بریده‌هایی از کتاب برف در تابستان

مردم شبیه لباس‌های تولیدی شده‌اند: کلیشه‌ای، ارزان‌قیمت، کم‌دوام و بدون هیچ ویژگی منحصر به فرد شخصی

«بسیاری از اوقات، افکار و امکانات تازه از زخم‌ها بیرون می‌آیند.»

به طور معمول، آدم‌ها کسی را که برایشان فداکاری کرده است، دوست ندارند، چرا که نمی‌خواهند مدیون کسی باشند. به ویژه اگر به آن‌ها یادآوری کنید که چه اندازه برایشان فداکاری کرده‌اید. عجیب است؟ بله. مردم عجیب هستند. اگر به کسی کمک کرده‌اید، بهترین کار این است که کمک کردنتان را به فراموشی بسپارید. اگر آن‌ها به خاطر بیاورند، خوبی‌شان را نشان می‌دهد، اما اگر شما به یاد آن‌ها بیاورید که چه کارهایی برایشان کرده‌اید، از شما متنفر خواهند شد. «اگر برای او فداکاری کنم، تا ابد مرا دوست خواهد داشت.» نه! خودتان را فریب ندهید.

تردید خسته‌کننده‌ترین احساس است.

خوب بودن توقع می‌سازد و اعتقاد فطری به این که مردم خوب‌ها را دوست دارند، یکی از قدیمی‌ترین توهم‌های ماست.

ما باید از آنجا که هستیم، آغاز کنیم، نه از آنجا که باید باشیم. از این رو، آموزگار باید تشخیص دهد شاگرد کجا قرار دارد و او را به گونه‌ای هدایت کند که بتواند از همان جایی که هست، گام بردارد.

شتاب برای دست‌یابی به نتیجه می‌تواند تأثیری منفی در فرایند پیشرفت داشته باشد. کار درست را انجام دهید و با شکیبایی منتظر بمانید.

کاغذ از درخت تهیه می‌شود. اگر درختان را دوست دارید، کاغذ را هدر ندهید.

هر گاه چیزی می‌خواستم، فکر می‌کردم زندگی‌ام با آن پرمعناتر می‌شود، اما وقتی آن چه را می‌خواستم، به دست می‌آوردم، متوجه بی‌معنا بودن آن می‌شدم؛ آن خواسته فقط یک سکوی پرتاب دیگر و موردی دیگر برای رها کردن بود.

آزادی فقط به معنای بله یا نه گفتن به تصمیم خاصی نیست، بلکه آزادی قدرت شکل دادن و ایجاد خودمان است.

. یکی دو موضوع مناسب را انتخاب کنید و پیوسته نسبت به آن‌ها هوشیار باشید. تداوم، مهم‌ترین نکته است. تفکر نمی‌تواند ذهن را خشنود سازد. افکارتان را مشاهده کنید، بی آن که بخواهید آن‌ها را کنترل نمایید. وقتی افکار خود را خوب و شفاف ببینید، متوقف می‌شوند.

یاد بگیرید به سخنان مردم گوش دهید، بدون آن که آن‌ها را قضاوت کنید. شما مجبور نیستید مسایل آن‌ها را حل کنید. گشوده و مهربان باشید. در تضاد بودن با مردم، خسته‌کننده است. احترام، قدردانی و توجه مردم را خواستن، اسارت است.

کم‌کم متوجه می‌شویم که در جهان هیچ مکان بی‌نقص، دوست بی‌نقص، آموزگار بی‌نقص، راهب بی‌نقص و هیچ چیز بی‌نقصی وجود ندارد.

هیچ کلامی نمی‌تواند دِینی را که ما به سایادو او جتیکا داریم، ادا کند. حتی اگر چنین کلامی یافت شود، برای ابراز حق‌شناسی کافی نیست

احساس تنهایی از این که کسی اطراف انسان نیست، برنمی‌آید، بلکه از این که فرد نمی‌تواند آن چه را به نظرش مهم می‌رسد، به دیگران منتقل کند، برمی‌آید. آن شخص، عقایدی دارد که به نظر دیگران پذیرفتنی نیست. انسانی که بیش از دیگران می‌داند، احساس تنهایی خواهد کرد.

دوست داشتن به خودی خود برای یک عمر کافی‌ست. بسیاری از مردم زندگی‌شان را به پایان می‌رسانند، بدون آن که بدانند مهر ورزیدن لطیف چه معنایی دارد

شخصی که تحت تسلط عشق است، نمی‌تواند واقع‌بین باشد. عشق غیر منطقی‌ست.

«... هر کس خودآگاهی کم‌تری داشته باشد، کم‌تر آزاد است.» «آگاهی بیش‌تر یعنی انتخاب بیش‌تر و در نتیجه، آزادی بیش‌تر.»

گاهی دیدن نقاط ضعفمان دردناک است و از این رو به شجاعت، راستی و هوشیاری فراوانی نیاز داریم.

«اگر حقیقت را می‌خواهی به تو می‌گویم، ای دوست، گوش بدار: خدایی که می‌پرستم، در درون است.» کبیر