نظرات کاربران درباره کتاب شام

. .اولین تجربه آشناییِ من با سزار آیرا، نویسنده قدرتمندِ آرژانتینی با این کتاب، یعنی "شام" رقم خورد. دروغ چرا؟ کتاب را اینبار برای طرح جلد جذاب و علاقه ویژه‌ای که به ونداد جلیلی و انتخاب‌های او دارم، مطالعه کردم. کتاب داستان کوتاهی بود که در جریان واقعه‌ای سورئال و آخرالزمانی از امید و شور زندگی می‌گفت. داستان از یک مهمانی شام آغاز می‌شود. پسر مجرد و میانسالی تجسم شکست و درماندگی؛ که ساکن خانه مادر است و از حقوق بازنشستگی او ارتزاق می‌کند، به مهمانی مجللی که دوستش ترتیب داده است دعوت می‌شود. پس از پایان مهمانی، مادر با تحقیر دوستِ ثروتمند و موفق او، سعی در سرپوش گذاشتن بر ناکامی فرزند دارد؛ اما روند داستان به‌گونه‌ای پیش می‌رود که این حسادتِ ترحم برانگیزِ مادرانه رنگ تفسیر شومی از حقیقت به‌خود خواهد گرفت. در میانه این اتفاقات ارتباط خواننده با مادر و پسر قطع شده و ناگهان به واقعه مهیب دیگری می‌پردازیم که گویی موازی با این مهمانی به‌وقوع پیوسته است. مردگان شهر از گورها برمی‌خیزند و تشنه نوشیدن هورمون "آندورفین" به‌ مغز‌های شهر حمله‌ور می‌شوند. هورمون آندورفین در مواقع شادی، غم، هیجان و امید توسط مغز ترشح می‌شود؛ پس جای تعجب نیست که مردگان، چه از جانِ این زندگان لاابالی می‌خواهند. حوادث کاملاً سینمایی و مهیج بر پایه منطق فراواقع‌گرایانه پیش می‌رود. آیرا مردگان را با اسم رمزی به خانه گورهای سرد و نمورشان باز می‌گرداند که نشان می‌دهد نقد او، نقد به "بحران هویت" است. مردگان آیرا نمودی از جامعه سنگی و تکه‌پاره امروز بود که جز تعلقاتِ مادی و فناپذیر دلبستگی دیگری ندارند. مردمانی سطحی و بی‌ریشه که به مردگان متحرکی می‌مانند که زامبی‌وار در پی نوشیدن آندورفین به مغز این و آن حمله‌ور می‌شوند، زیرا انگیزه‌ای شخصی برای ترشح آندورفین ندارند. زمانی که ارتباط ما با مادر و فرزند برقرار می‌شود، همه‌چیز تمام شده! انگار مردگان از گور برخاسته بودند تا بگویند حق با مادر است. علیرغم کلکسیونی از تمام ثروت‌های دل‌نواز دنیایی؛ بدون یک "نام"، ریشه یا هویتی اصیل، شکی نیست که یک ورشکسته‌ تمام عیاری!

ترجمه کتاب افتضاح بود

فصل اول و دوم انگار دو داستان مستقل اند .شاید نشون دهنده انزوای راوی و مادرشه. و البته همونطور که اسم کسی رو نمیدونه اسم خودشم جایی گفته نمیشه و همینطور بی نام میمونه . من بخش اولش رو دوست داشتم . در کل فضاسازیش خیلی خوب بود .