نظرات کاربران درباره کتاب پلیس حافظه

دربیان احساسات بی نظیر عمل می کنه ؛ اما سوال های بسیاری و بی جواب می ذاره داستان عالی که پایانی نداره یعنی پایان داره اما انگار در میانه ی فیلم دوربین خاموش بشه و تنها پل ارتباطی ما با دنیا همین دوربین بوده ؛ یه جهان خلق می شه و بدون اینکه به چراها پاسخی داده بشه با خاموش شدن دوربین همه چیز تموم می شه ؛شایدم هدف نویسنده همین حسه اما کتاب سرشار از احساسِ و روون گیراست

ایده اصلی کتاب قشنگ و جدیده و از این نظر در مجموع شاید ارزش خوندن رو داشته باشه اما از نظر داستان برای من خیلی داستان جذاب و دلنشینی نداشت (مخصوصا در صفحات پایانی)، قسمت های رمانتیک لطیف نبود و با شخصیت اول داستان همزاد پنداری ایجاد نمیشد. بنده با توجه به نظرات مثبت کتاب رو خریدم ولی کتابی نبود که بعد از خوندنش حال دلم خوب شه یا دنیامو خیلی بزرگتر کنه. این کتاب با کتاب‌هایی مثل ۱۹۸۴ و دنیای قشنگ نو مقایسه میشه ولی من به مراتب اون دو کتابو ترجیح میدم.

موضوع داستان تازه و قشنگه. خیلی جذاب شروع میشه ولی بعدش یه جاهایی با اطلاعات قبلی که قصه داده انگار تناقض داره. آخرش حیف که جالب نیست. با همه تلاشی که شخصیت اصلی میکنه باز هم هیچ مسئله ای حل نمیشه.هیچ ابهامی برطر‌ف‌ نمیشه. یه عالمه سوال میمونه واسه آدم. آخرشم اون حال خوب که آدم کل داستان منتظرشه اتفاق نمیفته.

کاش انتهای کتاب به این قشنگی یه پاسخ و دلیلی هم برای چرایی این قضایا وجود داشت. چرا اصلا این اتفاقات میفتاد؟ کی باعثشون بود؟ ناامیدم کرد🥺

واقعا عالی بود من اولش فکر نمیکردم که اینقدر اثر خوب و جالبی باشه ولی با خوندن هر صفحه کتاب ناخوداگاه علاقمند به ادامه داستان میشدم. حتما بخونید واقعا عالی بود

من کتاب رو دوست داشتم. برداشت خودم از کتاب رو برای کسانی که می خوان بیشتر راجع به داستانش بدونن می نویسم:(شاید حاوی اسپویل) پلیس حافظه نماد حکومت های دیکتاتوری هست. حکومت های دیکتاتوری می خوان چیزهایی رو که برای مردم ارزش داره و حکومت با اون ها مخالفه از مردم بگیرن و گاهی به زور متوسل میشن. مثل سانسور کتاب ها، عدم آزادی ادیان، تحریف تاریخ، نادیده گرفتن حقوق اولیه انسان ها و حق انتخاب و ... حکومت می خواد انگیزه، امید، شوق زندگی و آگاهی رو از مردم بگیره و اون ها رو تحت سلطه خودش در بیاره. مردم به دو دسته تقسیم میشن: دسته اول کسانی هستن که مفاهیم با ارزش رو فراموش نمی کنند، در برابر زور می ایستن، اعتراض خودشون رو بیان می کنند و از حقوق خود آگاهند و به دنبال یه جامعه آرمانی هستن دسته دوم مردمی هستن که فراموشکارند و در برابر ظلم سکوت می کنند و زندگی روزمره خود را ادامه میدن و به دنیایی که حکومت ها براشون ساختن عادت می کنن و نمی تونن یه دنیای آرمانی رو برای خودشون متصور بشن.

سطح: عالی.... مناسب برای جوان به بالا . این کتاب موضوعی جدید داشت حداقل برای منی که زیاد کتاب می خوانم جدید بود. . چیزی که باید به آن توجه کرد نه ظاهر کلمات که مفهوم پنهان شده ورای هر کلمه است. داستان زیبا و مفهوم در پس آن بسیار تامل برانگیز است. . در خاتمه به یک عبارت زیبا از کتاب اشاره می کنم: "بعضی کتابها نباید تمام شوند"

نویسنده فضای بسیار مبهوت کننده ای خلق کرده که کاملا خواننده رو بین زمین و هوا تو داستان معلق نگه میداره.... کلی سوال به وجود میاد که باید با حل شدن در کتاب به جوابشون رسید.. ناامیدی، رخوت و تنهایی در قرن ۲۱ و فراموشی محض خیلی چیزها مثل گذشته، انسانیت و... پیام های زیادی داره کتاب دنیای موازی و وارونه شخصیت اصلی داستان و داستانی که داره مینویسه بسیار زیبا تصویر شده... عشق بی حد و حصر در دو فضای متفاوت با مضمونی یکسان... شخصیت اصلی داستان هم اسیر شده و هم اسیر کرده... اروم با روند داستان جلو برین تا تو کتاب حل بشین، اینجوری در اخر کتاب ناپدید میشین...

داستان خوبی بود و پتانسیل بالایی هم داشت ولی یه جاهایی به نظرم زیادی کش پیدا میکرد و یه چیزایی که مهم تر هستن، اصلا بهشون پرداخته نمیشد. کلی هم سوال تو ذهن آدم میذاره و در آخر داستان رو هول هولکی تموم میکنه، انگار خود نویسنده هم نمیدونسته آخر داستان رو چیکار کنه. خلاصه ای که درباره ش نوشته شده یه جاهاییش اشتباه هست.

یک رمان فوق العاده که هم میشه فقط به عنوان داستان خوندش و هم توش عمیق شد. تک تک شخصیت های کتاب سک مفهوم هستند. هر شخصیت نماینده گروهی از انسان هاست با تقکرات خاص.یک رمان اجتماعی مناسب برای عصر اطلاعات و شتاب زدگی و ناپدید شدن ارزش های انسانی

داستان به خوبی و با یه مرموزیت خاصی شروع میشه، ولی هرچقدر به پایان کتاب نزدیک میشیم داستان نامفهمو میشه و پایان گنگ کتاب هم باعث میشه تو ذوق ادم بخوره... اونقد داستان خوب شروع میشه که ادم میخواد پیشنهادش بده و اونقد بد تموم میشه که دلت نمیخواد پیشنهاد بدی اگر کتابی رو برای استراحت بین مطالعه دیگر کتاباتون میخواید پیشنهاد میکنم در غیر اینصورت پیشنهاد نمیکنم

محتوای کتاب راجب یه جزیره اس که اتفاقای عجیبی توش میوفته هیچ وقت انتظار همچین پایانی رو نداشتم نویسنده در لایه ای از ابهام قصد داره چیزی رو به خواننده بگه که هر کس با سطح فهم خودش اونرو درک میکنه احساساتی که من با خوندن این رمان حس کردم بی نظیر بود

موضوع داستان بسیار جدید و نوآورانه بود، با اینکه قسمتی از اون رفرنس خاطرات آن فرانک رو داره ولی اصلا کپی برداری نیست. نویسنده به خوبی تونسته بود دنیای داستانش رو با جزئیات کافی خلق کنه و هیچی کم نداشت. دوست داشتم عاقبت داستانی که خود دختر مینوشت و عاقبت ر رو هم بدونم. من تا لحظه آخر امید داشتم که پلیس حافظه یه جوری شکست بخوره اما مدام با ناپدید شدن چیزای جدیدتر وحشتم بیشتر شد و در آخر واقعا ناامید شدم و چندین روز بار فکری این کتاب باهام بود، که البته همین نشون میده چقدر کتاب تاثیرگذار و عمیقیه. و حقیقتا نمیشه پایان دیگه ای برای کتاب متصور شد. پایانش مهم نبود بلکه روح داستان مهم بود.

کتاب خوب با کشش زیادی همراه بود هیجان خوبی هم داشت ولی خیلی بد تموم شد نمیدونم شاید من متوجه پایانش نشدم یه جورایی وسط کار کتاب تموم شد دوس داشتم جور دیگه ای تموم میشد

جالب بود..پایانش میتونست بهتر باشه

بد نبود؛ زیاد جذاب هم نبود شاید وجه ممتازش ایده نسبتا جدیدشه

کتاب جالبی بود بنظرم خوبه که این کتابو بخونین ولی اخر داستان اشکمو در اورد هقق

موضوع کتاب برای من جدید و جذاب بود. ولی منتظر پایان خوش نباشید. یه جورایی منو یاد کتاب کوری انداخت.

کتاب ایده پردازی عالی ای داره از همون اول موضوع و متنش جذبم کرد واقعا حقش بوده فینالیست بهترین کتاب بشه حتما به رمان دوستا پیشنهاد میکنم

از خوندن این کتاب خیلی لذت بردم. با خوندن کتاب یاد کتابهای ۱۹۸۴، قصر و آثار موراکامی افتادم. نویسنده فضای جزیره را طوری توصیف کرده که کاملا با اهالی جزیره یکی میشین و میتونین ترس و وحشتی که پلیس حافظه ایجاد میکنه و جاهای خالی قلب که با ناپدید شدن ها در دل اهالی ایجاد شده را لمس کنید. کتاب خیلی خوبی بود.