بریده‌هایی از کتاب باید به هم گوش بدهیم

پژوهش‌ها نشان داده‌اند هم زنان و هم مردان معتقدند زنان شنوندگانی پذیراتر و همدل‌ترند. بعضی شواهد نشان می‌دهند زنان تمرکز بیشتری بر اطلاعات رابطه‌ای و شخصی دارند ولی مردان توجهشان بیشتر به اطلاعاتِ واقعیت ــ محور است. درنتیجه احتمالش بیشتر است که زنان اعتماد افراد را جلب کنند و شاهد خودافشایی‌های بیشتری باشند؛ همین گفت‌وگوهایشان را جذاب‌تر و درنتیجه اشتیاقشان را به گوش دادن تقویت می‌کند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند هم زنان و هم مردان معتقدند زنان شنوندگانی پذیراتر و همدل‌ترند. بعضی شواهد نشان می‌دهند زنان تمرکز بیشتری بر اطلاعات رابطه‌ای و شخصی دارند ولی مردان توجهشان بیشتر به اطلاعاتِ واقعیت ــ محور است

توانایی حل مسئله در ذات انسان‌هاست؛ بنابراین، در لحظاتی که آرام و ساکتیم، ذهنمان در این مسیر حرکت می‌کند. (در چنین وضعیتی) روی مسئله‌ای که نیاز به حل شدن دارد متمرکز می‌شویم؛ برای همین بعضی‌ها نمی‌توانند مدتی را بیکار بنشینند و همیشه باید به چیزی مشغول باشند تا فکرشان متوجه مشکلات نشود. بااین‌همه، تلاش برای سرکوب صدای درون فقط نیروی بیشتری به آن می‌بخشد؛ بلندتر و سمج‌تر می‌شود، تا حدی که بعضی افراد برای خفه کردنش، خودشان را مشغول‌تر و بیش از اندازه درگیرِ کار می‌کنند. اگرچه، این کارها هرگز فایده‌ای ندارد.

در آزمایشی، ۶۴ درصد از مردان و ۱۵ درصد از زنان ترجیح دادند، به‌جای تنها ماندن با افکارشان، به خودشان شوک الکتریکی وارد کنند.

کسب هوشیاری حقیقی نسبت به خویشتن چیزی است که آدم‌ها برای اجتناب از آن حاضرند زحمات زیادی را متحمل شوند. روان‌شناسان، در دانشگاه ویرجینیا، این نتیجه را در پی یازده آزمایشی که روی بیش از هفتصد نفر انجام دادند به دست آوردند. اکثر شرکت‌کنندگان دوست نداشتند شش تا پانزده دقیقه به‌تنهایی در اتاقی بنشینند و کاری انجام ندهند به‌جز فکر کردن.

مطالعات نشان داده‌اند بخش‌های حساس به صدا در قشر شنوایی، هنگام خواندن نقل‌قول‌های مستقیم، فعال‌تر از زمانی هستند که نقل‌قولی غیرمستقیم را می‌خوانید؛ یعنی مغزتان اگر چنین جمله‌ای را بخواند: «او گفت: ‘عاشقش هستم.’» به‌نحوی واکنش نشان می‌دهد که گویی واقعاً دارد حرف کسی را می‌شنود، اما اگر با این جمله مواجه شود: «او گفت که عاشقش است.» چنان واکنشی شکل نخواهد گرفت.

هرچه در طول زندگی‌تان به آدم‌های بیشتری گوش دهید، می‌توانید در ذهنتان جنبه‌های بیشتری از یک مسئله را بررسی کنید و راه‌حل‌های بیشتری را متصور شوید.

زبان مادری هرکس، نگاه و تجربه‌اش نسبت به جهان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

بدترین مصاحبه‌ها آن‌هایی هستند که افراد «نمی‌خواهند سفرهٔ دلشان را باز کنند یا چیزی دربارهٔ زندگی‌شان به زبان بیاورند»؛ آن‌ها فقط همان سازی را می‌نوازند که مدیربرنامه‌شان کوک کرده «و آن حرف‌ها اصلاً احساس ارتباط ایجاد نمی‌کنند و ملال‌آورند، چون طنینی عاطفی در کلامشان نیست.»

اعضای پربازده‌ترین گروه‌ها، به‌نسبتِ تقریباً برابر حرف می‌زدند؛ به این ویژگی «برابری در توزیع نوبت‌گیریِ مکالمه‌ای» می‌گویند. بهترین گروه‌ها «میانگینِ حساسیت اجتماعی» بالاتری نیز داشتند؛ یعنی در درک احساسات یکدیگر، بر اساس عواملی مانند لحن صدا و حالات چهره و دیگر نشانه‌های غیرکلامی، ماهر بودند.

شنوندگانِ ماهر زاده نمی‌شوند، ساخته می‌شوند.

با کسی «در ارتباط بودن» و از او «باخبر بودن» چیزی جز این نیست که به آنچه در ذهن او می‌گذرد گوش کنید.

برای درک این جهان عظیم و پیچیده، ناخودآگاه پوشه‌هایی را در ذهنمان ایجاد می‌کنیم و افراد را، حتی قبل از اینکه حرفی بزنند، در آن‌ها قرار می‌دهیم. این دسته‌بندی‌ها ممکن است بر اساس کلیشه‌هایی کلی و تحت‌تأثیر فرهنگمان شکل گرفته باشند یا فردی‌تر و بر پایهٔ تجربه‌هایمان باشند. این دسته‌بندی‌ها گاهی می‌توانند مفید و دقیق باشند اما اگر مراقب نباشیم، شتاب‌زدگی‌مان در دسته‌بندی و طبقه‌بندی می‌تواند به کاهش فهم ما و نیز تحریف واقعیت منجر شود. سندرومِ «آره، آره، متوجه شدم.» باعث می‌شود، قبل از شناخت واقعی افراد، فوراً دربارهٔ آن‌ها نتیجه‌گیری کنیم.

راه ایجاد ارتباط نزدیک با هرکسی این است که به آن‌ها گوش دهید، در حرف‌هایشان به‌دنبال وجوه مشترک با خودتان بگردید و به‌تدریج رابطه‌ای دوستانه را شکل دهید.

اگر کسی را در زندگی‌تان دارید که به حرفتان گوش می‌دهد و حس می‌کنید به او متصل هستید، برای قدم گذاشتن در جهان خارج و تعامل با دیگران، احساس امنیت بیشتری خواهید داشت. می‌دانید که اگر چیزهایی را بشنوید یا بفهمید که ناراحتتان می‌کند، مشکلی نخواهید داشت زیرا کسی را جایی (در این دنیا) دارید که محرم اسرارتان است و از اندوه نجاتتان خواهد داد. این وضعیت را داشتن پایگاه امن می‌نامند که سنگری در برابر احساس تنهایی است.

اریک بتزیگ فیزیک‌دان می‌گوید: «همه دانشمند به دنیا می‌آیند اما از بخت بد، خیلی‌ها این ویژگی را از دست می‌دهند.»

گوش دادن، احتمالاً، یا شاید به‌طور قطعی، به شما در رسیدن به اهدافتان کمک می‌کند اما اگر این تنها انگیزه‌تان برای گوش دادن باشد، کاری که می‌کنید فقط تظاهر به گوش دادن خواهد بود. دیگران متوجه رفتار غیرواقعی‌تان خواهند شد. اگر واقعاً دارید توجه می‌کنید، لازم نیست ادای توجه کردن را دربیاورید.

گوش دادن، بیش از هرچیز، به کنجکاوی نیاز دارد.

هرچه بیشتر به حرف‌های کسی ــ مثلاً دوستی صمیمی یا عضوی از خانواده ــ گوش دهید و هرچه آن فرد بیشتر به شما گوش دهد، احتمال شباهت یافتن ذهن‌هایتان به یکدیگر بیشتر می‌شود.

فعال‌ترین کاربران شبکه‌های اجتماعی و کسانی که در وب‌سایت‌ها نظراتشان را بیان می‌کنند اغلب شخصیتی بسیار ویژه و متفاوت از عامهٔ مردم دارند؛ آن‌ها اول اینکه باور دارند که دنیا حق دارد نظر آن‌ها را بداند و دوم اینکه زمان کافی برای بیان مداوم نظراتشان را دارند. مسلماً چیزهایی که بیشترین جذابیت و توجه را در پی دارند هتاکانه و انتقادی و اغراق‌آمیزند. مطالب خنثی و جدی و سنجیده معمولاً دست‌به‌دست نمی‌شوند و در رسانه‌ها به آن‌ها اشاره‌ای نمی‌شود.