نظرات کاربران درباره کتاب شیوه‌ی فنی نمایشنامه‌خوانی؛ از پایان تا آغاز و از آغاز تا پایان

دیوید بال در این کتاب بر اساس قانون عمل و عکس العمل به مبحثی می پردازه که به نوعی می تونه نجات بخش بسیاری از نمایشنامه نویس هایی باشه که از نمایشنامه خودشون راضی نیستند. نویسنده با ارجاعات متعددی که به نمایشنامه هملت میده تونسته دیدگاه نسبتا متفاوتی نسبت به سایر منتقدان ارائه بده. به نظرم اگر این کتاب رو مطالعه کنید و بتونید در پیش نویس دوم به بعد از نظراتش استفاده کنید می تونه بسیار در نمایشنامه نویسی راهگشای شما باشه. با تشکر از نشر بیدگل که به غنای کتابخانه همگانی طاقچه همیشه کمک کرده و عناوین متنوعی رو به این مجموعه اضافه کرده

این کتاب بررسی و تحلیل نمایشنامه برای نمایشنامه نویسان، بازیگران و کارگردانان است و حتی اگر فقط علاقه‌مند به نمایش باشید، خواندن آن می ارزد که وقت بگذارید و مطالعه کنید، دقیق. روان و پیراسته و آراسته است و ترجمه خوبی دارد. باعث می شود لذت و درک بیشتری از خواندن نمایشنامه ها داشته باشید. خیلی خوشحالم که در طاقچه چندین و چند کتاب، آن هم کتابهای عالی و ارزشمند، در تدریس نمایشنامه نویسی و تحلیل آن یافت می شود که من فن نمایشنامه نویسی، نمایشنامه ات را بنا کن و همین کتاب و در داستان نویسی، هنر داستان نویسی را خوانده ام و البته هنوز هم کتابهای دیگری دارم به علاوه نمایشنامه های زیادی که موجود است. این پنج شنبه آزمون عملی ارشد دارم و این کتابها بسیار مفید بودند. از طاقچه ممنونم. این کتاب رو بسیار توصیه می کنم.

واقعا کتاب خوب و کاربردی و روونی هست

این کتاب فوق‌العاده است،به همه کسایی که دنبال یه راه مطمئن برای تحلیل متن میگردن،این کتاب رو پیشنهاد میکنم،علارغم ترجمه خوب از درون مایه خوبی برخورداره که شما رو قانع می‌کنه پس از پایان،دوباره و سه باره هم به سراغ این کتاب بیاید و اونو مطالعه کنید.

از اونجایی که اولین باره که به یه کتاب آموزشی که به‌نظرم خط‌به‌خطش آموزشیه برمی‌خورم، پنج ستاره‌ی کاملو به این کتاب می‌دم و اکیداً به خواننده‌های علاقه‌مند به نمایشنامه‌خوانی و نمایشنامه‌نویسی پیشنهادش می‌کنم. به‌عنوان خواننده‌ی پروپاقرص کتاب‌های آموزش نویسندگی باید اعتراف کنم که این کتاب فرق داره. بله، می‌تونم به‌جرئت بگم که این کتاب با کتاب‌های آموزشی دیگه متفاوته. دست نویسنده تو تموم طول این نوشته در برابر مخاطب روئه و محتوایی که می‌خونیم واقعاً آموزنده‌ست. خواننده بعد از خوندن این کتاب به‌وضوح می‌فهمه که یه چیزی یاد گرفته و از چیزی «سر در آورده» و چنانچه بخواد نمایشنامه‌ای رو بخونه دیگه اونو مثل گذشته (البته اگه در‌ گذشته نمایشنامه‌ای خونده باشه) نخواهد خوند، بلکه با الگوگیری از آموزه‌های این کتاب، به روش «فنی» یا «تکنیکیِ» نمایشنامه‌خوانی، به‌پیشواز اون نمایشنامه خواهد رفت. همون‌طور که نویسنده در اواخر کتاب می‌گه: «یک بار خواندن نمایشنامه حتی سطح آن را هم لمس نخواهد کرد.»، با یه بار خوندن این کتاب چیزی دستگیر ما هم نمی‌شه. با این‌همه خواننده در همین نخستین دفعه‌ی مطالعه، به‌قطعْ یقین خواهد داشت که دیوید بال تو ترکیب این دست‌پختش چاشنی‌ای ریخته که بقیه‌ی نویسنده‌های کتاب‌های آموزشی حتی به فکرشونم نرسیده که از این چاشنی استفاده کنن. نمی‌شه با اطمینان گفت که این چاشنی چیه که این‌قدر این کتاب رو شیرین و خوندنی کرده. شاید نه چاشنی، که چاشنی‌ها در کار باشه. حداقل، مطمئنم یکی از این چاشنی‌ها، نظر داشتنِ پیوسته‌ی نویسنده به نمایشنامه‌ی «هملت» و بررسی اون با نگاه به یکایک عناصر سازنده‌ی نمایشنامه که به‌تفصیل درباره‌ی هرکدوم توضیح می‌ده، باشه که شیرینی این کتاب رو دوچندان کرده. چه خواننده‌ی آزاد باشید، چه نویسنده‌ی نمایشنامه، چه بازیگر و طراح و کارگردان تئاتر، اگه آموزه‌های این کتاب رو به‌دقت آویزه‌ی گوشِ حافظه‌تون کنین، دیگه نه مثل سابق، که با آگاهی و دانشی تحلیلگرانه، نمایشنامه‌ها رو خواهید خوند.