بریده‌هایی از کتاب هنر همه فن حریف شدن در احساسات

من بچهٔ شادی نبودم... احساس ترس، خشم و درماندگی می‌کردم.

احساسات ما بخش بزرگ وحتی شاید بزرگ‌ترین بخش عواملی هستند که ما را به انسان تبدیل می‌کنند.

هستهٔ مهارت درک‌کردن، جست‌وجو به‌دنبال مضمون زیرین یا علت احتمالی است که باعث به وجودآمدن آن حس به‌خصوص شده است.

آن‌ها هوش هیجانی را «توانایی نظارت بر احساسات و عواطف خود و دیگری، به‌منظور تفکیک و تشخیص آن‌ها از هم و استفاده از اطلاعات به‌دست‌آمده جهت راهنمایی فرایند تفکر و اقدامات بعدی» تعریف کردند.

تمام احساسات و عواطف ما منابع اطلاعاتیِ مهمی هستند از آن‌چه درون‌مان می‌گذرد. حواس چندگانهٔ ما اخباری را از جسم، ذهن و دنیای خارجی به دست می‌دهند و سپس مغزمان این اخبار را پردازش و تجزیه‌وتحلیل می‌کند و تجربه‌مان را شکل می‌دهد. اسم ماحصل این فرآیند احساس است.

این روزها تکنولوژی آن‌قدر سریع پیشرفت می‌کند که شرکت‌ها کارمندان‌شان را به‌خاطر مهارت‌های فعلی‌شان استخدام نمی‌کنند؛ آن‌ها به‌دنبال افرادی هستند که انعطاف‌پذیر باشند، ایده‌های جدید بدهند، انگیزهٔ همکاری در گروه ایجاد کنند، توانایی مدیریت و رهبری گروه را داشته باشند و کارهای مشارکتی دیگر.

بیماری عاطفی یعنی اجتناب از واقعیت به هر قیمتی. سلامت عاطفی یعنی روبه‌روشدن با واقعیت به هر قیمتی. «ام. اسکات پِک»

برای کسی مهم نیست شما چقدر می‌دانید تا زمانی که بالاخره بفهمند چقدر اهمیت قائل هستید. «تئودور روزولت»

حالت چطوره؟ اوضاعت چطوره؟ چه احساسی داری؟ آن‌قدر از روی عادتِ مکالمه این سؤال را می‌پرسیم که به‌ندرت حواس‌مان به سؤالی که می‌پرسیم هست و وقتی هم کسی از ما این سؤالات را می‌پرسد، پاسخی از روی عادت به او می‌دهیم. خوبم، ممنون، تو چطوری؟ همه‌چیز خوبه! مشغولم! قبل از جواب دادن، حتی یک ثانیه هم برای فکرکردن درنگ نمی‌کنیم. این حرکت یکی از بزرگ‌ترین پارادوکس‌های وضع بشر است.

یادگیری این مهارت‌ها و بهبود نحوهٔ واکنش نشان‌دادن‌مان به احساسات بدین معنا نیست که به‌یک‌باره خوشحال می‌شویم و برای همیشه خوشحال می‌مانیم. خوشحالی دائمی نباید هدف ما باشد، زندگی چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. ما به توانایی تجربه و ابراز تمام احساسات و عواطف نیاز داریم تا بتوانیم هم احساسات خوشایند و هم احساسات ناخوشایند را در جهت مناسب تعدیل کنیم تا به سلامت بیش‌تر برسیم، تصمیم‌گیری‌های آگاهانه‌تری داشته باشیم، روابط بامعنایی بسازیم و آن‌ها را حفظ کنیم و پتانسیل خود را محقق سازیم.

دانشمندانِ احساسات با ذهن باز و نیتِ خیر عمل می‌کنند، قاضی‌های احساسات می‌ترسند چیز وحشتناکی بشنوند. آن‌ها آمادهٔ انکار، دفاع و سرزنش‌کردن هستند.

بعضی از ما ذاتاً در ریاضی بهتر از دیگران هستیم و بعضی از ما در کارهای مرتبط به زبان استعداد بیش‌تری داریم؛ اما همه‌مان می‌توانیم این چیزها را یاد گرفته و در آن‌ها پیشرفت کنیم.

یادگیری کاملاً مبنایی احساسی دارد. «افلاطون»

اگر پدر یا مادر هستید، این سؤالات را از خود بپرسید: مهم‌ترین خصوصیاتی که می‌خواهید فرزندان‌تان در بزرگ‌سالی داشته باشند چیست؟ آیا مهارت در ریاضیات، دانش علمی یا توانایی ورزشی است؟ یا اعتمادبه‌نفس، مهربانی، حس هدفمندی و بلوغ لازم برای ایجاد روابط سالم و بادوام؟

هوش هیجانی اجازه نمی‌دهد احساسات سر راه‌مان مانع ایجاد کند، بلکه کارش دقیقاً خلاف این است. هوش هیجانی تعادل را به فرایند تفکر ما بازمی‌گرداند، مانع از تأثیر نابه‌جای احساسات بر اعمال‌مان می‌شود و کمک می‌کند بفهمیم که حتماً دلیلی دارد که حس خاصی را تجربه می‌کنیم.

ما همگی باید بکوشیم تا به دانشمندِ احساسات تبدیل شویم.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که قدرت بیش‌تری دارند، کم‌تر به احساسات اطرافیان‌شان واکنش نشان‌می‌دهند.

مثالی بزنم از آزمایشی که روی کارمندان یک مؤسسهٔ مالی بزرگ انجام شد. در طی یک هفته، به یک گروه از کارمندان ویدیوهایی راجع به تأثیرات مضر استرس نشان داده شد: استرس برای سلامتی بد و برای عملکرد شغلی زیان‌آور است و مانعی برای یادگیری و رشد است. گروه دوم ویدیوهایی که در بردارندهٔ پیامی متضاد بود مشاهده کردند: استرس برای سلامتی خوب است و باعث عملکرد شغلی بهتر و بهبود یادگیری و رشد می‌شود. شرکت‌کنندگانی که ویدیوهای سه‌دقیقه‌ای «استرس خوب است» را سه بار در هفته تماشا کردند، در مقایسه با گروهی که ویدیوهای «استرس بد است» را مشاهده کردند، علائم منفی سلامتی‌شان به‌طرز چشمگیری کاهش و عملکرد کاری‌شان افزایش پیدا کرده بود.

بی‌حوصله و پراسترس هستند چطور می‌توانند درست فکر کنند؟ وقتی اضطراب دارند تا چه اندازه می‌توانند اطلاعات جدید را جذب کنند؟ آیا درس خواندن را جدی می‌گیرند؟ آیا تمایل دارند که کنجکاوی‌شان را ابراز کرده و یادگیری را دنبال کنند؟

ما دوست نداریم به احساسات ناخوشایند بپردازیم. فقط می‌خواهیم از بین بروند، ترجیحاً خودبه‌خود و بدون هیچ‌گونه دخالتی از جانب ما. چه این احساسات منفی برای خودمان باشند چه برای دیگران، مقابله با آن‌ها دردناک است.