بریده‌هایی از کتاب فواید گیاهخواری

چیزی که خیلی مضحک است گمان می‌کنند خداوند بعضی از حیوانات علفخوار را آفریده تا برخلاف همه قوانین طبیعت، آدمیزاد آنها را کشته و بخورد

در یک جامعه که همه‌چیز خرید و فروش می‌شود که زندگانی یک‌دسته با زجر و مرگ دیگران تأمین می‌گردد؟

مقایسه بکنید یک دکان میوه‌فروشی را که به رنگهای دلپذیر روانبخش آراسته شده، از بوی آن شامه لذت می‌برد. سیب، نارنج، گیلاس، هلو، انگور و خربزه و رنگهای زنده سبزیهای گوناگون را با دکان قصابی، دل و روده آویخته‌شده، اجساد سربریده، شکمهای شکافته‌شده، پایهای شکسته که آویزان است و قطره قطره از آن خون می‌چکد و بوی گند لاشه در هوا پراکنده می‌باشد.

انسان همیشه پرستش پیچیدگی و ظاهرسازی را می‌کند. هرچه آسان و طبیعی است به‌چشم او خوار می‌آید.

در ته قلب هر انسانی یک احساس عمیق و یک ذوق و میل فطری برای میوه و بوستان گل و کشتزار وجود دارد و هر طبیعت تربیت‌شده و بی‌آلایش، انزجار و دلگیری از بوی خون و منظره کشتار و سلاخ‌خانه احساس می‌نماید؛ بچه انسان دست به‌سوی میوه دراز می‌کند

به‌خصوص جهان زنان باید بیشتر از همه متوجه برتری خوراک نباتی بشود و یکچنین غذای خون‌آلود و چرکین را دور بیندازد؛ چون یکی از خرافاتی که شهرت دارد این است که زن باید همه وقت خود را صرف آشپزی بنماید؛ از این‌رو هرگاه از رنگرزی و پیرایش لاشه جانوران دست بکشد، بیشتر اوقات خود به کارهای نجیب‌تری خواهد پرداخت. زن که تولید زندگانی می‌کند نباید راضی به کشتار شده و لبهای خودش را به آن آلوده بسازد.

آنگاه پیشنهاد می‌کند که طوری مقرر شود تا انسان، حیوانی را که گوشتش را می‌خورد، خودش بکشد و نتیجه می‌گیرد که در آن صورت دیگر هرگز هیچ آدمی میلی به گوشتخواری نخواهد داشت

اگر آن احساس را از گوشتی که در بشقاب است نمی‌نماییم، برای آن است که به‌زور ادویه و پختن و رنگرزی، خودمان را گول می‌زنیم.

بدنام گشت گرگ ولی چون نظر کنی انسان هزارمرتبه از گرگ بدتر است

ما چقدر به‌سادگی نیاکان خودمان خندیدیم، روزی می‌آید که آیندگان به خرافات ما خواهند خندید.