کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب

کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب نوشتهٔ مصطفی رحیمی است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر نوشته‌هایی از «ژان پل سارتر» و در باب سارتر را در بر گرفته است.

درباره کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب

کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب نوشته‌هایی از «ژان پل سارتر» و در باب سارتر را در بر گرفته است. سارتر عموماً با رمان «تهوع» شناخته می‌شود. چند ناشر این رمان را رد کردند تا در نهایت یک ناشر آن را قبول و چاپ و منتشر کرد. انتشار این رمان سارتر را به شهرت و محبوبیت رساند. او به‌سرعت میان جامعه‌ٔ فلاسفه‌ٔ آن زمان جایگاهی برای خود پیدا کرد و مشغول نشر افکار و عقایدش شد. سارتر عقیده داشت که بشر محکوم به آزادی است. این جمله تناقضی در خود دارد که سارتر توانسته این تناقض را به‌درستی توضیح دهد. سارتر دقیق و منطقی می‌نوشت، اما نوشتارش برای خوانندگان ناآشنا با مفاهیم مکتب اگزیستانسیالیسم و روشنفکران معاصر پیچیده و سنگین بوده است؛ ازاین‌رو مقالات و رسالات متفاوتی برای درک بهتر آثار او نوشته شده است. کتاب حاضر یکی از این کتاب‌ها بوده است. مصطفی رحیمی این کتاب را تألیف کرد تا عقاید و جهان‌بینی سارتر را برای اولین‌بار به ایرانیان بشناساند. با وجود اینکه رحیمی شیفته‌ٔ سارتر بود، در این کتاب کاملاً منصفانه عمل کرده و حتی بخش‌هایی از عملکرد او را نقد کرده است.

خواندن کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران آثار و اندیشه‌های «ژان پل سارتر» پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مصطفی رحیمی

مصطفی رحیمی نویسنده‌، استاد دانشگاه و مترجمی ایرانی‌تبار بود. او در سال ۱۳۰۵ در شهر نائین چشم به جهان گشود. رحیمی مدرک حقوق را از دانشکده‌ٔ حقوق تهران دریافت کرد و برای ادامهٔ تحصیل در مقطع دکتری به فرانسه رفت. دوران تحصیل در فرانسه دورانی مهم برای او بود. او در فرانسه با دنیایی جدید روبه‌رو شد که تاکنون چیزی از آن نمی‌دانست. رحیمی در فرانسه با مکتب اگزیستانسیالیسم و پیشرویان این مکتب آشنا شد. ژان پل سارتر فیلسوف روشنفکری بود که بیشتر از همه او را مجذوب خود کرد. ردی از عقاید سارتر در تمام آثار مصطفی رحیمی دیده می‌شود و می‌توان گفت این نویسنده تحت‌تأثیر مستقیم ژان پل سارتر بوده است.

بخشی از کتاب در جستجوی بشریتی بی نقاب

«سارتر این جمله هوسرل را تکرار می‌کند که «شعور، همیشه شعور (آگاهی) به چیزی است» و چون خود هیچ است و شیر بی‌یال و دم و اشکمی است که به جنگ شیران حقیقی (وجودهای «در خود») می‌رود (تا شناسایی صورت گیرد) ضمناً شعوری که دایم از حد خود خارج می‌شود هیچ‌گاه با خویشتن نیست و فاقد جوهرهای روحی مانند ترس و لذت، مهر و کین، تصویرهای ذهنی و خاطره‌هاست به زبان ساده‌تر «شعور عبارت از روشی است که انسان در برابر اشیاء خارجی، در برابر گذشته یا آینده، حاضر یا غایب، مهربانی یا نامهربانی در پیش می‌گیرد و باید افزود که این روش، روش یک «هیچ» است.»