بریده‌هایی از کتاب شنای شبانه

تا قبل از ماه اکتبر سال گذشته او دوستانی داشت و در مدرسه خوب درس می‌خواند و صدالبته مهمانی هم می‌رفت. چرا دختری باید مجبور باشد به این خاطر که شادی کرده معذرت‌خواهی کند؟

اگه توی زندگیم فقط یه چیز یاد گرفته باشم اینه که معمولاً وجدان اون رو هدایت می‌کنه که کار درست رو انجام بده.

«من که بزرگ می‌شدم، اینجا یه شهر بسته و منزوی بود. مردم به هم اَنگ می‌چسبوندن. به نظرم واسه‌شون سخت بود تغیر رَویه بدن.»

چرا دختری باید مجبور باشد به این خاطر که شادی کرده معذرت‌خواهی کند؟

به من هرگز تجاوز نشده است. تا همین اواخر اگر در این مورد از من می‌پرسیدید، می‌گفتم که هیچ‌گاه قربانی تعرض جنسی نشده‌ام. طبق ذهنیت من، تعرض جنسی به این معنا بود که غریبه‌ای کسی را کِشان‌کِشان به کوچه‌پس‌کوچه‌ای ببرد و به او تجاوز کند. اوضاع در حال تغییر است. ما کم‌کم داریم می‌پذیریم که تعرض و تجاوز به شیوه‌های متعددی اتفاق می‌افتد. ما زنان کم‌کم داریم اعتراف می‌کنیم که این مسئله زندگی ما را فرا گرفته. به گمان من می‌شود این‌طور گفت که خب! واقعاً جامعه همیشه این موضوع را انکار کرده است.

و تمام اون کارهای وحشتناکی که هم با جسمش و هم با روحش شد براتون می‌گه. هرگز با هیچ انسانی نباید یه همچین رفتاری بشه. یه دختر کم سن و سال که دیگه به جای خود. ممکنه سال‌ها طول بکشه تا جراحات عاطفیِ کِلی التیام پیدا کنن، البته اگه التیام‌پذیر باشن. حالا تأثیری که حملهٔ جنسی روی روند معمول زندگی قربانی می‌گذاره که دیگه هیچ

حتی نمی‌توانستم تصورش را هم بکنم که زندگی برایم چه خوابی دیده بود.

وقتی به مکانی آشنا برمی‌گردم، یا به‌طور اتفاقی به رایحه‌ای برمی‌خورم که مرا به دوران کودکی می‌برد و یا حتی وقتی غذایی می‌خورم که از کودکی به بعد نخورده‌ام، خاطرات فراموش‌شده را یک‌جا و به‌سرعت می‌بینم.

دنیایی که در اون ادعا بر بینش حکمرانی می‌کنه. دنیایی که در اون ادله هیچ ارزشی ندارن. دنیایی که در اون یک شخص، بدون برهان، به گناهکار بودن محکوم می‌شه.

تعدی به زنان همواره موضوعی عادی تلقی شده. هنوز هم خیلی از آن دورانی که مردهای چند ایالت اجازه داشتند به زنی تعدی کنند، بدون اینکه قانون را نقض کرده باشند، فاصله نگرفته‌ایم. در بعضی از کشورها هنوز هم چنین اتفاق‌هایی رخ می‌دهد.