بریده‌هایی از کتاب نیایش

«بیش از آنچه نفس می‌کشی به خدا بیندیش» .

نیایش هر چه باشد، طولانی یا کوتاه، بیرونی یا درونی باید همچون گفتگوی طفلی باشد با پدرش: خود را آن‌چنان بنماید که هست

خدایا! اگر غم به سوی من لشکر انگیزد، ساز و سلاح من تویی و اگر از همه‌جا و همه‌کس محروم شوم هدف امیدم تویی و اگر حوادث و شداید بر من هجوم آورد استغاثه‌ام به توست و هر چه از دست برود عوضش و هرچه تباه شود اصلاحش نزد تو و هر چه ناپسند داری تغییرش به دست توست. پس پیش از بلا عافیت و پیش از طلب توانگری و پیش از گمراه شدن هدایت را بر من انعام کن و مرا از رنج عیب‌جویی بندگان محفوظ دار و ایمنی از عذاب روز بازپسین‌ام ارزانی دار و از رهبری کاملم برخوردار ساز.