بریده‌هایی از کتاب مساله مهدویت: ویژگی‌های امام‌عصر (عج)

در روایات هم آمده است: همه چیز حتی نمک طعام و بند کفشان را هم از ما بخواهید. بلکه به این بهانه‌ها در خانه‌شان برویم تا کم کم طالب خودشان شویم. بهر نان شخصی سوی نانوا دوید داد جان چون حسن نانوا را بدید رفت موسی کاتشی آرد به دست آتشی او دید کز آتش برست

مرحوم آیت الله احمدی میانجی از قول استادشان می‌فرمود: باید مثل مضطر و بیچاره دعا کنید تا دعایتان بالا رود و مستجاب شود، نه از سر سیری.

اسحاق بن عمار از امام صادق علیه السلام پرسید: آیا امکان دارد دعای شخصی مستجاب گردد، ولی برآورده شدن حاجتش به تأخیر افتد؟ حضرت فرمود: نَعم عِشـرین سَنَة؛ بله تا بیست سال.

ابن مسعود به اندازۀ یک تکبیرهٔ الاحرام دیر به نماز پیامبر رسید. به پیامبر اکرم عرض کرد: اگر یک بنده آزاد کنم، جبران این مقداری که از من فوت شده را می‌کند؟ حضرت فرمودند: خیر. گفت: اگر دو بنده آزاد کنم چطور؟ فرمودند: خیر. بعد فرمودند: وَ لَوْ اَنْفَقْتَ ما فی الأَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکاً فَضْلَها؛ اگر به اندازۀ ثروت دنیا را هم انفاق کنی، جای فضیلت این مقدار نمازی که از تو فوت شد را نمی‌گیرد.

در روایات ما آمده است: اگر در زمین دو نفر زندگی کنند، یکی از آن دو حجت خداست؛ چون خدا با وجود او دیگر هیچ عذر و بهانه‌ای را نمی‌پذیرد.

خوش آن دردی که درمانش توباشی خوش آن راهی که پایانش تو باشی خوش آن چشمی که بیند روی ماهت خوش آن ملکی که سلطانش تو باشی خوشا آن دل که دلدارش تو گردی خوش آن جانی که جانانش تو باشی

به نظر می‌رسد محوری‌ترین نقطه و کلیدی‌ترین موضوع در مباحث مهدویت و مسألۀ ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه چیزی است که متأسفانه کمتر به آن پرداخته شده و آن مسألۀ اضطرار به حضرت است.

حجت خدا باید حضور در زندگی عینی و عملی ما پیدا کند و ما هم عرصه‌های زندگی را با او تنظیم نماییم.

آخرین انسان روی زمین حجهٔ الله است که بر اساس روایات، حضرت امیر علیه السلام است و پس از آن قیامت برپا می‌گردد.

از خانه یکی از مسلمانان مدینه سرقتی شد در این مورد دو نفر مورد تهمت قرار گرفتند. یکی مسلمان بود و دیگری یهودی. هر دو را دستگیر کردند و به محضر پیامبر آورند. بین مسلمانان ولوله و دلهره‌ای شد که اگر ثابت شود مسلمان سرقت کرده، آبرویی برای ما در مدینه و نزد یهود باقی نمی‌ماند. خدمت پیامبر رسیدند و گفتند: آبروی مسلمانان در خطر است. آقا یک کاری کنید تا مسلمان تبرئه شود. از همین مصلحت سنجی‌هایی که گاه بعضی خود را عاقل‌تر از خدا و رسول هم می‌دانند و می‌گویند: حکم خدا تعطیل شود تا جلوی خارجی‌ها آبرویمان نرود. پیامبر فرمودند: آنچه باعث آبروریزی است، حکم به ناحق و ناعادلانه است.

در روایات ما آمده است که جواب خداوند به یکی از پنج صورت است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: مَا مِنْ مُسْلِمٍ یَدْعُو اللهَ بِدُعَاءٍ لَیْسَ فِیهِ قَطِیعَةُ رَحِمٍ وَ لَا إِثْمٌ إِلَّا أَعْطَاهُ اللهُ إِحْدَی خِصَالٍ ثَلَاثٍ إِمَّا أَنْ یُعَجِّلَ فِی الْإِجَابَةِ وَ إِمَّا أَنْ یَدَّخِرَ لَهُ فِی الْآخِرَةِ بِأَحْسَنَ مِنْهُ وَ إِمَّا أَنْ یَصْـرِفَ عَنْهُ مِنَ السُّوءِ مِثْلَ مَا طَلَبَهُ؛ هیچ مسلمانی نیست که دعائی کند که در آن درخواست قطع رحم یا گناه نباشد، مگر این‌که خداوند در ازای آن دعا یکی از سه چیز را می‌دهد: یا خواسته‌اش را زود برآوده می‌کند؛ یا بهتر از آن را در آخرت برایش ذخیره می‌کند، ‌و یا همسنگ با آنچه درخواست کرده است، از او بدی و شر دفع می‌کند.

به تعبیر مقام معظم رهبری این عاقلانه نیست که کسی که در شب تاریک در تاریکی قرار گرفته، بگوید حالا که فردا خورشید می‌آید و همه جا را روشن می‌کند، پس دیگر چرا ما بلند شویم و اینجا یک چراغی روشن کنیم؟ خوب این‌که فردا خورشید می‌آید و همه جا را روشن می‌کند، وظیفۀ فعلی تو را که باید در این تاریکی چراغی برای همین اطرافت روشن کنی نفی نمی‌کند. بله، آن خورشیدی که عالم را روشن می‌کند، او ولی مطلق خداست.

یَظْهَرُ الْمهْدِیُّ عَلی أفْوَاهِ النّاسِ، وَ یَشْرَبُون حُبَّهُ، فَلَا یَکُونُ لَهـُم ذِکْرُ غَیْرِهِ؛ (نزدیک ظهور) نام و یاد مهدی بر زبان‌ها می‌افتد و محبتش در دل‌ها پر می‌شود، آن‌چنان که دیگر یادی غیر از او بر زبان‌ ندارند.

یک‌بار مرحوم حاج آقا رحیم ارباب سبزی پاک می‌کرد. این برگ‌های ریحان را یکی یکی می‌کند. به او گفتند: آقا، یکمرتبه بکش سریع کنده می‌شود. فرمود: اگر یک دانه از این سبزی‌ها از زیر دست من رد شد، بعد به خدا شکایت کرد که خدایا، من این همه راه را طی کردم تا به این مرحله رسیدم که این مؤمن من را تناول کند و من به کمال برسم، ولی این من را رها کرد و اسراف کرد، آن وقت چه جوابی بدهم؟

اسحاق بن عمار از امام صادق علیه السلام پرسید: آیا امکان دارد دعای شخصی مستجاب گردد، ولی برآورده شدن حاجتش به تأخیر افتد؟ حضرت فرمود: نَعم عِشـرین سَنَة؛ بله تا بیست سال.

اهل فهم و معرفت بودند، اگر یک واجبی از آن‌ها فوت می‌شد، آن روز را برای خود روز مصیبت و بلا می‌دیدند.

زمانی نادرشاه در مشهد خواست وارد حرم امام رضا علیه السلام شود. دم در حرم نابینایی را دید که گدایی می‌کند. پرسید: چه مدت است که داری اینجا گدایی می‌کنی؟ گفت: قربان پنج شش سالی هست. گفت: شش سال در خانۀ امام رضا هستی و هنوز شفا نگرفته‌ای؟! من تا نیم ساعت دیگر می‌روم حرم زیارت می‌کنم و برمی‌گردم. اگر شفایت را نگرفته باشی، می‌دهم گردنت را بزنند.

آدم‌های لطیف که روح‌های پاک دارند، تاریکی غیبت و تاریکی ظلم را احساس می‌کنند. وقتی یک لقمۀ نابجا می‌خورند، فوری متوجه می‌شوند

ان‌شاءالله همین دقایق که به یاد او هستیم، کم‌کم تبدیل به ساعت‌ها شود و کم‌کم همۀ روزها و سال‌های عمرمان را فرا گیرد و ما را وقف خود کند که امام باقر علیه السلام فرمودند: رَحِمَ اللهُ عَبْداً حَبَسَ نَفْسَهُ عَلَیْنَا؛ خدا رحمت کند کسی را که خود را وقف ما سازد!

این که انسان درک بکند واقعاً بیچاره و ناتوان و مضطر است، نعمت بزرگی است. از این رو حضرت اباعبدالله علیه السلام در دعای عرفه همین را از خدا درخواست می‌کند: وَ أَوْقِفْنِی عَلَی مَرَاکِزِ اضْطِرَارِی؛ خدایا، مرا به ریشه‌های نیازهایم به اضطرارها و فقرهایم واقف گردان!