بریده‌هایی از کتاب همه دختران دریا

نگرانی‌های بی‌وقفه مادران مضطرب و چشم‌به‌راه.

«حاجی، کارت درسته به‌خدا. همه‌جا همینه. آشنا داشته باشی کارت راه می‌افته و الّا قانون قانونه.»

کاش هیچ‌وقت جنگ نمی‌شد.

«خدا شانس بده والّا. زن‌های دیگه گل ابریشمن زن خودت کلاف دور کرم.»

«آدم تو کار تو می‌مونه. از چیزی که باید بترسی نمی‌ترسی. اما یه ترس‌های دلقکی‌ای داری که آدم خیال می‌کنه دیوونه‌ای.»

آدمی موجود غریبی است. حتی قدر سگ هم نمی‌شود ازش خیال‌جمع شد. آدمی را با نان و جای خواب و تیمار نمی‌شود خام و خر کرد. آدم است دیگر. از اسمش پیداست. آآآآآدم. یعنی هر دم می‌شود یکی دیگر.

صبر داشته باش زیرا که انَّ اللّه مع الصّابرین

بیزاری خلق تاوان سنگین دارد. من و تو که خوب می‌دانیم

مردم هیچ‌جای دنیا اندازه‌ای که جماعت خاورمیانه در طول روز از ترس پشتشون می‌لرزه، ترس تو زندگی‌شون ندارن

ماها هنوز همان بچه‌هایی هستیم که بودیم. بچه‌هایی که هیکل زنانه دارند و سر و رویشان بزک‌مالی شده و با سر افتاده‌اند توی منجلاب یک خاله‌بازی جدی.