بریده‌هایی از کتاب بیش یادگیری

راه اول این است که یادگیری پاره‌وقت داشته باشید. تأثیرگذارترین نمونه‌های موفقیت در یادگیری بیش‌یادگیرانی هستند که وقت بسیار زیادی روی پروژه‌های‌شان صرف کرده‌اند. صرفِ پنجاه ساعت در هفته روی یک پروژه، بیش از صرف پنج ساعت در هفته نتیجه خواهد داد، حتی اگر کارایی روش یکسان باشد

چالش ابتدای یادگیری این است که نمی‌دانید چه کاری باید انجام دهید و چالش انتهای کار این است که فکر می‌کنید دیگر می‌دانید باید چه کار کنید.

یادگیری منفعلانه علم را به ارمغان می‌آورد. کاربست فعال باعث ایجاد مهارت می‌شود.

توصیهٔ من این است: بدانید کجا هستید و از کم شروع کنید. اگر از آن دسته آدم‌هایی هستید که یک دقیقه یک جا بند نمی‌شوید، نیم دقیقه را امتحان کنید. خیلی زود نیم دقیقه به یک دقیقه تبدیل می‌شود و بعد دو دقیقه. با گذشت زمان شاید سرخوردگی‌ای که از یادگیری موضوعی خاص حس می‌کنید به علاقهٔ واقعی تبدیل شود. هر بار که در برابر حواس‌پرتی مقاومت می‌کنید گرایش‌تان به فکرهای متفرقه کمتر می‌شود. با صبر و استقامت، شاید دقیقه‌های‌تان آن‌قدر زیاد شود که کارهای بزرگ انجام دهید، درست مثل همان کاری که سامرویل تقریباً دویست سال پیش انجام داد.

وقتی پای یادسپاری وسط است، نگذارید عالی دشمنِ کافی شود.

اگر صبر کنید و با تلاش از ذهن خودتان به یاد بیاورید سودمندتر از آن است که دوباره به کتاب نگاه بیندازید

اگر کار را شروع کنید یا یک عامل قوی حواس‌پرتی را نادیده بگیرید، معمولاً ظرف چند دقیقه نگرانی‌تان برطرف می‌شود، حتی برای کارهای خیلی نامطلوب. بنابراین یک عصای خوب اولیه این است که خودتان را متقاعد کنید قبل از یک وقفه برای استراحت فقط از همان چند دقیقه ناخوشایندی حداکثری عبور کنید. گفتن این‌که «فقط باید پنج دقیقه وقت صرفش کنم»، قبل از آن‌که دست بکشید و کار دیگری را شروع کنید، معمولاً برای شروع کافی است. بالاخره هر کسی می‌تواند پنج دقیقه از هر چیزی را تحمل کند، هر قدر هم که حوصله‌سربر، اعصاب‌خردکن یا سخت باشد.

دانشگاه‌های برتر مانند هاروارد، ام‌آی‌تی و ییل، بهترین دوره‌های خود را رایگان در اینترنت منتشر می‌کنند.

دریافت بازخورد همیشه آسان نیست. اگر آن را بیشتر به‌عنوان پیامی دربارهٔ خودتان برداشت کنید تا دربارهٔ مهارت‌های‌تان، خیلی راحت می‌گذارید یک مشت به ضربه‌ای تبدیل شود که ناک‌اوت‌تان می‌کند.

اغلب داستان‌هایی از افرادی می‌شنوم که از پیشرفت شغلی‌شان راضی نیستند و فکر می‌کنند شرکت در دورهٔ کارشناسی ارشد به‌دردشان می‌خورد. می‌اندیشند اگر فقط مدرک کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی یا ارشد علوم انسانی داشتند، کارفرماها آن‌ها را جدی‌تر می‌گرفتند و می‌توانستند شغلی را که در آرزویش بودند داشته باشند. بنابراین دو سال به دانشگاه می‌روند، ده‌هاهزار دلار بدهی دانشجویی بالا می‌آورند و متوجه می‌شوند قرار نیست مدرک جدیدشان فرصت‌های شغلی بهتری نسبت به قبل پیش روی‌شان بگذارد. راه‌حل این است که اول تحقیق کنید. قبل از شروع، بررسی کنید که آیا یادگیری موضوعی خاص نتیجهٔ دلخواه‌تان را به دست خواهد داد.

بهترین گزینهٔ موجود برای بسیاری از مهارت‌ها به نحوی افراط است، زیرا بسیاری از ممکن‌ها خودشان افراطی‌اند. چسبیدن به حد وسط و احتیاط‌کردن رویکرد صحیحی نیست، زیرا با این کار فقط زیرمجموعهٔ ناچیزی از همهٔ ممکنات کارتان را کشف می‌کنید.

این جنبه از یادگیری برای من از همه جالب‌تر است. بسیاری از هدف‌ها در زندگی نوعی نقطهٔ اشباع دارند که پس از رسیدن به آنْ اشتیاق به چیزهای بیشتر سرانجام فروکش می‌کند. یک فرد گرسنه تا یک حدی می‌تواند غذا بخورد. شخصی که احساس تنهایی می‌کند تا یک حدی می‌تواند مصاحبت را تحمل کند، اما یادگیری این‌طور نیست، هر قدر فرد بیشتر یاد بگیرد، اشتیاقش به یادگیری بیشتر می‌شود. هرچه شخص در کاری توانمندتر شود، متوجه می‌شود چقدر بیشتر می‌تواند در آن حوزه پیشرفت کند.

این نوع تحلیل به چیزی به نام قانون بازده نزولی تکیه دارد. این قانون می‌گوید هر قدر زمان بیشتری برای فعالیتی صرف کنید (مثل تحقیقات بیشتر)، هر چه به رویکرد ایدئال نزدیک و نزدیک‌تر شوید، بهره‌وری‌تان کمتر و کمتر خواهد شد.

تفاوت‌هایی در توانایی‌های ذاتی بین افراد هست و درنتیجه این اظهارات خیلی اشتباه هم نیستند، اما یک فاکتور مهم نادیده گرفته می‌شود: انگیزه

ز همان روز اول شروع کن به صحبت‌کردن. از مکالمه با غریبه‌ها نترس. برای شروع از یک کتاب عبارات کاربردی استفاده کن و آموختن رسمی را بگذار برای بعد. از یادیارهای دیداری برای حفظ کلمات استفاده کن.

قدم اول این است که سعی کنید مهارت را مستقیماً تمرین کنید. یعنی بفهمید آن مهارت کجا و چگونه استفاده می‌شود و سپس تلاش کنید، هنگام تمرین، موقعیت‌تان را تا جایی که امکان دارد با موقعیت واقعی تطبیق دهید.

کار مستقیم یعنی یادگیری‌تان ارتباط تنگاتنگی با موقعیت یا بستری داشته باشد که می‌خواهید از یادگیری‌تان در آن استفاده کنید

چرا آدم باید بخواهد در طول یک سال انجامش بدهد؟ دیوانه‌ام؟

برای اولین بار در عمرم حس کردم با تلاش و نقشه‌ای درست می‌توانم هر چیزی را که می‌خواستم یاد بگیرم

به طور کلی محققان دریافته‌اند وقتی تمرینی به دوره‌های زمانی مختلف مطالعه تقسیم می‌شود، مقدار بیشتری از آنچه افراد مطالعه کرده‌اند در ذهن‌شان می‌ماند تا وقتی چیزی را به صورت فشرده می‌آموزند.