بریده‌هایی از کتاب ایچی گو ایچی یه

«مردم آنچه را گفته‌ای فراموش خواهند کرد، مردم کاری را که کرده‌ای فراموش خواهند کرد ولی هرگز فراموش نخواهند کرد که چه احساسی در آن‌ها ایجاد کرده‌ای.»

درست همان‌طور که زنان باردار به هرجا که نگاه می‌کنند شکم برآمده‌ی زنان باردار را می‌بینند، به‌محض اینکه شکارچی لحظه بشویم، همه‌چیز به نظرمان منحصربه‌فرد و تحسین‌برانگیز می‌شود چون می‌دانیم چیزی که همین الان تجربه می‌کنیم دوباره هرگز اتفاق نخواهد افتاد.

داستان ناراحت‌کننده‌ی هستیْ مرگ نیست، هرگز شروع نکردنِ زندگی است.

اگر شجاعت کافی برای انجام کار موردعلاقه‌تان را داشته باشید، هرروز می‌تواند بهترین روز زندگیتان باشد.

دوست خود باشید. به جای مقایسه‌ی خود با دیگران و نگرانی درباره‌ی فکر و نظر مردم، پیش خودتان فکر کنید در دنیا منحصربه‌فرد هستید. همان‌طور که پابلو کاسالس در شعری برای کودکان گفته است: «تو یک معجزه‌ای و هرگز هیچ‌کس مثل تو نبوده است و نخواهد بود.»

- «همه‌ی ما یه روز می‌میریم اسنوپی!» - «درسته، ولی تو بقیه‌ی روزهای دیگه نمی‌میریم.»

«اگر واقعیت را دوست نداری، واقعیت دیگری بساز که بتوانی در آن زندگی کنی.»

وقتی به شروع یا ایجاد چیزی جدید فکر می‌کنیم، اغلب اوقات چیزی که به ذهنمان می‌آید فرد جوانی است که سال‌های زیادی از عمرش را پیش رو دارد، ولی این فکر فقط یک پیش‌داوری است. همه‌ی ما صرف‌نظر از سنمان توانایی داشتن شروعی تازه را داریم. حتی فردی که پا به سن گذاشته است می‌تواند تصمیم بگیرد لوح زندگی‌اش را پاک و از نو شروع کند، زیرا او هم تمام عمرش را در پیش رو دارد. مسئله‌ی مهم این نیست که چند سال دیگر از عمرمان مانده، بلکه این است که با مدت زمانی که برایمان مانده چه خواهیم کرد.

داستان ناراحت‌کننده‌ی هستیْ مرگ نیست، هرگز شروع نکردنِ زندگی است.

وقتی به خواسته‌مان می‌رسیم، بعد از یک دوره‌ی کوتاه رضایت، به «سطح پایه»‌ی رضایت و شادی برمی‌گردیم. این موضوع در افرادی که نمی‌توانند رابطه‌ی عاطفی پایداری برقرار کنند به وضوح دیده می‌شود. این افراد بعد از کم‌رنگ‌شدن تازگی فرد جدید در زندگی‌شان و عادت به او، احساس می‌کنند به ترشح آدرنالین ناشی از بودن با فردی متفاوت نیاز دارند.