بریده‌هایی از کتاب آسایش

النور روزولت گفته: «هیچ‌کس نمی‌تواند بدون اجازهٔ خودت در تو احساس حقارت ایجاد کند.» نفسی عمیق بکش، از سایه بیرون بیا و بی‌هیچ محدودیتی خودت باش. خودت‌بودن تنها موفقیتی است که اهمیت دارد. سازگاری با جماعت خوب است، اما اگر سازگاری با جماعت به معنای تبدیل‌شدن به کسی غیر از خودت است، تلاش نکن و سازگار نباش. به خودت تبدیل شو، به کسی تبدیل شو که شبیه هیچ‌کس دیگری نیست. اگر مردم تو را دوست ندارند، بگذار دوستت نداشته باشند

با نگه‌داری و حفظ نفرت در وجودت کسی را جز خودت مجازات نمی‌کنی.

خراب‌کردن زمان حال با نگرانی از آینده مانند این است که ارزشمندترین دارایی‌ات را بسوزانی آن هم فقط به این دلیل که ممکن است روزی دارایی‌هایی را که هنوز از آن تو نیستند از دست بدهی.

بزرگ‌ترین و بهترین تغییرات ناشی از تاریک‌ترین تجربیات هستند.

هیچ ظاهر و اندامی آن‌قدر ارزش ندارد که برای آن از پاستا صرف نظر کنی.

آیا تابه‌حال دچار نوعی غم و اندوه ملایم شده‌ای که تقریباً احساس خوبی دارد؟ مثل یک نوستالژی برای گذشته‌ای از دست‌رفته یا آینده‌ای به سرقت‌رفته که ماتم‌بار است، اما یادآوری می‌کند که زندگی ظرفیت چنین چیزهای گرم و خوشایندی را دارد که تو آن‌جا بودی تا شاهد آن‌ها باشی؟

من نه آدم شادی هستم و نه آدمی غمگین. من نه شخصی آرام هستم و نه شخصی ترسان؛ من آدمی شاد، غمگین، آرام و ترسان هستم. من به خودم اجازه می‌دهم همه‌چیز را حس کنم و به این ترتیب آغوشم همیشه به روی احساسات جدید باز است. هیچ‌چیز راه لوله را نمی‌بندد. اگر به تمامی احساسات اجازهٔ بروز بدهی، هیچ احساسی به تنها احساس تبدیل نمی‌شود و راه اجازهٔ بروزدادن به همهٔ آن‌ها این است که ارزش تمام آن‌ها را ببینی، راهی را ببینی که ممکن است تاریکی به روشنایی برسد و راهی که ممکن است درد و رنجی که حالا داری به امید منتهی شود.

«بگذار هر اتفاقی برایت رخ بدهد: چه زیبا و چه دهشتناک. تو به زندگی‌ات ادامه بده. هیچ حسی نهایی نیست.» راینر ماریا ریلکه، کتاب ساعات

برای نسخه‌های دیگر خودت زنده بمان. بله نه‌تنها برای افرادی که ملاقات خواهی کرد، بلکه برای کسانی که در آینده خواهی بود زنده می‌مانی.

این‌که بدانی می‌توان به روش‌های مختلف به چیزها نگاه کرد باعث آرامش خاطر است. همچنین به ما قدرت می‌دهد، زیرا ما تحت سلطهٔ جهانی نیستیم که هرگز نمی‌توانیم آن را کنترل کنیم، ما تحت سلطهٔ ذهنی هستیم که می‌توانیم، بالقوه با تلاش و اراده، تغییر و گسترش آن را آغاز کنیم.

قدرتمندترین لحظه در زندگی، وقتی است که تصمیم می‌گیری دیگر از چیزی نترسی.

خوشبختی زمانی رخ می‌نماید که فراموش کنی از تو انتظار می‌رود چه کسی باشی و چه کارهایی انجام دهی. خوشبختی عَرَضی از خودپذیری است. آن نسیم گرمی است که وقتی در را به روی کسی که هستی باز می‌کنی به صورتت می‌وزد.

«وقتی دری از خوشبختی بسته می‌شود، در دیگری باز می‌شود، اما اغلب آن‌قدر به آن در بسته نگاه می‌کنیم که دری را که برای‌مان باز شده است، نمی‌بینم.»

نگران جاگرفتن در جمع دیگران نباش، دارودستهٔ خودت باش.

برنامه‌ای مختصر کنجکاو باش. بیرون برو. به‌موقع بخواب. آب کافی بنوش. از دیافراگم نفس بکش. با خوشحالی غذا بخور. رویهٔ خاص خودت را برای زندگی بساز و آن را زندگی کن. مهربان باش. این را بپذیر که همه تو را دوست نخواهند داشت. از کسانی که دوستت دارند قدردانی کن. توضیح نده. بگذار دسته گل به آب بدهی. خواهان چیزی باش که اکنون داری. یاد بگیر به چیزهایی که سر راه زندگی‌ات قرار می‌گیرند نه بگویی و به چیزهایی که به بهبود زندگی‌ات کمک می‌کنند بله.

جست‌وجوی مداوم معنا و مفهوم زندگی مانند جست‌وجوی معنا و مفهوم نان تُست است. گاهی بهتر است فقط نان تُستت را بخوری.

«وقتی کسی را ندارم چطور برای دیگران زنده بمانم؟» پاسخ این است که برای نسخه‌های دیگر خودت زنده بمان. بله نه‌تنها برای افرادی که ملاقات خواهی کرد، بلکه برای کسانی که در آینده خواهی بود زنده می‌مانی.

«بگذار هر اتفاقی برایت رخ بدهد: چه زیبا و چه دهشتناک. تو به زندگی‌ات ادامه بده. هیچ حسی نهایی نیست.» راینر ماریا ریلکه، کتاب ساعات

روزی روزگاری به خود فشار می‌آوردم تا دیگران را ناامید و ناراحت نکنم. کارهایی را انجام می‌دادم که از آن‌ها متنفر بودم. به مهمانی‌هایی می‌رفتم که واقعاً نمی‌خواستم در آن‌ها شرکت کنم. افرادی را ملاقات می‌کردم که صحبت با آن‌ها بسیار سخت بود. هر لبخندی که می‌زدم تقلبی بود. و بعد ذهنم منفجر شد. پس از آن متوجه شدم که بهتر است دیگران را ناامید و ناراحت کنم تا این‌که خودم را منفجر کنم.

بخشیدن دیگران تمرین خوبی است برای این‌که وقتی زمانش فرارسید بتوانیم خود را ببخشیم.