بریده‌هایی از کتاب چرا ماهی ها وجود ندارند

عمرم تلاش کرده‌ام پا جای پای پوچ‌گرا و کفش‌دلقکی او بگذارم. توی چشم‌های پوچی‌مان نگاه کنم و به‌خاطرش ذره‌ذره به طرف خوشبختی قدم بردارم.

تنها فرمانروای ما آشوب است. گرداب عظیمی از نیروهای گنگ است که ما را ساخته، آن هم تصادفی، و یک روزی هم ما را نابود می‌کند. ارزشی برای ما، برای آرزوهای‌مان، اهداف‌مان یا برای ارزشمندترین اعمال‌مان قائل نیست.

روان‌شناسان دربارهٔ این مرهم شیرین که گردآوری مجموعه‌ها می‌تواند در مواقع رنج و اندوه به ارمغان بیاورد، پژوهش‌ها کرده‌اند. ورنر مونستربرگر، روان‌شناسی که ده‌ها سال است به مجموعه‌داران وسواسی مشاوره می‌دهد، در کتاب مجموعه‌داری: عشقی سرکش، می‌نویسد: این عادت اغلب پس از نوعی «محرومیت یا فقدان یا آسیب‌پذیری» تشدید می‌شود؛ و هر یافتهٔ تازه‌ای برای مجموعه، مجموعه‌دار را از انفجار مست‌کنندهٔ یک «قدرت مطلق خیالی» پر می‌کند.