بریده‌هایی از کتاب برف در تابستان

حقیقت در زندگی کردن است، نه در کتاب‌ها. اگر شما زندگی‌تان را درک نمی‌کنید منظورم تجربۀ شما در این لحظه است هر اندازه دانش کتابی داشته باشید، باز هم حقیقت را درک نخواهید کرد. صحبت کردن در بارﮤ حقیقت بدون درک زندگی، فقط یک بازی روشنفکرانه است.

من تا ابد و به شکلی چاره‌ناپذیر دانش‌آموز هستم. هیچ گاه آموزگار نخواهم شد، اما مشتاق هستم آموخته‌هایم را با دیگران در میان بگذارم و این کار به هیچ رو مانند درس دادن نیست.

بهترین اجرای موتزارت، شوپن، شوبرت، اشتراوس، بتهوون، راخمانینف و موسیقی‌دانان دیگر را تهیه کنید. موسیقی نوعی زبان بسیار شاعرانه و والاست. اگر می‌توانید، نوکتورن شوپن را تهیه کنید و به آن گوش دهید. این قطعه در بارﮤ همۀ زندگی با شما سخن خواهد گفت.

بی‌گناهی، نشانۀ ناتوانی‌ست. باید بگویم که اکنون که در بارﮤ بی‌گناهی گفت و گو می‌کنیم، یکی از مسایل ما این است که شخص بی‌گناه تا چه اندازه از این ناتوانی بهره‌برداری می‌کند. پرسش این است که بی‌گناهی تا چه اندازه به عنوان ترفندی برای زندگی به کار می‌رود؟

ما فکر می‌کنیم می‌دانیم چه چیزی خوب است و چون فکر می‌کنیم می‌دانیم چه چیزی خوب است، فکر می‌کنیم خودمان خوب هستیم. تا زمانی که ندانیم چه قدر بد هستیم، نمی‌توانیم حقیقی باشیم. آیا همیشه هوشیار هستید؟ شما بسیاری از اوقات فکر می‌کنید «دیگران چه قدر بد هستند».

دوست دارم عمری طولانی داشته باشم تا بتوانم بیش‌تر بیاموزم. مطالب خاصی را فقط در کهنسالی می‌توانیم بیاموزیم.

اگر هوشیار و فرزانه باشید، پیر شدن چندان بد نیست. مراقب تندرستی خود باشید. پیش از آن که خسته شوید، استراحت کنید. از شما خواهش می‌کنم مراقب تندرستی‌تان باشید تا عمری طولانی و سلامت داشته باشید. وقتی مسن‌تر می‌شویم، داشته‌های فراوانی داریم که بخواهیم آن‌ها را با دیگران شریک شویم

مرگ چه اشکالی دارد؟ مرگ بخش بسیار مهم و ضروری زندگی‌ست. نمردن وحشتناک است.

البته انسان باید امرار معاش کند، اما دیوانه‌وار به اینجا و آنجا دویدن و همۀ وقت خود را به انجام هزار و یک کار غیر ضروری اختصاص دادن، احمقانه است.

پدرم یک بازرگان بسیار پرمشغله بود. او بیگانه با فرزندانش از دنیا رفت. در بارﮤ وضعیت ذهنی، عاطفی یا روانی پدرم هیچ نمی‌دانم. او معتاد به کار بود. در نتیجه من تصمیم گرفتم پرمشغله نباشم. بسیاری از خردمندان، نویسندگان و شاعران فرزانه‌ای که می‌شناسم، پرمشغله نبوده‌اند و نیستند. آن‌ها زندگی آرام و ساکتی را گذرانده‌اند و می‌گذرانند و اهمیتی به احترام، نام، شهرت، پول، تجملات و مسایلی از این دست نمی‌دهند. آن چه مردم به عنوان موفقیت می‌شناسند، سطحی‌ست.

ما دانای کل نیستیم. در نتیجه گاه اشتباه می‌کنیم. فکر می‌کنم نباید همۀ عمرمان برای خطاهایی که در گذشته مرتکب شده‌ایم، احساس گناه کنیم. خودتان را ببخشید و انسانی تازه شوید.

«شجاعت جلوتر از دیگران نبودن» را دوست دارم.

برای من هر روز درست مانند روزهای دیگر است. در بارﮤ رسیدن سال نو، نه خوشحالم و نه ناراحت. بنا بر این به جای گفتن «سال نو مبارک»، ترجیح می‌دهم بگویم «هر روز مبارک»؛ اگر چنین چیزی ممکن باشد. روز تولدم هم برایم همین طور است. نمی‌دانم چرا باید در روز تولدم شادتر باشم. اما از این که مردم به من می‌گویند «تولدت مبارک»، ناراحت نمی‌شوم.

چند سال پیش دوستی مرا قانع کرد که «خدا» نیستم. فکر می‌کنم حق با او بود. من مسؤول دنیا نیستم و نباید بار جهان را به دوش بگیرم. از آن هنگام بار دنیا را بر زمین گذاشته‌ام. بنا بر این، اکنون باری بر دوش ندارم که بخواهم کاری برایش انجام دهم. هر روز را به سادگی و آرامش زندگی می‌کنم و از نشاط زندگی برخوردارم.

در تضاد با مردم بودن، خسته‌کننده است. در پی جلب احترام و قدرشناسی مردم بودن، مانند زندان است. تا آنجا که توانسته‌ام انسان خوبی باشم، کوشیده‌ام همه را شاد کنم، اما متوجه شده‌ام هر بار کسی را خوشحال کرده‌ام، شخص دیگری از این موضوع ناراضی شده است! بنا بر این در شاد کردن همه شکست خورده‌ام. اکنون همۀ توانم را به کار می‌برم تا فقط یک فرد را خوشحال کنم و آن یک فرد، خودم هستم. اما حتی همین هم همیشه ممکن نیست.

من آدم‌ها و مسایلشان را درک می‌کنم، اما نمی‌توانم آن‌ها را خیلی جدی بگیرم. حتی به فکری که دیگران در بارﮤ من می‌کنند، اهمیت نمی‌دهم. فکر دیگری در بارﮤ من، فقط اندیشه‌ای گذرا در ذهن یک فرد است، اما نمی‌خواهم آن‌ها را ناراحت کنم.

می‌گویند خلوت‌نشینان، انسان‌هایی سودمند نیستند. درست است.

پذیرفتن مسؤولیت کامل زندگی، کار ساده‌ای نیست. تعجبی ندارد که بسیاری از مردم این مسؤولیت را به گردن رهبران دینی یا سیاسی می‌اندازند. بسیار ساده‌تر است که شخص دیگری مسؤولیت خوشبختی یا بدبختی ما را به عهده بگیرد.

هر چه بیش‌تر خواندم، بیش‌تر متوجه شدم که آرمان‌های دینی یا سیاسی به شدت به بشر آسیب می‌رسانند.

وقتی می‌خواهید چیزی بخرید، از خودتان بپرسید آیا واقعاً به آن احتیاج دارم؟ هیچ وسیله‌ای را فقط برای آن که سودمند است، نخرید. موارد مفید در جهان فراوان هستند، موارد غیر مفید هم فراوانند. از آن چه دارید، نهایت بهره را ببرید. کاغذ از درخت تهیه می‌شود. اگر درختان را دوست دارید، کاغذ را هدر ندهید.