عالی بود، دائما خود را همراه راوی یعنی پسربچه ساکن در خانه فقیرنشین با مادر و خاله و... می‌بینید و احساساتش رو به جون و دل درک می‌کنید. ممکن است هیچگاه هم‌ذات پنداری نکنید اما آنچه او دیده را شما هم می‌بینید. بسیار دلنشین است و شما رو درگیر ماجراهای روزمره آدم های محنت کشیده می‌کند. دلنشین است اما به نظرم غمبار نیست. در کل جزو کمتر رمان‌های ایرانی است که توصیه می‌کنم. لحن و صدای گوینده هم خوب و مناسب است.

من شخصیت «پری» رو خیلی دوست دارم، با اینکه دیوانه صداش میکنن اما راست ترین و درست ترین حرفارو پری میزنه.

تقلید ناموفق! قصه ملغمه‌ای است از همۀ آنچه که کتاب‌هایی با این تیپ از قصه‌ها و فضاها قبلاً گفته‌اند و هیچکدام هم نیست. شیر بی‌یال و دم و شکمی که شترگاوپلنگانه دوست دارد همه باشد و هیچکدام نیست. دلش می‌خواهد رگه‌هایی از جادو و وهم داشته باشد مثل آن چیزی که دولت‌آبادی در جلد دوم روزگار سپری شده نوشته ولی ناکام است و گنگ. دلش می‌خواهد مثل همسایه‌ها و دایی جان ناپلئون بتواند قصه‌های موازی را از دید یک پسر بچۀ شیطان بنویسد ولی خیلی خیلی دست به عصا و خام می‌نویسد. حرف‌های آدم بزرگ‌وار از دهن بچه می‌افتد بیرون و همه چیز به باد می‌رود. شما وقتی قصه‌ای مثل همسایه‌های احمد محمود را خوانده‌ای که توی یه همچین فضایی میگذشته و یک همچو خانه‌ای بوده با اهالی‌اش تازه می‌فهمی که اصلا این خانم نویسنده شخصیت پردازی ندارد و آدم‌های قصه‌اش فقط تعدادی تیپ هستند آن هم نه آنقدر متکثر که شبیه به هم و تکراری!

قصه ای از یک خانه ایرانی استیجاری قدیمی که همسایه هایی از فضا های مختلف و در یک چیز مشترک، یعنی فقر و تنهایی، دور هم جمع شدن. داستان روایت بدی نداره اما در چند بخش منقطع میشه. شاید برای نسل های جدید خیلی قابل درک نیست این فضاها، اما برای کسانی که فیلمهای قدیمی ایرانی رو دیدن ( از لحاظ معماری این نوع خونه ها و یا آشنایی با شخصیت لوطی داستان) و یا آثار ساعدی مثل: دندیل رو خوندن( از لحاظ توصیف اقشار فقیر اون دوره) کمک کنه که بهتر با فضای داستان ارتباط بگیرن. داستان سر راست و بدون پیچیدگی هست و خوب روایت خود نویسنده هم بد نبود .

کتاب داستانی درباره ی زندگی روزمره ی آدم ها در دهه ی سی چهله و در نهایت جوان مردی و لوتی گری خاصی رو نشون میده و از زبان یک پسر بچه بیان شده و بنظر من ارزش خوندن و یا گوش کردن رو داره واقعا لحن صدای گوینده خیلی خوبه و انگار آدم رو می بره تو خود داستان و تنها ایرادش اینه که یکم تند می خونه

🛑شاید حاوی اسپویل🛑 همین الان کتاب رو تموم کردم،شخصیت پری من رو یاد فیلم «روانی» هیچکاک میندازه! جایی که شخصیت داستان،نورمن بیتس اختلال گسستگی دارد و بین هویت خودش و مادرش در رفت و امد است! روایت گوینده و لحنش خوب بود ولی خود داستان کشش زیادی برام نداشت! چون توصیفات سطحی بود و یک داستان روتین بود! ارزش یبار خوندن رو داره..

یه کتاب رمان خوب که با خوندنش میرین تو دل سال های گذشته ایران سال های قبل انقلاب کمی از اتفاقات جنگ جهانی میشنویم و زندگی مردمی که به شیوه اون روزهای تهران تو یه خونه ی بزرگ با اتاق های زیاد همسایه هستن با گویندگی خوب و شیوای خود نویسنده کتاب پیشنهاد میدم گوش بدین😍

من دوست داشتم هم داستان و هم صدای گوینده 👍

یکی از بهترین کتابهایی که امسال خوندم 😍

به نظرم روند داستان نسبتا خوب بود...فراز و نشیب داشت و باهاش ارتباط برقرار کردم اما یهویی تموم شد انگار...انکار آخرش جمع شده باشه