بریده‌هایی از کتاب لذت کمتر داشتن

چرا دوبرابر (یا حتی سه برابر) پول می‌دهیم و ماشینی مدل‌بالا و گران‌قیمت می‌خریم؟ چون کارخانه‌های ماشین‌سازی هزینه‌های بالایی را صرف تبلیغات می‌کنند تا باور کنیم که ماشینمان نشان‌دهندهٔ شخصیتمان است.

ببرید. بهترین بخشِ مینیمالیست شدن این است که پاداشتان را سریع دریافت می‌کنید: همان لحظه که وسیله‌ای را بیرون می‌اندازید، سبک‌تر می‌شوید. هر روز همین کار را بکنید تا احساس خوبی پیدا کنید. مطمئنم پشیمان خواهید شد که چرا این کار را زودتر شروع نکردید!

فیلسوف چینی و نویسندهٔ دائو دِه جینگ گفته: «آن‌کس که می‌داند به‌اندازهٔ کافی دارد، ثروتمند است.»

گر وسیله‌ای تا الان به‌دردتان نخورده، از این به‌بعد هم به‌دردتان نخواهد خورد

. قرار نیست فضای باارزش خانه‌مان را به وسایلی که از آنها استفاده نمی‌کنیم اختصاص دهیم بلکه می‌خواهیم آن را در اختیار وسایل کاربردی قرار دهیم. همین روش را برای وسایل ریزودرشت دکوری هم استفاده کنید: اگر به وجودشان افتخار نمی‌کنید و از دیدنشان لذت نمی‌برید آنها را به خانه‌ای جدید بفرستید، جایی که توجه لازم را دریافت خواهند کرد.

حتی فقیرترین خانواده‌ها در یک کشور پیشرفته ازنظر استانداردهای یک کشور جهان سوم ثروتمند هستند. بنابراین درحالی‌که فکر می‌کنیم نسبت به سایر خانواده‌ها در کشور خودمان محروم و فقیر هستیم، ازنظر بسیاری افراد دیگر در سرتاسر دنیا بسیار ثروتمند و خوشبختیم.

انتخاب‌هایمان به‌عنوان یک مصرف‌کننده عوارض زیست‌محیطی به‌همراه دارد. برای هر وسیله‌ای که می‌خریم، از غذا گرفته تا کتاب و تلویزیون و ماشین، بخشی از منابع زمین مورد استفاده قرار گرفته است. نه‌فقط برای تولید و توزیع این وسایل که حتی برای از بین بردنشان نیز انرژی و منابع‌طبیعی مصرف می‌شود. آیا دوست دارید نوه‌هایتان در زباله‌دانی‌های بزرگ زندگی کنند؟ هرچه از وسایل کمتری استفاده کنیم، زندگی دیگران (و البته زندگی این سیاره) بهتر خواهد شد. باید مصرفمان را تا جایی که می‌شود پایین بیاوریم و از محصولات و بسته‌بندی‌هایی استفاده کنیم که از مواد قابل‌تجزیه و قابل‌بازیافت تهیه شده‌اند.

آیا با دانستن اینکه عده‌ای در دنیا از بی‌آبی و تشنگی رنج می‌برند باز هم هنگام مسواک زدن شیر آب را باز می‌گذارید؟ آیا با دانستن اینکه کمبود نفت باعث فقر و هرج‌ومرج در دنیا می‌شود باز هم خودروهای از رده خارج را استفاده می‌کنید؟ آیا با دانستن اینکه جنگل‌زدایی چه تأثیرات مخربی دارد باز هم خانه‌های بسیار بزرگ می‌سازید؟ اگر می‌دانستیم که سبک زندگی‌مان چقدر روی زندگی دیگران تأثیر می‌گذارد شاید کمی ساده‌تر زندگی می‌کردیم.

حالا که جهانی فکر می‌کنیم، بیایید این نکته را هم در نظر بگیریم: ما دنیا را با بیش از شش بیلیون نفر دیگر سهیم هستیم. فضا و منابعمان محدود و پایان‌پذیر هستند. چطور می‌توان تضمین کرد که برای ادامهٔ زندگی غذا، آب، زمین و انرژی کافی خواهیم داشت؟ با مصرف کردن به‌اندازهٔ نیاز. برای هر ذرهٔ اضافه‌ای که مصرف می‌کنیم، یک نفر دیگر را (در زمان حال یا آینده) از داشتنش محروم می‌کنیم. آن یک ذرهٔ اضافه شاید در زندگی ما به چشم نیاید اما برای یک نفر دیگر ممکن است حکم مرگ و زندگی را داشته باشد.

ماهاتما گاندی: «ساده زندگی کنید تا شاید دیگران هم بتوانند به‌سادگی زندگی کنند.» این‌طور که معلوم است این جمله بزرگ‌ترین محرک برای داشتن یک زندگی مینیمال است.

شکرگزار بودن روشی مناسب برای داشتن یک زندگی مینیمال است. اگر نعمات زندگی‌مان را بشناسیم و قدر آنچه داریم را بدانیم، دیگر به‌دنبال وسایل بیشتر نمی‌رویم. فقط کافی است به‌جای نداشته‌ها روی داشته‌هایمان تمرکز کنیم.

برای حفظ کردن یک زندگی مینیمال، باید یاد بگیریم که دنیای بیرون را درون خانه‌مان شبیه‌سازی نکنیم.

زیبایی یک زندگی مینیمال همین است؛ راضی بودن از داشتن آنچه پاسخ‌گوی نیازهایمان است

«از زمانی که خانه‌ام سوخته و خاکستر شده، نمای وسیع‌تری برای تماشای ماه پیش‌رویم دارم.»

شخصیت ما با وسایلی که داریم تعریف نمی‌شود؛ کارهایی که انجام می‌دهیم، افکار و افرادی که به آنها عشق می‌ورزیم نشان‌دهندهٔ شخصیت ما هستند.

زندگی مینیمال رهایی با خود می‌آورد؛ رهایی از بدهی، از بی‌نظمی، از کار و تلاش بیهوده و بی‌پایان.

از طرفی، وقتی مثل پروانه باشیم، با کمترین وسایل خشنود خواهیم شد. مصرفمان به حداقل می‌رسد و از محدود بودن منابع‌طبیعی آگاه هستیم. به‌جای پایمال کردن و نابودی طبیعت قدر آن را می‌دانیم؛ از نسیم بهاری، رودخانهٔ تمیز و رایحهٔ گل لذت می‌بریم. می‌دانیم که نگهبان زمین هستیم و مسئولیم تا آن را برای نسل‌های آینده حفظ کنیم و زندگی‌مان را با یکدیگر و با اکوسیستم هماهنگ می‌سازیم.

نامرتب بودن و شلوغ بودن اطرافمان نیز به همین ترتیب روی روح و جسممان سنگینی می‌کند. مثل این است که تک‌تک وسایلی که داریم نیروی گرانشی خودشان را دارند و ما را به‌سمت پایین و رو به عقب می‌کشانند. آدم در یک اتاق نامرتب همیشه بی‌حال است و آن‌قدر تنبل می‌شود که دیگر بلند شدن و دست به کاری زدن برایش سخت می‌شود.

بسیار خوب، این کالا و آن کالا و هرچیز دیگری که گفتند را خریدیم. بنابراین الان باید زندگی‌مان مثل بهشت باشد، درست است؟ جواب بسیاری از ما «نه» است. درواقع، اغلب اوقات عکس این قضیه درست است: بسیاری از این کالاها و وعده‌های توخالی‌شان آرام‌آرام پول را از جیب‌هایمان، زیبایی را از روابطمان و لذت را از زندگی‌مان می‌گیرند.

مصرف‌گرایی ما، هم عوارض زیست‌محیطی دارد هم انسانی