بریده‌هایی از کتاب دیالمه

وحید می‌گفت کار رهنورد مثل این است که شما اصلاً دایی و عمو ندارید، اما یک کسی بیاید بگوید عموی فلان کس ساواکی است و بعد شروع کند ۳۰ ــ ۲۰ صفحه در این باره بنویسد و صحبت کند. رهنورد همین کار را با اسلام می‌کند.

«در همین کتاب طلوع زن مسلمان، جملاتی که مربوط به نهج‌البلاغه علی (ع) است را به فارسی نوشته، بعد به عنوان تبلیغات ارتجاعیون بر علیه زن، آنها را کوبیده است. هر کسی هم می‌خواند متوجه نمی‌شود که اینها عین متن نهج‌البلاغه است.»

در مورد رهنورد می‌گوید: «علاوه بر موضع‌گیری ایشان [میرحسین موسوی] من موضع‌گیری خانمش را هم نمی‌پسندم. نظر من نیست، نظر اسلام است. یک مُشت مُزخرفاتی را به هم بافته به اسم اسلام. زهرا رهنورد همان کسی که کتاب‌هایی مثل طلوع زن مسلمان، همگام با یوسف، قیام موسی و هر چه از اینها توانسته به هم بافته است. او هم زیاد سابقه مسلمانی ندارد، اما حالا چطور شد که مفسر قرآن شد معلوم نیست؛ یعنی دنیا معلوم نیست دست کیست؟ هرکسی در عرض یک سال مفسر قرآن می شود.»

وحید علاوه بر موسوی با شجاعت تمام، مقابل همسر او هم ایستاد. رهنورد خیلی وقت‌ها با آرایش برای سخنرانی می‌رفت. یک‌بار قرار شد بچه‌های مجمع احیاء نسبت به آرایش او اعتراض کنند. اما بلافاصله بعد از سخنرانی فراری‌اش دادند.

می‌گفت در کتاب «واژه‌نامه سیاسی ــ اجتماعی» موسوی که به نام مستعار حسین رهجو چاپ شده، این اشکالات فکری وجود دارد.

در جلسه‌ای در جواب یک نفر که از شریعتی بد می‌گفت، خیلی رُک و راست گفت: اگر شریعتی بد است، سروش از او بدتر است؛ چون او شاگرد ماسینیون است و این شاگرد پوپر. این حرف را زمانی زد که سروش در ستاد انقلاب فرهنگی حضور داشت. سخنرانی‌هایش را هم از تلویزیون پخش می‌کردند. اما وحید می‌گفت این آدم در آینده برای انقلاب خطرناک خواهد شد. یک از دلایلش را هم کتاب «نهاد ناآرام جهان» سروش بود. به این کتاب انتقادهایی فکری داشت. در جلسه‌ای که جلال‌الدین فارسی را به دانشکده ادبیات مشهد دعوت کرده بودند، انتقادهایش را به صحبت‌های فارسی گفت. وحید در این زمینه با شهید چمران هم نظر بود.

شریعتی را دوست داشت و او را برای انقلاب و اسلام مفید می‌دانست. اما استفاده از آثار شریعتی را به استفاده از بخاری خرابی تشبیه می‌کرد که دود می‌کند. هر چند که فضای اتاق را گرم نموده، اما به مرور افرادی را که در آن فضا تنفس می کنند، آلوده می‌کند. او معتقد بود آثار شریعتی نیز هرچند که به برخی از مبارزین گرما و شور انقلابی می‌بخشد، اما در صورت اکتفا به آثار او، به تدریج منحرف می‌شوند.

یا وقتی بازرگان رجوی را تأیید کرده بود، اعتقاد داشت کارش اشتباه بوده است.

روی خصوصیات افراد، حساسیت عجیبی داشت. پرونده سیاسی و فکری همه را در حافظه‌اش نگهداری می‌کرد و اشکالات و اشتباهات‌شان را هر وقت لازم می‌دانست برمی‌شمرد.

در صحبت کردن با خانم‌ها تمام مدت سرش را پایین می‌انداخت. یکی از دوستانش گفت شما که به این خانم‌ها نگاه نمی‌کنید احساس نکنند خُشک مقدس‌بازی درمی‌آوری و سخنانت اثر نکند. وحید جواب داد: من به چهره آن‌ها نگاه نمی‌کنم تا خداوند به من نگاه کند.

وحید اولین کسی بود که در مشهد توی جلسات‌اش خانم‌ها و آقایان را جدا نشاند.

در یکی از سخنرانی‌ها یک نفر پیله کرده بود که نظرتان راجع به بحارالانوار چیست. می‌خواست وحید را مخالف دکتر شریعتی نشان دهد. وحید جواب زیرکانه‌ای داد: «بحار مثل دریای نور است. بستگی به غواصش دارد که از این دریا دُر و مروارید صید کند یا خَر مُهره و گوش ماهی.»

خیلی از شرکت کنندگان دختران جوان دانشجو بودند که حجاب نداشتند. بیشتر وقت‌ها هم با وحید سر مسأله حجاب بحث می‌کردند. وحید آن قدر متین و زیبا جواب یکی‌شان را داد که همان جا روسری‌اش را مرتب کرد و گفت: من تا به حال نمی‌دانستم حقیقت چیست.

این جمله آغازین سخنرانی‌های وحید است که: «اللهم صلّ و سلم و زد و بارک علی صاحب دعوت النبویه و صولت الحیدریه و العصمه الفاطمیه و الحلم الحسنیه و شجاعه الحسینیه والعباده السجادیه والعاصره الباقریه و آثار الجعفریه و علوم الکاظمیه والحجج الرضویه والجواد التقویه والنقاوه النقویه و الهیبه العسکریه والغیبه الاهیه» و «الهی لاتکلنی الی نفسی طرفه عین ابداً».

«فاصله ۸۰ ساله‌ای که چپی‌ها برای تحقق انقلاب می‌گفتند، ما در یک سال و به وسیله معجزه همت مردم ایجاد کردیم. نباید آن را از دست بدهیم. باید از زمان استفاده کنیم و مردم را آگاه کنیم.»

این جمله معروف وحید در مورد امام خمینی است که: «خدایا! ما در میان این خلق تنها یک نفر را می‌شناسیم.»

وحید همیشه می‌گفت: «اگر امام خمینی از دنیا برود، من تا آخر عمر لباس سیاه را بیرون نمی‌آورم».

امام در یک سخنرانی‌شان گفته بودند: «بروید ببینید این افرادی که توی دانشگاه حرف می‌زنند چه می‌گویند، جوابشان را بدهید».

وحید بارها می‌گفت: «تمام آرمان‌های ۱۴۰۰ ساله اسلام را در حرکت امام می‌بینم».

دعای کمیل را که در دانشگاه‌های مشهد راه انداخت یک استدلال‌اش به این جمله امام بود که: «دعای کمیل‌خوان، شمشیرزن است».