بریده‌هایی از کتاب تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند

دست زدن ارتباط تنگاتنگی با خلاقیت و هماهنگی دارد. بچه‌های کوچک با این کار می‌خواهند شخصیت خود را بروز دهند. شگفت‌انگیز است.

چند ماه پیش، پیتزای حاضری را «شام اصلی خانگی» می‌دانستیم، و حالا برای بچه خودت غذا می‌پزی؟ تو دیگر کی هستی؟ مری پاپینز؟

امیدوارم به‌خاطر این طرز تفکر که زن‌ها سزاوار فرصت‌های برابر با مردان هستند به این نتیجه برسی که لزومی ندارد موقع ورود خانم‌ها در را برایشان باز نگه داشت. هیچ‌وقت این‌طور فکر نکن که نمی‌شود هم برابر با زن‌ها بود و هم مثل یک جنتلمن با آن‌ها رفتار کرد،

پدربزرگت آخر هفته اینجا آمد و به در ِتمام کابینت‌های آشپزخانه قفل بچه زد. درنتیجه، باز کردن در کابینت‌ها برای تو پانزده ثانیه طول می‌کشد و برای من نیم ساعت.

پس همیشه یادت باشد: هر موقع که زیادی سخت گرفتم، باعث خجالتت شدم، غیرمنطقی رفتار کردم و بی‌انصاف شدم، آن‌وقت می‌خواهم به روزی فکر کنی که نمی‌خواستی به من بگویی سویچ لعنتی ماشین را کجا قایم کرده‌ای. و یادت باشد که خودت شروع کردی.

اما قبل از اینکه چیزی بگم می‌خوام بدونی که هر چی باشم، حداقل از اون پدرهایی نیستم که یادشون می‌ره بچه رو از مهد برگردونن خونه، من فقط یادم می‌ره ببرمش مهد...»

زندگی حول محور غذا خوردن می‌چرخد و بس. مثلاً، فکر کردن به غذا، خیال‌بافی دربارهٔ غذا، شکار کردن غذا، درست کردن غذا، سفارش دادن غذا، انتظار کشیدن برای غذا، صحبت دربارهٔ غذا، اعتراض به نبود غذا. تابه‌حال، برایم پیش نیامده که به منوی غذا نگاه کنم و بگویم: «کدومش خوشمزه‌تره؟» تمام هوش و حواسم به این بوده است که «کدام غذا حجم بیشتری دارد؟» اگر قرار بود زندگی‌نامه‌ام را بنویسم، عنوانش این بود: گرسنگی فقط یک کلمه نیست، سبک زندگی است.

آدم شجاع آدمی نیست که دعوایی راه بیندازد که نمی‌داند آخرش در آن برنده است یا بازنده؛ آدم شجاع کسی است که می‌داند برنده است و باز هم عقب‌نشینی می‌کند.

ای کاش من و تو حداقل چند باری روزهای یکشنبه را بتوانیم با هم سر کنیم. دلم می‌خواهد این روزها فقط مختص خودمان باشد. دربارهٔ چیزهایی باشد که من از آن‌ها سر درمی‌آورم. از اینکه بگویم دوستت دارم هراسی ندارم، بقیهٔ ماجرا ترس به جانم می‌اندازد. از روزی می‌ترسم که جایگاهم را در زندگی‌ات از دست بدهم. لزومی ندارد فوتبال را دوست داشته باشی. من همهٔ تلاشم را می‌کنم که به تو بگویم اگر فوتبال را دوست نداشته باشی، آن‌وقت من نگران چه‌چیزهایی هستم. حس طردشدگی. معذب بودن و تنهایی. من از طرد شدن خودم می‌ترسم

ما پوسترهایی با تصویر غروب آفتاب و صخره‌ها را که جملات انگیزشی و چرندیات رویش نوشته قاب کرده‌ایم و به دیوارهای اتاق نشیمن آویزان کرده‌ایم!