بریده‌هایی از کتاب بینهایت (جلد اول)

حضرت امام‌حسین (ع) می‌فرمایند: «اعْلَمُوا أَنَّ الدُّنْیَا حُلْوَهَا وَ مُرَّهَا حُلُمٌ، وَ الِانْتِبَاهَ فِی الآخِرَۀِ، وَ الْفَائِزَ مَنْ فَازَ فِیهَا، وَ الشَّقِیَّ مَنْ شَقِیَ فِیهَا» «بدانید شیرینی و تلخی دنیا خواب است و بیداری در آخرت است و رستگار کسی است که در آخرت رستگار گردد و بیچاره کسی است که در آن عالم بیچاره باشد.»

غیرالهی می‌پندارند که سعادتشان در دنیا (پول، مقام، همسر، فرزند و...) است و تمام همّت خود را صرف تحصیل همین امور می‌کنند. انسان‌های الهی هم فهمیده‌اند که سعادتشان در ارتباط با خداوند و پیروی از انبیاء و اولیاء است.

مهمترین ریشه رنج‌ها و دردها دلبستگی‌ها است؛ وقتی به چیزی علاقه‌مند هستیم و آن را از دست می‌دهیم یا امیدواریم بدان برسیم و نمی‌رسیم از فراق آن چیز رنج می‌بریم و درد می‌کشیم.

بدن هر انسان فقط بدن اوست؛ نه «خود» او. انسان باید خود حقیقی‌اش را بیابد تا نگاهش به عالم نگاهی واقعی باشد.

«یکی از انواع مهم مغالطه تعمیم نابه‌جا است. انسان‌ها در زندگی خود گاهی با دیدن چند نمونه از یک موضوع، حکمی عام و فراگیر درباره همه افراد آن صادر می‌کنند و همه را با یک چوب می‌رانند. مثلاً چندین نفر از پزشکان را می‌بیند که مراعات عدالت را در حق مریض نمی‌کنند و یا چند نفر از عالمان دینی را می‌یابد که احکام الهی را زیر پا می‌گذارند و ناگهان حکمی عمومی صادر می‌کند که همه پزشکان دزدند و همه روحانیون ظالمند. در پاسخ این افراد معمولاً گفته می‌شود: «هر گردی گردو نیست.»

و خوشبختی و لذّت و خوشی هستند؛ چه انسان‌های دیندار و چه انسان‌هایی که به خداوند و آخرت اعتقادی ندارند؛ چه

گهگاهی در خلوت خود درباره مفاهیم کلی و صفات نفسانی بیشتر تفکر و تأمل نمایید. تفکر درباره این دسته از موجودات پل ورود انسان به عالم مجرّدات و کلید فهم بسیاری از حقایق هستی می‌باشد و نباید از آن غفلت نمود.

مفاهیم کلی مادر همه علوم بشری‌اند. مفاهیمی که ریاضی‌دان و فیزیک‌دان و شیمی‌دان و زیست‌شناس از آن بحث می‌کنند همگی مفاهیمی کلی هستند که اگر در آن دقّت کنیم می‌بینیم از خواص جسم کاملاً مبرّا می‌باشند. ما همیشه با این موجودات غیرجسمانی زندگی می‌کنیم ولی معمولاً به خاطر انس و ارتباط زیاد با عالم اجسام اصلاً توجّهی به این مفاهیم نداریم و فکر می‌کنیم همه چیز جسم و جسمانی است.

علم منطق علم «روش صحیح فکرکردن» است. در علم منطق استدلال‌هایی را که انسان را به خطا می‌اندازد مغالطه می‌نامند. پس میزان اعتبار تفکّر ما دو چیز است: ۱. استفاده از علوم و منابع معتبر و قابل اعتماد. ۲. مراعات کردن قواعد منطقی تفکّر.

تجربه در حقیقت نوعی حساب احتمالات است که در آن بر اساس آمار مثبت فراوان در یک آزمایش، قانونی به دست می‌آید. ارزش تجربه وابسته به عامل محوریِ «فراگیری و تنوع موارد تجربه» است.