بریده‌هایی از کتاب روانشناسی پول

سرمایه‌گذاران، احساس دارند؛ به همین دلیل هم نمی‌توان با توجه به اعمال پیشین‌شان پیش‌بینی کرد که گام بعدی آن‌ها در چه مسیری خواهد بود

می‌توانید در نیمی از موارد راه را اشتباه بروید و هنوز هم پول پارو کنید.

کسی را می‌توان نابغهٔ سرمایه‌گذاری خواند که در آن هنگام که همهٔ اطرافیانش از خود بی‌خود شده‌اند، رفتاری متعادل و معقول داشته باشد.

به قول ولتر «تاریخ هیچ‌گاه تکرار نمی‌شود؛ این مردمند که تکرار می‌شوند.»

«دهانت را ببند و منتظر بمان»

«تاریخ هیچ‌گاه تکرار نمی‌شود؛ این مردمند که تکرار می‌شوند.

کارل ریچارد می‌نویسد: «وقتی فکر می‌کنید همهٔ جوانب را سنجیده‌اید، آن‌چه باقی می‌ماند، ریسک خوانده می‌شود».

رشد، همواره کُند و زمان‌بَر است. ویرانی با یک ناکامی هم رخ می‌دهد که می‌تواند در کسری از ثانیه اتفاق بیفتد و از دست رفتن اطمینان لحظه‌ای بیش طول نمی‌کشد.

قانونی در اقتصاد وجود دارد که می‌گوید شرایط بسیار بد و بسیار خوب، مدت زیادی پایدار نمی‌مانند؛ زیرا، عرضه و تقاضا به روش‌هایی پیش‌بینی‌ناپذیر، خود را سازگار می‌کنند.

دو مقوله وجود دارد که چه به آن توجه نشان دهید چه ندهید بر زندگی‌تان اثر می‌گذارد: پول و سلامتی. مسایل مربوط به سلامتی، بیش‌تر فردی است؛ اما مسایل مربوط به پول بیش‌تر ساختاری است؛

جذبهٔ عقلانی بدبینی، سابقهٔ زیادی دارد. جان استوارت میل در سال ۱۸۴۰ نوشت: «شاهد بوده‌ام که مردم، کسی را خردمند می‌دانند که در اوج امیدواریِ همگان، ناامیدی را فریاد می‌زند؛ نه کسی را که در هنگامهٔ حرمان و یأس، دم از امید می‌زند.» به‌طریقی مشابه، دیردری مک‌کلوسکی، استاد اقتصاد و تاریخ امریکایی، گفت: «به دلایلی که هیچ‌گاه از آن سردرنیاوردم، مردم دوست دارند بشنوند جهان رو به فنا و ویرانی می‌رود.»

هنگام تصمیمات مالی، هدف‌تان این نباشد که کاملاً عاقلانه رفتار کنید؛ کافی است تا حدودی منطقی باشید؛ منطقی‌بودن واقع‌گرایانه‌تر است و در این صورت، احتمال آن‌که در بلندمدت بر سر تصمیمات‌تان بمانید، بیش‌تر است.

سرمایه‌داری نوین، صنعتی محبوب راه‌انداخته است و به آدم‌ها کمک می‌کند آنقدر تظاهر کنند تا شاید به آن‌چه می‌خواهند برسند. ما ثروت را از روی ظواهر امر قضاوت می‌کنیم؛ زیرا داوریِ ما، برپایهٔ چیزهایی است که می‌بینیم؛ نمی‌توانیم حساب‌های بانکی یا صورت‌حساب سهام دیگران را ببینیم؛ پس، برای اندازه‌گیری موفقیت مالی به ظواهر توجه می‌کنیم: ماشین، خانه و عکس‌های اینستاگرام.

«مهم نیست درست می‌گویید یا در اشتباهید؛ مهم آن است که هنگامی که حق با شماست چه‌قدر پول به‌دست می‌آورید و وقتی در اشتباهید چه‌قدر پول از دست می‌دهید.»

به‌دست‌آوردن پول نیازمند خطرپذیری، خوش‌بینی و تلاش است؛ اما حفظ پول به نقطهٔ مقابل ریسک‌پذیری نیاز دارد و مستلزم ترس از آن است که آن‌چه هست می‌تواند در چشم‌برهم‌زدنی نیست شود؛ صرفه‌جویی می‌طلبد و پذیرش این حقیقت که دست‌کم قسمتی از آن‌چه به‌دست‌آورده‌اید به بخت و اقبال برمی‌گردد؛ بنابراین، نمی‌توان انتظار داشت که موفقیت و کام‌یابی تا ابد پایدار بماند.

سقفِ مقایسهٔ اجتماعی چنان بلند است که دست هیچ‌کس به آن نمی‌رسد و این بدان معناست که این نبرد برنده‌ای ندارد، تنها راه برنده‌شدن در آن، پرهیز از ورود در آن است و پذیرشِ این‌که به‌قدر کفایت در اختیار دارید؛ حتی اگر کم‌تر از دارایی افراد دوروبرتان باشد.

سرمایه‌داری نوین، در دو چیز تخصص دارد: تولید ثروت و تولید حسادت؛ شاید هم این دو شانه‌به‌شانهٔ هم حرکت می‌کنند و ارتباطی مستقیم با هم دارند؛ میل به پیشی‌گرفتن از همکاران‌تان، لازمهٔ سخت‌کوشی است؛ اما زندگی بدون حس قناعت لطفی ندارد.