بریده‌هایی از کتاب سرنوشت انسان: برزخ و نفخه صور (به انضمام مباحث رجعت)

باطن و حقیقت صلوات این است که تسلیم آن‌ها باشیم.

مؤمن اهل رعایت حقوق دیگران است و خدا را در نظر دارد.

مگر از حقوق برادر ایمانی این نیست هرچه برای خود نمی‌پسندی، برای او هم نپسند. پس تو هنوز ایمانت کامل نیست.

نشانه ایمان یک فرد این است که صمیمی و با صداقت است و دیگران را از خود می‌داند. حق آن‌ها را رعایت می‌کند و آنچه برای خود می‌پسندد برای آن‌ها هم می‌پسندد.

در رابطه با اباعبدالحسین (ع) نیز آمده است: اِنَّهُ لَیَنْظُرُ اِلی مَنْ یَبْکیهِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ اَباهُ الاِسْتِغْفارَ لَهُ؛ آن حضرت به گریه‌کنندگان می‌نگرد و برای آنان طلب آمرزش می‌کند و از پدر بزرگوارش طلب استغفار برای ایشان می‌نماید.

روایت‌های متعددی در باب سؤال قبر آمده است که از دو دسته سؤال قبر می‌شود: «مَنْ مَحَضَ الإیمانَ مَحْضاً وَ مَنْ مَحَضَ الْکُفْرَ مَحْضاً.» یعنی آن‌ها که موضع گیری دینی یا ضد دینی داشته‌اند.

مرحوم فیض کاشانی در کتاب «علم الیقین» نقل کرده که برخی پس از مرگ قرن‌ها بر آن‌ها می‌گذرد و اسم پیامبر را یادشان نمی‌آید، از همین به ظاهر مسلمان‌ها. چرا؟ چون عقیده به پیامبر در جان و دل آن‌ها رسوخ نکرده بود.

زیبایی و نور همسران صالحه در بهشت، از زیبایی حورالعین بارها بالاتر است؛ چرا که نور آن‌ها از نور نماز و نور حجاب و نور اعمال صالحه است که حورالعین این نور را ندارد.

در رابطه با کودکان مؤمنین که از دنیا می‌روند، در روایت‌هایی آمده است که تحت تکفّل حضرت ابراهیم و همسرش ساره در بهشت برزخی تربیت و تغذیه می‌شوند تا از نظر معرفتی به رشد لازم برسند.

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: همه پیامبران قبل از رسالت چوپانی می‌کرده‌اند. من نیز قبل از زمان رسالت گوسفند و شتر را به چرا می‌بردم. گاه در حالی که در اطراف آن‌ها هیچ چیزی نبود که از آن بترسند و تحریک شوند، می‌دیدم ناگهان از جا می‌جهند و می‌ترسند. با خود می‌گفتم: این چه قضیه‌ای است و تعجب می‌کردم. تا آن‌که جبرئیل به من گفت: وقتی کافری از دنیا می‌رود، او را چنان ضربه‌ای می‌زنند که همه جنبندگان غیر از انسان و جن می‌فهمند و می‌ترسند. پیش خود گفتم: آن وحشت و اضطراب حیوانات برای همین ضربه‌ها بوده است.

پیامبر (ص) فرمود: اِنَّ الْقَبْرَ اَوَّلُ مَنازِلِ الآخِرَهِ فَاِنْ نَجا مِنْهُ فَما بَعْدَهُ اَیْسَرُ مِنْهُ؛ قبر نخستین خانه آخرت است. اگر کسی از آن برهد، امور پس از آن آسان‌تر است.

اصلاً از جهت شرعی هم احضار روح و تسخیر روح به فتوای امام راحل و بسیاری از فقها از مصادیق سحر است و حرام است. علت حرام بودن هم ضررها و مفاسدی است که بر احضار و تسخیر روح مترتب می‌گردد.

اصل ارتباط با ارواح امکان‌پذیر است، منتهی برای انسان‌های پاک و روح‌های قوی که بتوانند با عالم برزخ که عالمی برتر است مرتبط شوند.

برادر مرحوم علامه طباطبایی، آیت الله سید محمد حسن الهی نقل کردیم که ایشان شاگردی به نام آقای ادیب داشتند که خیلی عجیب بود. دستی بر چشمش می‌کشید و با هر که می‌خواست در برزخ مرتبط می‌شد. ارسطو را که مربوط به حدود ۳۰۰۰ سال پیش است احضار کرده بود و پرسیده بود: می‌خواهم فلسفه بخوانم. او گفته بود: برو پیش سید محمد حسن الهی طباطبایی. یک بار هم روح افلاطون را احضار کرده بود. افلاطون گفته بود: قدر یک «لااله الاّ الله» خودتان را بدانید. ما در زمانی بودیم که اسلام هنوز نیامده بود و بت‌پرستی غلبه داشت.

اگر ما بتوانیم با تربیت و پاکی دل و روح و مراقبت از اعضا و جوارح یک تعالی و ارتقاء روحی پیدا کنیم، می‌توانیم با عالم بالاتر، یعنی برزخ و ارواحی که در برزخ هستند، ارتباط برقرار کنیم و در خواب یا بیداری آن‌ها را ببینیم و کلامشان را بشنویم.

اگر کسی با مراقبت از چشم و زبان و گوش و اعضا و جوارح خود آن‌ها را از حرام و آلودگی‌ها دور نگه داشت، و مراقب دل بود که این‌قدر مشغول به غیر خدا نباشد و به قول مولوی دل باشد نه ده که در آن همه چیز و همه کس را راه می‌دهند، آن وقت صلاحیت دیدن و شنیدن و ارتباط پیدا کردن با عالم بالاتر را پیدا می‌کند.

خداوند عالمی را به نام عالم برزخ قرار داده است که برخی خصوصیات دنیا را دارد و برخی خصوصیات قیامت را تا انسان‌ها آماده قیامت گردند.

در روایت دیگری آمده است که پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: مَن زارَ قَبْرَ اَبَوَیْهِ اَوْ اَحَدِهِما فی کُلِّ جُمُعَهٍ غُفِرَ لَهُ وَ کُتِبَ بَرّاً؛ هرکس قبر پدر و مادر، یا یکی از آن دو را در روز جمعه زیارت کند، مورد مغفرت قرار می‌گیرد و از نیکان محسوب می‌شود.

ً از امام صادق (ع) نقل شده که پیامبر اکرم با برخی اصحابشان عصرهای پنجشنبه به بقیع می‌رفتند.

زیارت اولیای الهی، به خصوص از نزدیک، موجب می‌شود پاکی و نورانیت روح معصوم، انسان را نورانی کند.