بریده‌هایی از کتاب دیالمه

رابطه وحید با امام دو جنبه داشت. یکی ولایت‌پذیری و اعتقاد به مطلقه بودن ولایت فقیه و دوم رابطه‌ای حسی و عاطفی. بیشتر جوانان انقلاب با رهبر ۸۰ ساله‌شان ارتباطی قلبی داشتند. وحید بارها می‌گفت: «تمام آرمان‌های ۱۴۰۰ ساله اسلام را در حرکت امام می‌بینم».

وحید می‌گفت: نباید طناب به گردن اسلام بیندازیم و آن را دنبال خودمان بکشیم. نباید هر چه دلمان می‌خواهد را بر اسلام سوار کنیم. این ما هستیم که باید خودمان را با اسلام همراه کنیم و دنبال آن برویم.

وحید می‌گفت کسی که می‌خواهد کار سیاسی بکند اول باید بنیه اعتقادی‌اش را تقویت کند. تندروها و دو آتشه‌ها لزوما تا آخر خط نمی‌مانند. خیلی‌هاشان وسط راه با یک زندان مختصر کم می‌آورند و چپه می‌شوند.

اعتقاد داشت عدم شناخت اصول در بزنگاه‌های سخت مبارزه، هر انسان پر ادعایی را دچار لغزش می‌کند.

در آن زمان هر حرکتی که رویکرد دینی و محتوایی مذهبی داشت، از طرف گروهک‌ها متهم به ارتجاع می‌شد. تبلیغات‌شان در این زمینه آن قدر سنگین بود که به محض دیدن یک جوان با قیافه مذهبی او را عقب‌مانده و چماق‌دار و مُرتجع می‌نامیدند. بنی‌صدر در غائله ۱۴ اسفند از همین تهمت‌ها استفاده کرد و طرفداران‌اش را به جان بچه‌مذهبی‌ها انداخت.

در آن زمان هر حرکتی که رویکرد دینی و محتوایی مذهبی داشت، از طرف گروهک‌ها متهم به ارتجاع می‌شد.

اعتقاد داشت بازرگان انسان پاک نفس و سالمی است، اما روی آثارش بحث داشت. خیلی راحت می‌گفت فلان کتابش از اشتباه و انحراف پُر است. یا وقتی بازرگان رجوی را تأیید کرده بود، اعتقاد داشت کارش اشتباه بوده است.

«توی دانشگاه به ما می‌گفتند آخوندک. چون ما می‌گفتیم مرجع تقلید ما امام است و باید کارهایمان را با فتواهای ایشان تطبیق دهیم. آخوندک یعنی وابسته به آخوند که به جای بار مثبت بار منفی داشت.» (قنبری)

شهید هاشمی‌نژاد و دیالمه بعد از انقلاب دو بازوی مهم و اساسی انقلاب در مشهد بودند.