بریده‌هایی از کتاب هنر زندگی آسوده

یک اتفاق واحد به روش‌های مختلف تعبیر می‌شود. مهم این است شما چه واکنشی به هر اتفاق داشته باشید. به احتمال زیاد، شما قدرت کنترل همهٔ اتفاقات و تغییر آن‌ها را ندارید اما این‌که چه واکنشی به آن‌ها داشته باشید، کاملاً در اختیار و کنترل شماست.

ذهن شما می‌تواند تصمیم بگیرد شاد باشید یا نباشید.

اگر فقط یکی از اجدادتان را نادیده بگیرید، دیگر وجود نخواهید داشت.

گذراندن وقت با خانواده، ذهن خسته را آرام و قلب را احیا می‌کند.

در زندگی هم لازم نیست همه چیز درست یا نادرست، سفید یا سیاه باشد. به جای انتقاد از یک طرف، مصالحه و سازش بهترین راه حل است.

بودا می‌آموزد که تمام رنج‌های انسان زمانی اتفاق می‌افتد که دربارهٔ ناپایداری و گذرا بودن جهان آگاهی ندارد. به بیان دیگر سردرگمی و نگرانی ما از ناتوانی در پذیرش این موضوع نشأت می‌گیرد که جهان مدام در حال تغییر است. از باور یا امید ناخودآگاه به این که خود درونی، دارایی‌ها و اشخاص اطراف‌مان هرگز تغییر نمی‌کنند.

آرزو از خودش تغذیه می‌کند و ذهن تحت سلطهٔ حرص و طمع است. با این طرز فکر، شادی را تجربه نخواهیم کرد.

چیزهایی که شما در مدرسه یا خودتان می‌آموزید دانش است، اما خرد از تجربه‌های زیسته و کار عملی در زندگی به دست می‌آید.

وقتی تردید دارید، سادگی بهترین راه انتخاب است.

مشغله‌های امروز، امروز به پایان می‌رسند. فردا شمای جدیدی وجود دارد. به همین دلیل جای نگرانی نیست.

ایده‌ها یا کشف‌های ناگهانی، درواقع از فضای خالی ذهن شما، از شکاف بین افکار شما بیرون می‌آیند.

فقط کسانی در زندگی آرامش درونی را تجربه می‌کنند که آن‌چه برای‌شان اتفاق می‌افتد، با آغوش باز می‌پذیرند و از آن لذت می‌برند. برای این افراد بیش‌تر اتفاقات در زندگی به فرصت‌های طلایی تبدیل می‌شود.

اصلاً لازم نیست نگران چیزهایی باشید که هنوز اتفاق نیفتاده‌اند. فقط به چیزهایی فکر کنید که در حال حاضر در حال وقوعند. تقریباً همهٔ اضطراب‌ها ناملموس و صرفاً ساختهٔ ذهن ما هستند.

همهٔ ما در جامعه نقش‌های متفاوتی داریم. کارمند، مادر یا آشپز رستوران. اما همهٔ ما در درون یک خودِ حقیقی و اصیل داریم. قهرمانی واقعی که در درون ما زندگی می‌کند. تمام سعی‌تان را بکنید تا این خودِ دیگر را بیدار کنید.

تنفس‌تان را ارتقا دهید تا ذهن‌تان هم ارتقا یابد. در زبان ژاپنی برای نوشتنِ واژهٔ نفس کشیدن، «کوکیو»، حرفی که نشانهٔ بازدم است، پیش از حرفی قرار می‌گیرد که نشانهٔ دم است. به این معنی که بازدم مهم‌تر از دم است.

«در نیستی ظرفیت بی‌نهایتی وجود دارد.» این جمله یعنی انسان‌ها هنگام تولد هیچ چیز ندارند، اما در عین حال، در وجود همهٔ ما، استعدادهای بی‌نهایتی نهفته است.

در ذن بودیسم مثل معروفی می‌گوید: «با تمام وجود بخورید و بیاشامید.» منظور این گفته این است که هنگام نوشیدن یک فنجان چای فقط بر عمل نوشیدن و هنگام صرف غذا صرفاً بر عمل خوردن تمرکز کنید.

زندگی به زمان و تلاش نیاز دارد. پس وقتی زمان و تلاش را حذف می‌کنیم و کارها را پرشتاب، سریع و بدون زحمت انجام می‌دهیم، لذت‌های زندگی را حذف می‌کنیم

در معابد ذن راهبان هر صبح و عصر مشغول تمیزکاری هستند. در اصل راهبان برای آرام کردن ذهن خود معبد را تمیز و مرتب می‌کنند، نه برای اینکه معبد کثیف شده است.

بخشی از آسوده زندگی کردن، در دور ریختن بار اضافی جسم و ذهن خلاصه می‌شود. جالب است که گاهی بعد از گریه‌ای مفصل، بسیار احساس سبکی می‌کنیم. اشک‌ها باری را که بر قلب ما سنگینی می‌کند، پاک می‌کنند