نظرات کاربران درباره کتاب الینور آلیفنت کاملا خوب است

چاپی شو خوندم و خیلی دوست داشتنیه

از اون دسته کتاب‌هایی بود ک دوست داشتی هیچ وقت تموم نشه.قدرت تحمل و استقامت دختری زجر کشیده در کودکی در مواجه با نگاه ها پرسش‌ها و کنجکاوی هایه مردم و اینکه بتونه تنها و رو پاهایه خودش ب ایسته و زندگی کنه و کمکهایه پسری بدون چشم داشت و واقعن دوستانه ب اون تا بتونه برا برگشت ب زندگی اجتماعی بهش کمک کنه ..واقعن جالب توجه بود

رمان خیلی خوبی بود. داستان روانی داشت. بیشتر از همه من عاشق شخصیت اصلی داستان شدم

رمان جالب و جذابی بود من که خیلی دوستش داشتم

اگر کتابی شبیه به این کتاب با محوریت روانشناسی میشناسید، لطفا معرفی کنید.

خیلی خوب و روان بود. داستان و شخصیتاش جذابن. اولین رمان نویسنده انقدر عالی 👏🏻

این کتاب به‌وضوح شخصیت‌محور بود. از همون اول کتاب نویسنده ما رو آروم‌آروم همراه شخصیت الینور و دنیاش می‌کنه. با اینکه دوسومِ اول کتاب روزمره‌ی الینوره، اما همین شخصیت‌پردازی الینور و نشون دادن قدم‌به‌قدمِ تغییراتش بود که کتاب رو خسته‌کننده نمی‌کرد. با قاطعیت می‌تونم بگم یکی از بزرگ‌ترین نقطه‌قوت‌های این کتاب همین شخصیت‌پردازی ملموسش بود. طوری‌که از یه جا به بعد به خودت میای می‌بینی هر اتفاقی که میفته، دیگه ناخودآگاه داری دنیای الینور رو با همون دیدگاه و شخصیت خودش کشف می‌کنی، نه دیدگاه خودت. دوسومِ اول کتاب روزمرگی الینور رو نشون می‌داد، اما برام جالب بود که نویسنده اون‌قدر حرفه‌ای تو همون روزمره قدم‌به‌قدم تغییرات الینور رو نشون داد. البته یه جاهای کمی برام دیگه خسته‌کننده می‌شد، اما در کل اینکه بیشتر از نصف کتابت روزمره‌طور باشه و بتونی در عین همین خواننده رو همراه کنی و یه جاهایی تحت تاثیر قرارش بدی، واقعاً هنر می‌خواد. من بشخصه خیلی موافق نیستم کل معماهای داستان جمع بشه و اواخر همه‌شون برملا بشن، اما با اینکه این اتفاق تقریباً توی این کتاب افتاد و نقطه اوجش یک‌سومِ پایانیش بود، من رو واقعا شگفت‌زده کرد. این‌طوری شاید حتی بیشتر باهاش هماهنگ بود. در هر صورت، خوندنش به من حس خوبی داد. اون حس رهایی و آرامش آخرهای کتاب... "یک موسیقی پاپ شاد پخش می‌شد و من متوجه شدم حسی که دارم... حس خوش‌حالی است. حسی عجیب و غیرعادی بود. سبک و آرام بودم، مانند این بود که آفتاب را قورت داده باشم. فقط صبح عصبی شده بودم، اما حالا آرام و شاد بودم. به‌تدریج داشتم به تجربه‌ی احساساتی که انسان‌ها تجربه می‌کنند، به شدت و سرعت تغییر آن‌ها عادت می‌کردم. تابه‌حال هر بار هیجانات و احساساتم می‌خواستند ناراحتم کنند، به‌سرعت خودم را بی‌حس و بی‌احساس می‌کردم و آن‌ها را عقب می‌راندم. آن کار به من امکان زنده ماندن می‌داد، اما کم‌کم متوجه شده بودم که حالا به چیز بیشتری نیاز دارم و چیز بیشتری می‌خواهم."

"الینور" دختریه که سال‌ها در حبابِ شیشه‌ای که برای خودش ساخته بوده، به دور از آدم‌‌ها، روابطِ اجتماعی پرشور و سالم و تجربه‌های جدید و هیجان‌انگیز زندگی کرده. اون به‌‌واسطه‌ی آسیب‌هایی که در کودکی و گذشته‌اش دیده، روان‌زخم‌های التیام‌پیدا‌نکرده‌ی بسیاری داره که تاحالا تلاشی برای درمان‌شون نکرده. لذتِ خوردنِ یه پیراشکیِ داغ توی یه عصرِ ابری و خنک، حس خوبِ خریدنِ لباسی که باعث میشه تصویرت با لبخندی روشن توی آینه انعکاس پیدا کنه و تجربه‌ی هیجان‌انگیزِ شکل دادنِ ارتباطاتِ جدید و آشنایی‌های نجات‌بخش با آدم‌هایی که ما رو به زندگی پیوندِ دوباره می‌زنن؛ جز خاطراتیه که الینور هرگز فرصتِ تجربه کردن‌شون رو نداشته. حالا قراره شما با الینور همراه بشید تا ببینید سرانجامِ این کَلافِ سردرگم، به کجا میرسه. امیدوارم از مطالعه‌ی کتاب لذت ببرید. 🎈پ.ن: از جمله‌ کتاب‌های هم‌حس‌و‌حال با این اثر، میتونم رمان‌های "ناکدبانو" و "جبران می‌کنم" رو بهتون معرفی کنم.

کتابی با درون مایه روانشناسی که به خوبی و استادانه روایت و شخصیت پردازی شده وبا وجود صحبت در مورد روزمرگی الینور اصلا خسته کننده نیست و ماروبه خوبی باشخصیت و دنیای الینور همراه میکنه .اوج قسمت های پایانیش خواننده رو غافلگیر میکنه و حس رهایی آرامشی که داره دلپذیره از اون کتابهایی که تمام شدن حس خوبی به آدم میده

مادر الینور مصداق بارز "مادر سمی" بود! داستان قشنگی بود و کلی حس خوب داشت خصوصا شخصیت الینور خیلی جالب بود هرچند بعضی وقتا آدمو حرص میداد. 😁 شخصیت ریموند هم خیلی دوست داشتم با اینکه ظاهر آزار دهنده ای داشت اما خیلی حامی و دوست داشتنی بود. و اینکه توقع هیجان نداشته باشین چون خیلی داستان یکنواختی بود که فقط آخرش یه کوچولو ممکنه شوکه بشین. *نسخه چاپی*

اینقدر خوب بود که نفهمیدم چه طور تموم شد و واقعا از تموم شدنش ناراحت شدم

نسخۀ چاپی این کتاب رو خوندم. فقط می‌تونم بگم بی‌نظیر بود. به‌قدری شخصیت‌پردازی قوی‌ای داره که دلم می‌خواست الینور رو محکم بغل کنم و بهش بگم: «تو خوبی. تو تنها نیستی. تو زشت نیستی. تو فوق‌العاده‌ای، دختر!» این داستان پر از امیده و تلاش برای زنده موندن. با غم‌های قهرمان داستان اشک ریختم و تمام وجودم به درد اومد. به امید این‌که همۀ الینورهای دنیا بتونن خودشون رو نجات بدن و شخصی مثل ریموند در کنارشون داشته باشن.

اول که شروع کردم شاید دو ماه یا بیشتر طول کشید که ۱۰۰ صفحه اولو بخونم بعد بقیه ی کلشو توی دو روز تموم کردم. خوشحالم که انتخابش کردم.

رمان قشنگی بود درباره دختری به اسم الینور که حالش گویا خوبه ! و ماجرا ها و اتفاقات باور پذیر و ملموس هستن . در کل پیشنهاد می کنم بخونید قشنگِ.

زیبا دلنشین دوست داشتنی و یه کتاب حال خوب کن

کتاب دوس داشتنی و قشنگی بود

عالی بود

عالیه این کتاب واقعا ترجمه خیلی خوبی داره

روایت رمان برای من جذاب بود.

کتاب خیلی خوبی بود دوسش داشتم