بریده‌هایی از کتاب بینهایت (جلد اول)

نباید فراموش کرد که نظام حساب احتمالات در ذهن نظام کیفی است و اصلاً ذهن ادراکی از احتمال یک به روی ۳, ۶۲۸, ۸۰۰ ندارد نه اینکه این احتمال را می‌فهمد و از آن چشم‌پوشی نموده و به خطا آن را صفر در نظر می‌گیرد.

همه مراحل خلقت سیرشان به تجلّی است نه با تجافی و همه سلسله‌وار و منظم در پی یکدیگرند و وحدتی هم بر همه حاکم است و هیچ کدام از احاطه وجودی خداوند خارج نیستند.

وقتی در «خود» فرو می‌رویم و ادراکاتمان را بازخوانی می‌نماییم می‌فهمیم که دامنه ادراکات ما بسیار وسیع‌تر از این دو نوع است و شناخت‌های زیادی داریم که اصلاً در محدوده امور دیدنی که شکل و حجم و رنگ دارند در نمی‌آید. این ادراکات اوّلین دریچه ورودی ما به عالم تجرّد است و با آن می‌توانیم به سوی عالم تجرّد گام برداریم.

ریشه دلبستگی‌های انسان افکار و عقاید اوست، نوع نگاه ما به واقعیت است که مشخص می‌کند به چه چیزهایی دلبستگی داشته باشیم؛ هر گاه چیزی در نگاه ما ارزش محسوب می‌شود و آن را موجب نفع و لذّت می‌شماریم به آن وابسته و دلبسته می‌شویم. پس ریشه رنج‌ها دلبستگی‌ها و ریشه دلبستگی‌ها هم نگاه ما به عالم است؛ اگر می‌خواهیم از رنج‌های بیهوده راحت شویم باید دلبستگی‌های خود را تغییر دهیم.

هیچ انسانی هیچ‌گاه از حس سعادت‌طلبی و منفعت‌طلبی و لذّت طلبی خارج نمی‌شود، همواره این اندیشه و فکر انسان است که با استدلال به انسان می‌فهماند که کاری موجب منفعت و لذّت انسان است و انسان به سوی آن کشیده می‌شود.

تفکر در «جامعیّت» نفس کلید فهم تجرّد نفس و کلید ورود به ادراک مجرّدات می‌باشد.

من می‌دانم که علوم ثابتی دارم و می‌دانم که در عالم ماده هیچ چیز ثابت نیست، پس علوم و دانش‌های من مادی نیستند، و اگر من مادی و متغیر بودم نمی‌توانستم دانش و علم غیر مادی و ثابت و پایدار داشته باشم؛ پس خود من هم مادی نیستم. من حقیقتی ورای این ذرّات و مواد هستم که به این‌ها مرتبط بوده و دسترسی دارم.

به مثال زیر توجّه نمایید: سعادت غایت زندگی انسان است غایت زندگی انسان مرگ است پس: سعادت انسان همان مرگ اوست. در این مثال با ذکر دو مقدمه چنین نتیجه گرفته شده که سعادت انسان مرگ اوست، اما آیا واقعاً چنین است؟

استدلال‌های مغالطی در واقع استدلال نبوده و استدلال نما می‌باشند. مغالطه در یک معنای عام به هر عاملی که موجب خطای در ادراک شود گفته می‌شود و فقط منحصر در دامنه تفکّر نیست. گاه یک نقاشی یا نمودار گول‌زننده نیز می‌تواند یک مغالطه محسوب شود. ما نیز در این درس‌ها مغالطه را به همین معنای عام استفاده می‌کنیم.

مطالبی که در فضای مجازی منتشر می‌شود متعهد به نقل درست مطالب و گزارش صحیح نیست و در فضای مجازی کمتر احساس مسؤولیت می‌شود چون هر گاه چیز اشتباهی نوشته شود به راحتی می‌توان آن را پاک کرده و محو نمود. بر خلاف محتوای کتاب‌ها و مجلات علمی که نسبت به آنچه می‌نویسند باید پاسخگو باشند. پس همیشه سعی کنید اوّل خود را با مطالعه کتاب مشغول کنید و اگر نشد به مطالعه مجلات بپردازید و اگر نشد در آخرین مرحله به سراغ فضای مجاز ی بروید. مگر اینکه از پایگاه‌های معتبر علمی که متعلّق به مراکز معتبر است استفاده کنید که پایگاه‌های معتبر ارزشی همانند کتب و مجلات دارد.