بریده‌هایی از کتاب کتاب گردها و شرکا؛ جلد اول

آنه با ناراحتی گفت: «ماتیلدا، من که میمون سیرک نیستم. اون نمی‌تونه من رو ببینه، چون مال توام. تنها راهش اینه که هر دوتون...

بعضی از مردم به کتاب‌فروشی به چشم بایگانی، معبد، یا حتی ماشین زمان نگاه می‌کنن، اما به نظر من کتاب‌فروشی مثل نقشه‌ای از جهانه. اونجا مسیرهای بی‌شماری هست که می‌تونین طی کنین و هیچ‌کدوم هم درست یا غلط نیستن. اینجا، توی کتاب‌فروشی‌ها، ما به خواننده‌ها سرنخ‌هایی می‌دیم تا کمک کنیم راهشون رو پیدا کنن، اما هر خواننده‌ای باید یاد بگیره که قطب‌نمای خودش رو تنظیم کنه. پس، به امید ماجراجویی‌های بیشتر

با حالتی جدی گفت: «من اصلاً بهترین رفیق ندارم و فهمیده‌ام که توی مدرسه کسی نیست که در حدی باشه که بشه بهش گفت بهترین دوست.»

شخصیت‌های توی کتاب خیلی‌خیلی سازگارتر از آدم‌های دوروبر ما هستن. در واقعیت، مسائل درهم‌وبرهم زندگی راه ما رو می‌بندن.

تیلی گاهی فکر می‌کرد لابد «رفاقت» را توی یکی از درس‌های مدرسه یاد داده بودند و او آن جلسه غایب بوده و عقب افتاده و هیچ‌وقت نتوانسته خودش را به بقیه برساند.

«من فقط فکر می‌کنم که شجاع بودن به‌طور طبیعی به بعضی از مردم بیشتر از بعضی‌های دیگه می‌آد.»

«شجاع باش، کنجکاو باش، مهربون باش،

وقتی در زمان درست توی مکان اشتباه هستی هیچ‌وقت نمی‌دونی چی ممکنه پیدا کنی.»

بنا به تجربهٔ من، کنجکاوی بهترین ماجراها رو خلق می‌کنه.

بعضی وقت‌ها منطقی بودن خیلی خسته‌کننده‌ست