بریده‌هایی از کتاب بینهایت (جلد اول)

همه دانشمندان در یک بحث علمی برای رد نظر مقابل دلیلی بر نظر خود می‌آورند و با آن اثبات می‌کنند که نظر مقابل غلط است یعنی پذیرفته‌اند که یک نظریه واحد نمی‌تواند هم درست و هم غلط باشد و این به معنای پذیرش ناخودآگاه اصل اجتماع نقیضین است.

همه علوم بشری حتی علوم طبیعی (فیزیک، شیمی و زیست) فراتر از حس نیاز به نوعی تجربه و تفکّر دارد. زیرا علم از مسائل کلی صحبت می‌کند و حس فقط با امور جزئی در ارتباط است و این تفکّر است که انسان را از مشاهده جزئیات به قانون کلی می‌رساند. پس باید بپذیریم ورای حس چیز دیگری هم هست که قابل اعتماد بوده و به وسیله آن قضایای کلی مورد استفاده در دانش‌ها به دست می‌آید.

تفکّر «کشف کردن علوم جدید بر اساس کنار هم‌نهادن آگاهی‌ها و علوم قبلی» است