نظرات کاربران درباره کتاب پرونده‌ی شب توت‌فرنگی

ی سوال دارم،اینکه چرا دوستانی که میان و اولین امتیاز رو به کتاب ها میدن،نظرشون رو درباره کتاب نمینویسن؟ اگه کتاب رو مطالعه کردین، لطفا نظرتون در مورد کتاب رو واسه بقیه دوستان به اشتراک بگذارید،سپاسگزارم

داستان با پیدا شدن جسدی که توی یک پوشش آبی رنگ کنار یک دریاچه روی حصار یک خونه قرار داده شده بود شروع میشه، ستوان هیمه کاوا زنی که به سرسختی تو یگانشون معروفه یکی از کساییه که با گروهش این پرونده رو دنبال میکنه. هیمه کاوا زن باهوشیه و تونسته با حدسیاتش پرونده رو تا حد زیادی ببره جلو. پرونده‌ای که در ابتدا تصور میشه یه قتل ساده‌س با حدسیات هیمه‌کاوا تبدیل به مورد پیچیده‌ای میشه که پای یک قاتل روانی و رقبای هیمه کاوا رو به ماجرا باز میکنه از جمله ستوان بددهن و حسوودی به نام کاتسوماتا. حالا باید دید این تقابل پرونده رو به کجا میرسونه... توصیه میکنم به آدمایی که توان خوندن این حجم از ترس رو دارن. فیلم کینه رو یادتونه؟ چه حجم از ترسی رو به آدم منتقل میکرد؟ این کتابم عین اون فیلم میزان ترسی که منتقل میکنه بهت زیاده، نمیدونم شاید خاصیت ژاپن اینه.... بعد از این کتاب حتما چندتا رمان عاشقانه بخونین که بشوره ببره.... قشنگ، ترسناک و فرا واقعی بود.

ناشناخته بودن اسامی ژاپنی و زیاد بودن اسمها ممکنه قدری خواننده رو اذیت و گیج کنه. اما در کل برای علاقمندان رمان های جنایی مدرن تجربه بدی نیست.

رمان واقعاً خوبی بود که به محض شروع کردنش متوجه این موضوع می‌شید. تغیر زاویه های دید و تعلیق های داستان همه به موقع و به جا توی داستان استفاده شدن. این کتابیه که من بهتون پیشنهاد می کنم. علاوه بر چیز هایی که گفتم باید داستان خوب و جالب رو هم بهش اضافه کنم. در کل رمان خوبیه که من پیشنهاد می‌کنم بخونید و ازش لذت ببرید.

یکی از بهترین کتاب های پلیسی ای بود که خوندم! کتاب خشنیه و می‌تونم بگم قتل ها دلیل مسخره و بی معنی ای دارن، اما با این حال اون روند تحقیقات انقدر زیبا و دقیق شرح داده شده که جذابیتش رو دو چندان می‌کنه! انقدر همه چیز دقیق شرح می‌شه که حس می کنید خودتون هم کنار کارآگاهان در حال تحقیق هستید، این همون چیزیه که من از یک اثر پلیسی انتظار دارم. در مورد این که قاتل چه کسیه و این مسائل هم نمی تونید حدس بزنید! با این که خیلی از شواهد جلوی چشمانتونه. خلاصه که اگه دنبال یه کتاب با مضمون قتل های سریالی هستین پیشنهاد می کنم حتما بخونید. من نسخه‌ی چاپی اش رو خوندم که خیلی ترجمه‌ی خوب و روانی داشت.

خب به دوستانی که میگن نویسنده از اسامی زیاد استفاده کرده باید بگم که مردم ژاپن کلا عادت دارن توی داستان ها از جزئیات خیلی زیاد و اسامی زیاد استفاده کنن و برای کسانی که عادت نداشته باشن به این سبک یکم گیج کننده میشه ولی بعد از حدود ۱۰۰ ۱۵۰ صفحه راحت تر میتوانید ادامه بدید و در مورد داستان به نظرم اونقدر گیرایی داره که وسطش بیخیالش نشی و کنجکاو بشی تا اخرشو بخونی ولی تقریبا بعد از خوندن یک سوم داستان به احتمال زیاد حدس میزنید که داستان کلی از چه قراره و این قتل ها زیر سر کیه اولین باره نظری ثبت میکنم، امیدوارم بد و عجیب غریب نباشه:)

از ابتدا کتاب با قتل خشونت خون و تجاوز آغاز میشه درسته یک داستان جناییه اما انتظار داستانی معمایی که معمولا انگیزه ی قتل خودش از جذابیت های داستان هست رو نداشته باشید، فقط قتل و خون و کشتن و پیدا کردن قاتل دنبال میشه و البته ما بین این قضایا گریزی میزنه به زندگی شخصی افراد درگیر در قتل و مامور اصلی پرونده که یک ستوان خانم هست و کمی قصه رو جذاب میکنه . بدرد ساختن ی فیلم جنایی و ترسناک میخوره

در این کتاب تا صفحه صد همه چیز مبهمه و بعد از اون کم کم با شخصیت ها آشنا میشوید و خواندن راحت تر میشه...داستان تا اینجایی که من خوندم بسیار زیبا و جذاب بوده....به هیچ وجه کتاب رو کنار نذارید بعد از صفحه ۱۰۰ تازه متوجه اتفاقات می شید... این کتاب رو به کسایی که علاقه به معما ، مسائل جنایی و دزد و پلیسی دارند پیشنهاد می‌کنم... بازم میگم کتاب رو کنار نگذارید...صبر کنید بعد از صفحه ۱۰۰ اگه خوشتون نیومد بعدا... موضوع داستان درباره جنازه ای پیدا شده بر روی حصار کنار تالاب هست که ستوان جوان (نقش اصلی) دنبال پیدا کردن قاتل و انگیزه قتله.... اینکه چرا جنازه جایی رها شده که در دید کامل رهگذران هست...یکم عجیب و مرموزه

به عنوان کتاب جنایی جذاب و هیجان انگیز بود. از یه جایی به بعد می تونی حدس بزنی قاتل کیه ولی با این وجود ریتم داستان و جذابیتش حفظ میشه

۱۴۸. ماجرا با پیدا شدن جسدی که دقیقا جلوی چشم رها شده، آغاز میشه. اما این جسد تو یک نایلون آبی رنگ پیچیده شده و پر از جای زخمه. ستوان هیمه کاوا، دختری جسور با گذشته‌ای دردناک، مسئول حل پرونده میشه و با پیدا شدن جسدهای دیگر کل معادلات به هم میریزه. روندش اوایل کنده اما از اواسط کتاب بهتر میشه. در نهایت انگیزه و هویت قاتل بسیار قابل تامل و جالبه. اصلی‌ترین مشکلی که با این کتاب داشتم تشخیص جنسیت کاراکترها بود! شخصیتها زیاده و اکثرا به سرعت عصبی و پرخاشگر میشن و خیلی راحت همدیگه رو زیر سوال میبرن و گاهی به هم توهین میکنن که نمیدونم بخش پنهانی از فرهنگ ژاپن هست یا نه.

داستانش جذاب بود مشکلی که من با این کتاب داشتم اسامی ژاپنی بود که خیلی شبیه هم هستن و اصلا قاطی!میکردم کی به کیه . بدتر از همه نمیدونستم کی خانمه و کی آقا 😅😅 اما در کل این مشکلات باعث نشد از خوندنش دست بکشم چون داستانش ادم رو ترغیب می کرد که با وجود سختی شناسایی افراد کتاب خوندنش رو ادامه بده فک میکنم از حدود صفحه صد صد وپنجاه دیگه تونستم یه تشخیصی بدم و داستانش هم کشش بیشتری پیدا کرد طوری که ۳۰۰صفحه اخر رو تو یه روز تموم کردم اینا رو گفتم که اگه شما هم دیدید سخته ولش نکنید بخونید از یه جایی هیجانش زیاد میشه . به نظرم اگه فیلمش رو بسازن خیلی خوب میشه ازون مدل داستانهاییه که فیلمش قشنگ و پربینتده میشه

+داستان درباره‌ی جسدیه که تو یه پوشش آبی پیدا میشه ستوان هیمه‌کاوا هم یه کارگاه باهوشه که زودتر از بقیه به مقام ستوانی رسیده و مسئول رسیدگی به این پروندس +اول داستان یه مقدار بخاطر تعدد اسامی ژاپنی یکم گیج میشدم تو شخصیت‌ها و باید هی به عقب برمیگشتم تا ببینم نقش مثلا یوکا چی بود ولی بعد یکی دوفصل کاملا با شخصیت‌ها اشنا میشی و گویا این خاصیت کتابای ژاپنیه که از اسامی و جزییات زیادی تو داستاناشون استفاده میکنن +به عنوان فکر میکنم دومین کتاب ژانر پلیسی جنایی که میخوندم خیلی خوشم اومدبا این کتاب میتونی ترس ،هیجان ،کنجکاوی لازم و حس کنی و قابل پیشبینی نیست خیلی و همین اشتیاقت به ادامه خوندن و بیشتر میکنه +نویسنده روند تحقیقات و سرنخ‌هایی که پلیس،پیدا میکنه رو خیلی قشنگ توصیف کرده و کاملا میتونی خودتو به جای یه کارگاه تصور کنی +در کل صد صفحه اول شاید سخت باشه براتون ادامه دادن داستان ولی کنارش نزارین چون بعدش تازه داستان قشنگ میشه و صدصفحه آخر و خودم یه جا خوندم و‌نتونستم‌کتاب و زمین بزارم

کتاب فضای پلیسی کاملی داشت، شایدم یکم خشن. همراه شدن با کاراکترا حس خوبی داشت، ولی کشش داستان هی کم و زیاد میشد. داستان پردازیش یکم سطحی بود، یعنی حدس زده بودم ولی خوب به روندش پرداخته بود، چیزی که حدس زده بودمو خوب به تصویر کشیده بود. خلاصه که ۳.۷۵ مناسبشه. اوقات خوبی بود خوندنش، در کل پیشنهاد میکنم اگه به زاویه دید پلیسی و کاراگاهی علاقه مندید.

اگر از اسامی نامانوس ژاپنی و عدم توضیح مترجم در پانویس ها بگذریم، رمان بدی نیست. اما با یک تریلر روانشناسانه عالی خیلی فاصله داره.

خیلی جالب نبود،هیجانی نداشت،معمائی هم نداشت،اضافه گوئی زیادی داشت،کتاب مشابه دیگری خواندم وگمان میکنم نویسنده ازآن کتاب که اسمش یادم نیست استنباطکرده، پیرمردثروتمندی که ازطریق اینترنت بلیط میفروخت وافرادش همینکاررا انجام میدادند،درهرحال برای من این کتاب خسته کننده بود.

به عنوان یک پرونده قتل، داستان به خوبی نوشته شده بود. ترجمه خوبی هم داشت. رمزهایی که در طول مسیر باز میشدن در نهایت به حل معمای اصلی قصه کمک میکرد. ایده ای که نویسنده داشت رو دوست داشتم و در کل اگر کسی به داستان های جنایی و پرونده های پلیسی علاقه داره و از قتل های متعدد بدش نمیاد، این داستان می‌تونه براش جذاب باشه. اسامی ژاپنی ها در اوایل کار که شخصیت ها زیاد بودن آزاردهنده بود اما وقتی جلوتر رفتم به مرور تونستم با شخصیت ها هم ارتباط برقرار کنم. در کل برای من داستان جنایی جذابی بود و از خوندنش پشیمون نیستم.

داستان یک پلیس زن ژاپنی و شیوه تحقیقاون در پرونده ای جنایی.داستان جذابی داشت و نکات جالبی رو مطرح میکرد.ترجمه هم عالی بود .ممنون

به نظر من نویسنده می تونست کمتر از اسامی افراد و مکان هایی که بی ربط به موضوع و داستان بودند استفاده کنه و یا کمتر به حاشیه بره اما در مجموع داستان جالبی داشت و ارزش وقت گذاشتن برای خواندنش را داره.

واقعا کنجکاوم کرد و ارزشش رو داشت

،کتاب خوبه ،ولی انتقادی دارم ازمترجم محترم ویاشایدویراستارمحترم ،ترجمه روان وخوبه ولی متن دارای کلمات ناآشنای زیادیه مثلا،،بعل الذباب،،ولی فقط به املای انگلیسی کلمه اکتفاشده ومترجم به خودش زحمت نداده که توضیحی درمورداین کلمه بده وتومجبوری به گوگل متکی باشی ویاکلمات قلمبه سلمبه دیگه ای که نمیدونی منظورنویسنده چیه ،نام خیابانه ،محله ست...... روح ذبیح الله منصوری شادگاهی پاورقیهاش به چندصفحه میرسیدکه ازخودکتاب شیرین تربود.