بریده‌هایی از کتاب پادزهر

اگر فکرها و احساسات خود را در مورد کاری که بر آن تعلل می‌کنید به مثابه آب‌وهوایی گذرا در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد عدم تمایل‌تان به شروع کار چیزی نیست که نیاز به حذف یا تبدیل‌شدن به انگیزهٔ مثبت داشته باشد.

همان‌طور که جیدو کریشنامورتی، آموزگار معنوی معاصر، اظهار می‌دارد: «انسان متوجه می‌شود که مغزش دائم در حال حرف‌زدن است، دائم در حال طرح برنامه و نقشه است؛ این کاری است که مغز همیشه انجام داده و همیشه انجام خواهد داد. در مغز گذشته به حال تجاوز می‌کند. حرف، حرف، حرف بی‌پایان.»(۴)

رامش، حاصل جایگزین‌کردن قضاوت‌های غیرمنطقی با قضاوت‌های منطقی است و تأمل بر بدترین پیامدهای ممکن یا همان «اندیشیدن به شرور»، بهترین راه برای دستیابی به این آرامش است.

در میان ناشران چیزی با عنوان «قانون هجده ماه» وجود دارد؛ (۹) بر اساس این قانون کسی ممکن است کتاب خودیاری بخرد که در طول هجده ماه گذشته یک کتاب خودیاری خریده باشد؛ کتابی که ظاهراً هنوز مشکلاتش را حل نکرده و او را به موفقیت نرسانده است

مرگ به عنوان شیوه‌ای برای زندگی اگر زندگی از نو به من هدیه می‌شد، به همنشینی شبانهٔ اندیشهٔ مرگ خو می‌کردم و به یادآوری مرگ ممارست... زندگی بدون حضور دائمی مفهوم مرگ بی‌مزه است. مثل اینکه تا آخر عمر سفیدهٔ تخم‌مرغ بخورید. - بازرس مورتیمر، از کتاب به یاد داشته باش که می‌میری اثر میورِل اسپارک

در زندگی فقط افکار شاد و موفقیت‌آمیز داشته باشید، شبح افکار ترسناک ناراحتی و شکست را از ذهن خود برانید و بدین صورت خوشحالی و موفقیت وارد زندگی شما می‌شود.

[زندگی] یک رقص است و هنگامی که می‌رقصید، قصد ندارید به هیچ مقصد خاصی برسید. منظور و مقصد رقصیدن خود رقص است.

«حقیقتی که بسیاری از مردم هرگز درک نمی‌کنند این است که هرچقدر بیشتر از رنج دوری کنیم، بیشتر رنج می‌بریم

چرا غمگینی؟ چون ۹۹/۹ درصد هرچه که می‌اندیشی و هر کاری که انجام می‌دهی، برای خودت است و خودی وجود ندارد.

زندگی بدون هدف انسان‌های شادتری را به وجود می‌آورد.

«اگر بپذیری جهان و پدیده‌هایش از کنترل تو خارج است، اضطراب بسیار کمتری را در زندگی تجربه می‌کنی.»

قضاوت‌های ماست که ناراحتی‌های ما را ایجاد می‌کند و بنابراین برای اینکه آرامش را جانشین رنج کنیم، فقط کافی است این قضاوت‌ها را کنترل کنیم.

زندگی درخور و شایستهٔ انسان، زندگی‌ای است بر پایهٔ عقل.

حس ناامنی نتیجهٔ تلاش برای رسیدن به امنیت است... برعکس، رستگاری و سلامت روان حاصل تشخیص تمام‌عیار این حقیقت است که هیچ راهی برای رهایی و نجات خود نداریم.

به‌یادداشتن اینکه در آخر خواهید مرد، بهترین راه برای رهاشدن از این دامه که چیزی برای باختن دارید. شما همین حالا هم باختید

جست‌وجوی امنیت همیشه به امنیت نمی‌انجامد؛ و بسیار کمتر از آنچه انتظار داریم به شادی منجر می‌شود.

باید روی یه برگ نیلوفر آبی بمونی و آفتاب بگیری و هروقت که از اون برگ خسته شدی، هروقت که زمان مناسب بود، بپری رو یه برگ دیگه و یه مدتی اونجا سر کنی. مرتب به همین کار ادامه بده و به هر جهتی که به نظر درست میاد برو

«هرچقدر با ارادهٔ آگاهانه برای انجام کاری یا دستیابی به چیزی تلاش کنیم، موفقیت کمتری به دست می‌آوریم». (۱۲)

قطعی‌ترین مرگ، زمانی است که از میان تمام کسانی که ما را به یاد می‌آورند، هیچ‌کس زنده نباشد.

به گفتهٔ اینشتین «ترس از مرگ غیرموجه‌ترین ترس‌هاست، زیرا فردی که می‌میرد دیگر در خطر حوادث ناگوار نیست».