بریده‌هایی از کتاب فواید گیاهخواری

مثلی است به فرانسه که گویا از «کانت» گرفته شده؛ می‌گویند: «به من بگو چه می‌خوری به تو می‌گویم کی هستی.»

نباتات دارای همه مواد لازمه بدن انسان هستند.

زرپرستی و شکم‌پروری همه احساسات عالیه انسان را خفه می‌کند؛ مثلا برای فروش پوست، بره «تودلی» یا میش را سربریده، بچه‌اش را زنده از شکم او بیرون می‌کشند و یا لگد در شکم حیوان آبستن می‌زنند تا بچه‌اش را سقط بکند آن‌وقت سر او را جلو مادرش می‌برند و بعداز کندن پوست حیوان، جنین را که بدنش به‌جای گوشت از کف و ماده لزج خونین ترکیب شده، برای فروش دور شهر می‌گردانند و از لاشه کبودرنگ آن قطره‌قطره خون می‌چکد!

شکم او گورستان فراخ همه جنبندگان است. او می‌خورد آنچه که زندگانی می‌کند یا می‌تواند زندگانی داشته باشد. از مرغان هوا تا حلزون دریا را در معده خود غرق می‌سازد

دکتر «ویکتور پوشه» گفته: «ما می‌توانیم یقین داشته باشیم که یک‌نفر گیاهخوار هرگز مرض آپاندیسیت نمی‌گیرد و خوردن گوشت سبب تولید آن می‌شود.»

گوشت سبب پیری پیش‌رس می‌شود؛ چون یک کار فوق‌العاده از اعضای بدن می‌خواهد و مقداری از زهرهای خود را در بدن باقی می‌گذارد که به مرور جذب شده و مستعد هرگونه ناخوشی می‌گردند.

بسیاری از اطبا که تحقیقات زیادی درباره خوراک انسان نموده‌اند، معتقد شده‌اند که گوشت برای بدن انسان لازم نمی‌باشد؛ بلکه مولد بیشتر ناخوشیهای کشنده شده است؛ چنانکه برای معالجه آنها کافی است که از گوشت پرهیز بنمایند، مثل نقرس، اسهال، روماتیسم، سرطان، سل، آپاندیسیت و غیره که به‌خصوص از استعمال گوشت پیدا می‌شود.

نژاد آدمیزاد باید روزی به اوج ترقی و تکامل برسد، در یک محیط طبیعی با خوراک نباتی خواهد بود؛ چنانکه گوشتخواری و تمدن مصنوعی او را فاسد کرده و به‌سوی پرتگاه نیستی می‌کشاند؛ مگر اینکه یک نژاد برومند و نونهالی که زندگانیش از روی قوانین طبیعت است، جانشین او بشود وگرنه به‌طرز ننگینی نژاد او خاموش خواهد گشت.

همه می‌دانند که اخلاق، علم و رفتار و عادات است و خوراک، یک عنصر بزرگ زندگانی می‌باشد که تأثیر انکارناپذیری در اخلاق و روش انسان دارد. مثلی است به فرانسه که گویا از «کانت» گرفته شده؛ می‌گویند: «به من بگو چه می‌خوری به تو می‌گویم کی هستی.» این مطلب عین حقیقت است؛ هرگاه خوراک حیوانات مختلفه را با طرز عادت و روش آنها بسنجیم، خواهیم دید با عادات آنها تناسب و وابستگی نزدیکی دارد. بیشتر فلاسفه و اخلاقیون درندگی نژاد آدمیزاد را به خوراک خونین او نسبت می‌دهند.

سبب عمده اغتشاشات، هجومها، جنگها، مهاجرتها، کینه‌توزی طبقات و شورش ممالک، سر مساله خوراک است.