بریده‌هایی از کتاب سرنوشت انسان: برزخ و نفخه صور (به انضمام مباحث رجعت)

هرکس سر قبر برادر ایمانی خود برود، آن‌گاه دستش را روی قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره انا انزلناه بخواند، از ترس وحشت قیامت در امان است.

خواندن برخی سوره‌های قرآن، مثل سوره دخان در نمازهای واجب یا نافله یا سوره والعصر که کوتاه هم هست و یا خواندن سوره یوسف در هر شب و یا روز و نیز خواندن سوره احقاف در شب و یا روز جمعه، خاصیت ایمنی از فزع قیامت را دارد.

برخی برای یک نماز قضا شدن، تا یک سال شب زنده‌‌داری می‌کردند. یا برای یک غیبت، یک ختم قرآن می‌کردند. حال امام رضا (ع) می‌فرماید: اگر کسی چیزی ندارد که با آن از ظلمت گناه خارج شود، بسیار صلوات بفرستد، که صلوات قدرت پاک‌کنندگی شگفت‌انگیزی دارد.

در حدیث زیبایی از امام باقر (ع) چنین نقل شده است: وقتی از ایشان پرسیدند: فرج شما اهل بیت چه زمانی است؟ حضرت زمانه را به سه دوره تقسیم کردند: دوره گرگ، دوره میش، دوره ترازو. دوره گرگ، دوره ظلم و چپاول و گرگ صفتی است که حق اهل بیت (ع) غصب می‌شود. دوره میش دوره‌ای است که مردم آرام‌ترند، اثر ظلم را پذیرفته‌اند و با آن خو کرده‌اند، تکان نمی‌خورند و علیه ظلم فریادی و تلاشی نمی‌کنند. دوره سوم دوره ترازو است. در آن دوره مردم عدالت‌خواه و عدالت‌طلب شده‌اند و دیگر از انظلام و ظلم‌پذیری خارج شده‌اند. اینجا که مردم این روحیه را پیدا کرده‌اند، ظهور رخ می‌دهد.

یَجیءُ اَحَدُکُم اِلی کِیسِ اَخیهِ فَیَأخُذَ مِنْهُ حاجَتَهُ»؛ یعنی آیا آن‌قدر با هم صمیمی هستید و صفا و اعتماد بین شما هست که اگر یکی از شما احتیاج داشت، دست در جیب دیگری کند و به مقدار نیاز بردارد؟ او گفت: نه. حضرت فرمود: «فَهُمْ بِدِمائِهِمْ اَبْخَلُ»؛ این‌ها که حاضر نیستند از مالشان برای یکدیگر بگذرند، نسبت به نثار خونشان که بخیل‌ترند. چطور در راه اصلاح جامعه و احقاق حقوق دیگران حاضرند جان بدهند.

شما اگر بروید و ده دقیقه داخل یک قبر بنشینید و آن را نگاه کنید، بعید است آن روز دیگر گناهی بکنید؛ دروغی، غیبتی، نگاه حرامی. حداقل یک روز همه توجه شما به جایی است که گناهانمان به شکل‌های بدی به ما برمی‌گردد. به هر حال یکی از جاهایی که می‌تواند گرد و غبار غفلت را از دل و جان آدمی بزداید، قبرستان‌ها و زیارت اهل قبور است.

در دستورات دینی بسیار توصیه شده که به زیارت اهل قبور بروید. و فرموده‌اند: در هنگامی‌که خیلی شادید و هنگامی‌که خیلی غمگین هستید به قبرستان بروید،

امام صادق (ع) فرمودند: خَیْرُ ما یُخَلِّفُهُ الرَّجُلُ بَعدَهُ ثَلاثَهٌ: وَلَدٌ بارٌّ یَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ سُنَّهُ خَیْرٍ یُقْتَدی بِهِ فیها وَ صَدَقَهٌ تَجری مِنْ بَعْدِهِ؛ بهترین چیزی که انسان از خود به یادگار می‌گذارد، سه چیز است: فرزند صالح و خوبی که برای او طلب مغفرت کند، سنت و رسم خوبی که از خود باقی بگذارد و پس از او مردم به آن عمل کنند و صدقۀ جاریه‌ای که پس از مرگش جریان داشته باشد.

یکی از علمای بزرگوار معاصر، در حالی‌که خدمت حضرت ولی عصر (عج) مشرف شده بود، پرسیده بود: چه کنیم تا به شما نزدیک شویم؟ حضرت فرموده بودند: عملت را عمل امام زمانت قرار بده. این عالم بزرگوار می‌گوید: من از فرمایش حضرت این‌طور فهمیدم که هر کاری می‌کنی، ببین اگر حضرت بودند، چه می‌کردند. مقصود این است: عرض کردم چگونه؟ فرمود: «بالإخلاص فی العمل.

بهشت آب خوشگوار و خاک خوشبویی دارد و در آن سرزمین‌هایی است سپید که در آن‌ها «سبحان الله و الله اکبر ولا حول و لا قوه الّا بالله» کشت می‌شود. به امتت بگو: از این نهال بسیار در آن بکارند.