدیل به یک داستانِ سرگرم‌کننده شود. مزیتِ هر اشتباه هم این است که از آن تجربه، درسی به شما می‌دهد که می‌توانید از آن استفاده کنید و در آینده دیگر اشتباهاتی این‌چنینی را مرتکب نشوید.

قضاوت ما بیش از آن‌که محدود به دانش ما باشد، محدود به نگرش‌مان است.

جدی‌نگرفتن هویت خود یعنی به آن به‌عنوان موضوعی مبتنی بر حقایق نگاه کنید و آن را منبع اصلی افتخار و معنیِ زندگیِ خود ندانید. هویت شما فقط شرحی از شماست، نه پرچمی که بخواهید با افتخار آن را تکان دهید.