نظرات کاربران درباره کتاب بادبادک باز

بد نبود ضمن داستان کتاب مخاطب را با بخشی از احوال و تاریخ و آداب افغانستان و مصیبتهای آن آشنا می کند. مثلاً من فهمیدم حالت نژاد پرستی و نگاه طبقاتی هم در این کشور جنگ زده وجود دارد و چقدر اختلافات قومیتی و نداشتن و اجرا نشدن اسلام واقعی به مردم مسلمان ضربه می زند: یعنی اسلامی که مردم با هم برادر و مهربان باشند نگاه طبقاتی به هم نداشته باشند در راه خیر تلاش کنند هوشیار و آگاه به دشمنان و اطرافشان باشندو...

روایتی ساده وروان از رفاقت ومعرفت ،وفاداری و خیانت دو دوست وبرادر وجبران مافات بعد سالها کاش همه فرصت جبران خطاهایمان را داشته باشیم

اینقدر کتاب داستان جذاب است که تا آخر نمی‌توانید سیر آن را حدس بزنید. ترجمه هم عالی است

من از انتشارات دیگه خوندم ولی خیلی خوبه

فقط میتونم بگم عالی یک ماهه که تموم کردم کتاب رو و هنوز توی فضای کتاب موندم ، انگار دارم زندگی میکنم اونجا.. از بهترین کتاب هاییه که خوندم و واقعا توصیه میکنم که بخونیدش.. فقط کاشکی آقای مترجم عزیز بجای واژه افغان میگفتن «افغانستانی» تنها نکته ی منفی ترجمه کتاب همین بود وگرنه روان ترجمه شده.. همین دیگه ، بخونیدش حتما:)

داستان کتاب خیلی روان و ساده و در عین حال شیرین بعضا غمناک بود . شخصیت پردازی ها و وصف شخصیت و حال و روز اون روزها افغانستان بقدری واقعی بود که خودم را در وسط کابل حس کردم پایان داستان هم تلخ بود و هم شیرین به نظرم پایلن خوبی داشت . حجم کتاب هم تقریبا کمه خوانندگان بی حوصله رو هم میتونه جذب بکنه . ظاهر و اسم کتاب چندان چنگی به دل نمیزنه ولی داستانش روح خواننده رو به پرواز کا میداره . در کل یکی از بهترین کتابهایی بود که این اواخر مطالعه کردم و به همه توصیه میکنم

کتاب حدود 900 صفحه هست! حالا خود دانید... :)

واقعا کتاب زیبایی بود و علاوه بر جذابیت به اطلاعاتی در مورد افغانستان اظافه شد

بینظیر بود این کتاب. برای قسمت به قسمتش و برای دردها و رنج هایی که مردمان سرزمین افغان کشیدن اشک ریختم و درد کشیدم. جنگ؛ وحشتناک ترین اتفاق دنیاست. امیدوارم افغانستان خیلی زود روی اسایش و ارامش رو ببینه. قلم بسیار عالی و روان نویسنده، داستان رو شگفت انگیز کرده، و ترجمه بسیار عالی.

سکوت یعنی پیچ صدایت را تا آخر ببندی تا کسی صدایی از تو نشنود

برخی کتاب‌ها زیبایند و از خواندنشان لذت میبریم، اما برخی جدا از زیبایی، جهان‌بینی ما را تغییر میدهند. این کتاب در دسته‌ی دوم جای دارد. روایتی بی‌نظیر و خواندنی و دردناک از امیر و حسن، دو پسر افغانی و جدا ماندن آن‌ها از یکدیگر، از صلح، آزادی و از وطن.

این کتاب ارزش خوندن داره من باهاش گریه کردم و لمسش کردم انگار خودم همه جا با شخصیتای داستان همراه بودم

عالی بود توصیه میکنم حتما بخونین،پشیمون نمیشین👏

با خواندن این کتاب بیشتر افغانستان غمگین را شناختم

عالی بود، داستانی تلخ اما جذاب، از آن دسته کتاب هایی هست که به سختی میتونی بذاری کنار و دوست داری تا انتهای داستان را یکجا بخوانی.

من این کتابو بصورت چاپی خوندم و البته با این ترجمه نبود ؛ اما از زیباترین و به یاد ماندنی ترین کتابهایی بود که خونده بودم . با هر سطرش سفر کردم ؛ به کابل ، به خونه ی بزرگشون ، به جنگ . متن کتاب انقدر روان و قوی بود و برای من اونقدر کشش و جذابیت داشت که نتونم اونو زمین بزارم و یه کله همشو بخونم . و البته این کتاب سلسله ای از واقعیت ها رو در بر میگرفت ؛ برای همین انتظار داستان خوش و گل و بلبل نداشته باشید. توی این کتاب قراره قسمتی از افغانستان رو ببینید ؛ آسیب هایی که دید ، زندگی هایی که ویرون شد ، جان هایی که گرفته شد و بچگی کردن هایی که از بچه های اونجا سلب شد . و همچنین بی رحمی ها و دردناکی ها و مظلومیت ها و ظلم ها. وقایعی که شمارو با خودش همراه میکرد و عمق غم اتفاقات رو با توضیحات و توصیفات فوق العاده ی نویسنده طوری نشون میداد که قشنگ میتونستی احساسات توی کتاب رو لمس کنی ، باهاشون همراه شی و غمگین شی . و البته بفهمی انسان چطور میتونه سرِ خودشو شیره بماله و اونقدر وحشتناک شه که به اسم خدا و دین برای خودش هر مجوزی رو صادر کنه و کارهایی ازش سر بزنه که از هیچ موجود دیگه ای برنمیاد!

از نظرمن کتاب خوبیه یه جاهایی خندیدم و یه جاهایی گریم گرفت رابطه دوستانه و صمیمانه بین دو دوست افغان واز دوگروه و قوم متفاوت را نشون میده حمایت کردن امیر از دوستش

داستانی به غایت غم انگیز با فضاسازی ای عالی و ترجمه ای خیلی خوب . بارها اشک به چشمم آورد و رفته رفته برام جذاب تر شد . اما نمیتونم بگم توصیه اش میکنم چون خیلی غم انگیز بود هر چند که وطنم رو خدا با غم آفریده.

داستانی که تورا غرق در حوادثش می سازد آشنایی ملموس با رنجها ،دردها ،وظلمی که براین مردمان روا شده همچنان هم ادامه دارد .

بسیار غم انگیز و تامل برانگیز است،اگر کمی بدشانس بودیم و آنطرف مرز بدنیا می آمدیم اکنون چه سرنوشتی داشتیم و امنیت چه واژه غریبی است