بریده‌هایی از کتاب شاید بخواهید با من ازدواج کنید!

وقتی به ازدواج فکر نمی‌کنید، روابط‌تان صرفاً بی‌هدف پیش می‌روند

دقیقاً نمی‌توانم بگویم وقتی با ایمی وارد رابطه شدم چطور آماده بودم. در بیست‌وشش‌سالگی هنوزحال‌وهوایی کودکانه داشتم. حالا که به این سؤال فکر می‌کنم، به‌نظرم مسئلهٔ آمادگی‌ام به ترکیبی از تعداد زیادی عوامل ربط داشت: تماشای طنزهای تلویزیونی دههٔ هفتاد، دیدن والدین برخی از دوستانم، شخصیت استوارم، نادانی دوران جوانی‌ام و اینکه عاشق ایمی شده بودم. و البته، شانس فراوان!

مادرم بسیار آزاداندیش بود، همیشه تشویقم می‌کرد مستقل باشم و سرم به کار خودم باشد؛ البته تا زمانی‌که «کار خودم» این‌قدراحمقانه نباشد که زندگی‌ام را به‌هم بریزد

چند وقت پیش ازم پرسیدی باتوجه به شرایط سختی که برامون پیش اومده، چیزی هست که بخوام بهت بگم یا نه. می‌خوام بگم دوستت دارم، نه اون‌طورکه هر روز بهت می‌گفتم، اون دوستت دارم‌ها چنین معنایی داشتند: بعد از کار می‌بینمت، وقتی پیشت نیستم یادت باشه که واقعاً دوست دارم. اما این دوستت دارم که الان بهت می‌گم یعنی طوری دوست دارم که تا به حال هیچ‌کسی رو توی زندگی‌م این‌طور دوست نداشته‌م و نخواهم داشت. تو نیمهٔ دیگهٔ منی. ازم حمایت کردی و اطمینان و عشقی بهم دادی که فقط این دوستت دارم‌ها می‌تونن احساسم رو بهت توصیف کنن. عشقت من رو به آدمی که الان هستم تبدیل کرده و تو رو تبدیل به تو. یعنی تو روحمی و خیلی خوب می‌شه اگه بتونیم تو این مبارزه پیروز بشیم و تا مدت‌ها عاشق هم بمونیم. اصلاً عشقمون باید همین‌طوری باشه. در طول این دورهٔ درمان کنارت هستم، چون دوستت دارم.

وقتی می‌دانید پایان قصه‌ای نزدیک است، تک‌تک کلمات صفحات آخر مهم‌تر می‌شوند.

اگر دوستی دارید که یکی از عزیزانش دارد می‌میرد، چیزی بگویید! هرچیزی! این‌قدرها هم سخت نیست: «پسر! واقعاً متأسفم!» جملهٔ خوبی است. «خیلی به فکرتم» هم خوب است. اما سکوت محض و اینکه خیلی سریع دور شوید رفتاری است که در نهایتِ ادب آن را بی‌ادبی در نظر می‌گیرم

«گرگ قدرتش را از گله می‌گیرد و گله قدرتش را از گرگ.»

وقتی تمام لحظاتی که در «حال» می‌گذرانیم به «گذشته» تبدیل شوند، دیگر زندگی با مشتی خاطره آسان‌تر خواهد بود.

دیگر با چیزهایی که ایمی را به یادم می‌اندازند کنار آمده‌ام. حالا به این پی برده‌ام که من یکی از آن آدم‌های خوشبختم که این‌چنین عاشقانه عشق ورزیده‌ام و این‌چنین عمیق غم را تجربه کرده‌ام. این یعنی من یکی از آن خوشبخت‌هایی بوده‌ام که عمیقاً اهمیت می‌داده‌ام و دیوانه‌وار عاشق بوده‌ام، وگرنه چرا باید به‌خاطر فقدانم چنین واکنش‌های شدیدی نشان بدهم؟

همه‌جای این خانه و این شهرِ بزرگ من را یاد ایمی می‌اندازد. راستش را بخواهید، باید پرسید چه‌چیزی من را یادِ ایمی نمی‌اندازد! پس وقتی همه‌جا چیزی وجود دارد که من را یادِ او بیندازد، چرا به خودم زحمت بدهم و با آن‌ها بجنگم؟

معمولاً در آیین یهودی برای عزاداری دوره‌ای به‌نام «شیوا» وجود دارد؛ طی این بازه، دوستان و اعضای خانواده برای مدت‌زمان مشخصی، که معمولاً چیزی بین دو تا هفت روز طول می‌کشد، دور هم جمع می‌شوند (برای افرادی که خیلی مذهبی‌اند، این بازه هفت روز طول می‌کشد). من کاملاً به آیین یهودی احترام می‌گذارم. اما ایمی درک نمی‌کرد که وقتی شخصی می‌میرد چرا باید همه در خانهٔ عضوی از خانواده برای غذاخوردن و نوشیدن دور هم جمع شوند.

با این حقیقت مواجه شوید که مرگ واقعیتی اجتناب‌ناپذیر است. دقیقاً کِی؟ هیچ‌کسی نمی‌داند.

واقعاً باور دارم جیسن تو را دقیقاً به‌خاطر کسی که هستی دوست دارد، و این چیزی است که برایت دعا کردم، دعا کردم کسی را داشته باشی که بتواند برای تمام جنبه‌های فوق‌العاده‌ات ارزش قائل شود و قدرشان را بداند. نوشتهٔ اَن وُلک کراوس، برای دخترش ایمی

شروع هر کار، عملی بسیار خشونت‌آمیز است. من نمی‌توانم شروع کنم. من از شروع‌کردن فراری‌ام. راینر ماریا ریلکه

در عین حال که به تمام دوستانم فکر می‌کنم، این جمله از سریال دوستان برایم معنا ومفهوم تازه‌ای پیدا کرده است: «یه دوست هیچ‌وقت اجازه نمی‌ده دوستش از نیش عروس دریایی درد بکشه.

می‌خوام مثل یه باتری باشم، جون‌سخت، اما وقتی زمان خداحافظی برسه، می‌دونم که عاشقانه زندگی کرده‌ام.

از من به شما نصیحت: اگر دوستی دارید که یکی از عزیزانش دارد می‌میرد، چیزی بگویید! هرچیزی! این‌قدرها هم سخت نیست: «پسر! واقعاً متأسفم!» جملهٔ خوبی است. «خیلی به فکرتم» هم خوب است. اما سکوت محض و اینکه خیلی سریع دور شوید رفتاری است که در نهایتِ ادب آن را بی‌ادبی در نظر می‌گیرم و دوست‌تان (که در این مورد یعنی خودم) هیچ‌وقت آن رفتار را فراموش نخواهد کرد. همچنین، به‌شدت خواهش می‌کنم از گفتنِ چیزهایی نظیر «باهام تماس بگیر» یا «بعداً همدیگه رو ببینیم» خودداری کنید، مخصوصاً اگر قرار نیست حرف‌های‌تان را عملی کنید! چون با این کار مسئولیتِ پاپیش‌گذاشتن را روی دوش شخصی می‌گذارید که اندوهگین است و از پیش مسئولیت‌های زیادی به دوش می‌کشد. مهم نیست چقدر قصد و نیت خوب باشد. در نهایت، دوست‌تان این‌طور حس می‌کند که بارِ بیشتری روی دوشش گذاشته‌اید.

دوست خوبم، مایک کِیتس، که مربی با انگیزه‌ای است، موقعیت‌های این‌چنینی را «عقب‌نشینی» می‌نامید و معتقد بود عقب‌نشینی پیش‌زمینه‌ای برای بازگشتِ دوباره است.

عقل سلیم می‌گوید اگر کاری را یادداشت کنیم احتمال انجامش را افزایش می‌دهد

واقعاً باور دارم جیسن تو را دقیقاً به‌خاطر کسی که هستی دوست دارد، و این چیزی است که برایت دعا کردم، دعا کردم کسی را داشته باشی که بتواند برای تمام جنبه‌های فوق‌العاده‌ات ارزش قائل شود و قدرشان را بداند.