بریده‌هایی از کتاب هنر رضایت از زندگی

امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: هر کس توکل کند، اندوهگین نمی‌شود.

انسان قدرتمندی که از قدرت خودْ بی‌خبر است، ناتوان است

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: همانا صبر و بلا به سوی مؤمن، سبقت می‌گیرند؛ پس بلا به او می‌رسد، در حالی که او صبور است

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: اگر تمام نیازهای انسان، آماده بود، زندگی برایش گوارا نبود و از آن، هیچ لذّتی نمی‌برد. حضرت، سپس با ذکر مثالی به توضیح بیشتر در این زمینه پرداخته، می‌فرماید: آیا نمی‌بینی اگر کسی مدّتی میهمان باشد و تمام نیازهای خوراکی و نوشیدنی و کاری او را برآورده سازند، هر آینه از بی‌کاری آزرده می‌شود و نفسش با او به نزاع برمی‌خیزد که باید به کاری مشغول گردد. حال اگر نیاز انسان در تمام عمر، برآورده باشد و هیچ نیازی نداشته باشد، چه خواهد شد؟! پس بهترین تدبیر در آنچه برای انسان، آفریده شده، این است که جایی برای تلاش، نیز قرار داده شود، تا بی‌کاری، او را به رنج نیندازد

اگر باور کنیم، راحت زندگی می‌کنیم اگر بدانیم روزی ما تعیین شده است و هیچ کس نمی‌تواند از آن بکاهد و هیچ قدرتی نمی‌تواند مانع آن شود، آن گاه احساس راحتی می‌کنیم و می‌توانیم از زندگی خود لذّت ببریم. امام علی علیه‌السلام می‌فرماید: کسی که مطمئن باشد آنچه خدا برای او مقدر کرده، فوت نمی‌شود، دلش آرام می‌گیرد

روزی، یکی از نیازهای اساسی انسان است و لذا ترس از آینده و چگونگی تأمین «روزی»، یک نگرانی عمومی است. نگرانی اگر به اندازه باشد و از حدّ متعارف نگذرد، عامل تحرّک برای کسب روزی است. اما اگر افزایش یابد و از حدّ معمول بگذرد، به افزایش تنیدگی و فشار روانی منجر شده، رضایت از زندگی را به مخاطره می‌اندازد. امام علی علیه‌السلام یکی از عوامل هلاک کننده مردم را ترس از فقر می‌داند.

امام علی علیه‌السلام در این باره سه جمله پر معنی دارد که می‌فرماید: هرگاه آنچه را خواستی نشد، آنچه را شد، بخواه. و: هرگاه آنچه را خواستی نشد، آنچه را هست، سخت مگیر. و: اگر آنچه را خواستی نشد، اهمیت نده که چگونه هستی.

همیشه به یاد داشته باشید که این جا دنیاست و بهشت نیست. افراد ناراضی معمولاً کسانی‌اند که از دنیا انتظار بهشت را دارند.

واقعی شدن تفکرات، به واقعی شدن انتظارات منجر می‌شود و همین، مهم‌ترین شرط شاد زیستن و رضامندی از زندگی است. امام علی علیه‌السلام در این باره می‌فرماید: بهترین دفع‌کننده اندوه، یقین است.

اگر نگرش انسان به زندگی، واقع‌گرایانه باشد، انتظارات او از زندگی نیز واقع‌گرایانه خواهد بود و در پی آن، احساس او از زندگی نیز واقع‌بینانه خواهد شد.