بریده‌هایی از کتاب برف در تابستان

«نفی تاریکی، نفی خطر است پذیرش روشن می‌کند و تکذیب و انکار، تاریک.»

از نظر وقت بسیار ثروتمند هستم: وقت فراوانی برای مطالعه و مراقبه دارم. هیچ گاه شتاب ندارم.

لازم نیست کاری انجام دهیم، هیچ چیز مهم به نظر نمی‌رسد. تقریباً همۀ مسایل به نظر موهومند.

من مردی نشسته در قایقی در میان دریا هستم؛ تنها و بدون هیچ وسیلۀ ارتباطی. اما قطب‌نمای خودم، یعنی هوشیاری را همراه دارم.

اگر بتوانید به خوبی مراقبه کنید، مهم نیست چه لباسی بپوشید. اگر علت وجود برچسب‌ها را درک کنید، اهمیتشان را از دست می‌دهند.

مشکلات شما از ذهنتان حاصل می‌شوند. وقتی می‌گویم «مشکلات شما از ذهنتان حاصل می‌شوند»، شما منظورم را درک نمی‌کنید، اما اگر به مرحله‌ای برسید که ذهنتان را به طور عمیق درک کنید، می‌فهمید من چه می‌گویم. خرد می‌تواند بر عمل پیروز شود

هیچ کاری نکردن در واقعیت ساده نیست.

ما باید از آنجا که هستیم، آغاز کنیم، نه از آنجا که باید باشیم.

توقع و سختگیری می‌تواند احساس ناتوانی و اندوه در انسان به وجود آورد.

یافتن کسی که بداند چگونه گوش بدهد، بفهمد و قدر بداند، دشوار است.

اما من زندگی دیگری نمی‌خواهم. می‌کوشم خودم، دیگران و زندگی را عمیق‌تر درک کنم. درک کردن، نکتۀ اصلی زندگی‌ست.

انجام ندادن ساده نیست. اگر تلاش کنید انجام ندادن را انجام دهید، باز هم دارید کاری انجام می‌دهید. اگر می‌کوشید دستاوردی داشته باشید، پس کاری انجام می‌دهید. منیت شما نیرومند است. اگر هیچ کاری نکنید، تهی و پوچ می‌شوید.

همۀ ما صد در صد خواهیم مرد. ما با دانستن این نکته، باید واقعاً خردمندانه زندگی کنیم، وقت و انرژی‌مان را برای کارهای کم‌اهمیت هدر ندهیم، به موارد جزیی فکر نکنیم و نگران نشویم.

پرمشغله نباشید. زمانی طولانی را به آسوده بودن اختصاص دهید. بودا در بارﮤ پرمشغله بودن گفته است: پرمشغله بودن مسیر دیوانگی‌ست. اگر خودتان را به دقت محدود کنید، خواهید توانست به معنایی عمیق‌تر از زندگی دست یابید.

فهم نزد کسانی می‌آید که عجله‌ای برای فهمیدن ندارند. فهم مانند درخت میوه است، مدتی طول می‌کشد تا به بار بنشیند. نمی‌توان درخت را مجبور به میوه دادن کرد.

یاد شعری افتادم که در جوانی خوانده‌ام: «بدرود ای جهان مغرور! من به خانه بازمی‌گردم.»

. یکی دو موضوع مناسب را انتخاب کنید و پیوسته نسبت به آن‌ها هوشیار باشید. تداوم، مهم‌ترین نکته است. تفکر نمی‌تواند ذهن را خشنود سازد. افکارتان را مشاهده کنید، بی آن که بخواهید آن‌ها را کنترل نمایید. وقتی افکار خود را خوب و شفاف ببینید، متوقف می‌شوند.

فهم نزد کسانی می‌آید که عجله‌ای برای فهمیدن ندارند. فهم مانند درخت میوه است، مدتی طول می‌کشد تا به بار بنشیند. نمی‌توان درخت را مجبور به میوه دادن کرد.

کتاب بهترین یار من است. کتاب، زندگی مرا غنی می‌کند و درکی گسترده‌تر و عمیق‌تر از جهانی که در آن زندگی می‌کنم، به من می‌دهد. فکر می‌کنم تا وقتی چشمانم ببینند، کتاب خواهم خواند.

وقتی به شیوه‌ای متفاوت زندگی می‌کنید، مسایل را به شیوه‌ای دیگر می‌بینید. وقتی در فرهنگی متفاوت زندگی می‌کنید، مسایلی دیگر می‌بینید. حتی فرهنگ خود شما نیز شکلی دیگر به نظرتان می‌رسد. چشمان شما تیزبین‌تر می‌شوند و چیزهایی را می‌بینید که پیش‌تر به آن‌ها توجه نکرده بودید. معیارهای شما دگرگون می‌شود، سخت‌گیری‌تان کاهش می‌یابد و پذیراتر می‌شوید. فضایی دیگر، شما را هوشیار می‌کند و جنبه‌های دیگری از سرشتتان را فرامی‌خواند. ناگزیر می‌شوید توانایی‌هایی را به کار ببرید که در مکان‌های آشنا به کار نمی‌گیرید؛ توانایی‌هایی که حتی از وجودشان آگاه نبودید. بنا بر این، اقامت در کشور و فرهنگ متفاوت و زندگی کردن با افراد گوناگون سود بسیاری دارد.