نظرات کاربران درباره کتاب بئاتریس و ویژیل

کتاب داستان جالبی داشت البته بعد از ورود کاراکتر جدید که میاد و یک درگیری به جون کاراکتر اصلی میندازه که مارو تا آخر داستان همراهی میکنه، ولی با خودتون میگید این نویسنده همونیه که life of pi رو نوشته؟ در مقابل جذابیت اون کتاب که فیلم موفق و زیبایی هم ازش ساخته شد این یکی شانسی به اون صورت نداره ولی ما تو دل داستان با یک نمایشنامه هم مواجه ایم که من رو بشدت به یاد در انتظار گودو می انداخت. و پایان داستان بشدت خوب و غافلگیر کننده بود پایان کاری میکنه که شما با خودتون میگید ارزش مطالعه کردن رو داشت.

کافکا میگفت کتاب باید تبری باشد به دریای یخ زده ی درونمان. میگفت باید نیش بزند. و زد . این کتاب آسیبی بزرگ به ذهن من زده که فکر نمیکنم زود بتوانم فراموشش کنم. نمیدانم آن آسیب چیست، اما به خاطرش احساس ناراحتی و فریب خوردگی میکنم. داستان بسیار سمبولیک بود و هنوز نمیتوانم قطعاتش را معنی کنم و کنار هم بگذارم. هنوز هضمش سخت است. در مورد داستان: هنری بعنوان یک نویسنده، معتقد است باید جنایت های جنگ جهانی دوم را با تخیل و خلاقیت ترکیب کرد و در مورد آنها نوشت. اما این ایده، زیاد مورد استقبال دیگران قرار نمیگیرد. در همین حین یک تاکسیدرمیست مرموز و اسرارآمیز، برای نگارش نمایشنامه اش از او کمک میخواهد و این کمک تا جایی ادامه پیدا میکند که هنری معمای ذهنی اش راجع به تاکسیدرمیست و نمایشنامه را حل میکند. با این که احساس بدی نسبت به این کتاب دارم، اما پایانش بسیار غیرمنتظره و شوکه کننده بود و آن ضربه ی مطلوب را داشت. دویست صفحه اول، ریتم سریع بود اما بعد از آن، هیچ انگیزه ای نداشتی که ادامه بدهی. این کتاب راجع به هولوکاست و جنایت های انسانی است. لکه ی ننگین و فراموش نشدنی ای که نسل بشر تا آخر عمر همراه خود خواهد داشت چون "این است انسان".