بریده‌هایی از کتاب وقتی که برگشتم، خانه باش

اما الان می‌دانم که خدای بزرگ همیشه کنارم هست و همه‌چیز دقیقاً تحت ارادهٔ اوست و ما در این میان شبیه چند بچه هستیم که یکی‌شان لجباز و یک‌دنده است، ذهن خلاقی دارد و هدفمند است و دیگری برعکس فقط تماشا می‌کند، فقط خداست که ذات واقعی آدم‌ها را می‌شناسد.»

زندگی یعنی پیوسته روی خویش کار کردن، کاری که نمی‌توانی به شخص دیگری محول کنی.

اصلاً نمی‌توانم افرادی را درک کنم که به تصمیم خودشان می‌میرند! نمی‌خواهم قضاوت کنم، اما آخر چطور چنین کاری ممکن است، وقتی در اطراف ما این همه دلیل برای زندگی کردن وجود دارد؟! همیشه دلم می‌خواست چیزی را در دنیا تغییر بدهم؛ نه یک چیز خیلی بزرگ، اما حتی اگر بتوان از رنج‌های یک نفر کم کرد، این یعنی همه چیز بیهوده نیست. مردن با این اندیشه که "همه‌چیز بیهوده است" شاید به‌نظر برسد که آسان‌ترین راه ممکن است، اما این تصمیم درستی نیست. باید با تمام توانت بجنگی، تا از قفسی که برای خودت ساخته‌ای، خلاص شوی.

دوستوی عزیزم، طعم خوشبختی را می‌توان در مراقبت از خوشبختی دیگران نیز احساس کرد

برای رسیدن به خوشبختی باید کار کرد، تا وقتی که روی کاناپه لم بدهی، خوشبختی هرگز به سراغت نخواهد آمد!

«اگر زمانی همه‌چیز به هم ریخت، کتاب خوبی دست بگیر و بخوان، حتماَ کمکت می‌کند.»

گاهی اوقات گمان می‌کنم کل جهان، تمام زندگی و هر که در دنیا هست درونم جای گرفته‌اند و از من می‌خواهند که صدایشان باشم! احساس می‌کنم...آه! نمی‌دانم چگونه این حس را توصیف کنم... احساس می‌کنم که چه اتفاق بزرگی‌ست و شروع به سخن گفتن می‌کنم؛ حرف‌هایم کودکانه از آب در می‌آیند. چه کار طاقت‌فرسایی‌ست این که بخواهی احساست را روی کاغذ و یا با صدای بلند با واژگانی انتقال دهی که وقتی کسی آن‌ها را می‌خواند و یا می‌شنود؛ همان احساسی را تجربه کند که تو نیز. جک لندن

کتاب خواندن تنها تفریح ما است

با خود گمان کرده‌اند که اینجا جهنم است، ارزش وطن خود را پایین آورده‌اند، با این خیال که رفتن به جایی که تاکنون نرفته‌اند، از ماندن در سرزمینشان بهتر است.