نظرات کاربران درباره کتاب مغازه خودکشی

بعضی کتاب‌ها هستند که پایانشون خوب نیست اما متن و روند داستان انقدر فوق‌العاده‌ست که پایانبندی بدش اصلا به چشم نمیاد. بعضی از کتاب‌ها هم روند داستانی خیلی خوبی ندارند اما پایانبندی شاهکارشون باعث میشه بدی متن رو فراموش کنی. مغازه‌ی خودکشی در هیچ کدوم از این دو دسته جا نمی‌گیره. کتابیه با متن و روند داستانی متوسط و پایان افتضاح. اگر پایانبندی خوبی داشت بهش چهار ستاره می‌دادم اما از اونجایی که پایانش واقعا بد بود (منظورم از بد، تلخ نیست. منظورم نامتناسب و بی‌دلیل و بیهوده‌ست.) و حس می‌کردم نویسنده الکی تلاش کرده مخاطب رو غافلگیر کنه، نتونستم از ایرادات روند داستان هم چشم‌پوشی کنم. اصلا احساس نمی‌کنم که بیشتر از دو ستاره حقشه. شاید حتی یک ستاره هم بس باشه.

داستان با یک ایده خیلی عالی شروع میشود که برای من یادآور انیمیشن خانواده ادامز بود اما رفته رفته سیر نزولی شروع میشود و نویسنده برای اینکه برای فضای افسرده و ناامیدی که ساخته، انتی تزی تعریف کند به سمت شخصیتی میرود که فقط به ظاهر نیمه پر لیوان را میبیند و از یک جایی به بعد کتاب تبدیل به کتب روانشناسی موفقیت و شادنگر میشود بدون اینکه در دل هیچ کدام از شخصیت ها تحول فکری و یا هدفی برای زندگی ایجاد شود و این شادی که نویسنده نشان میدهد در واقع مخدری است برای فراموش کردن زندگی و از افسردگی به سمت مانیا حرکت میکند و ما ادمهایی میبینیم که شاد هستند اما دلیلی و هدفی برای شادی آنها وجود ندارد

مغازه خودکشی. جایی برای خرید ابزار خودکشی. جایی که خانواده ترانچ میگردوننش. ونسان، مرلین، میشیما و لوکریس. «آیا در زندگی شکست خورده اید؟ لااقل درمرگتان موفق باشید!» تا اینکه آلن وارد زندگی خانواده ترانچ میشود. آلن برخلاف کل خانواده شاد و مثبت بین است. «اگه بگن یه هواپیما با پونصد تا سرنشین سقوط کرد و چهارصد و نود و هفت نفر مردن اون فقط به سه نفر باقیمونده توجه میکنه!» آلن. آلن یک امید بود برای زندگی. ... پ.ن. من همه اسم ها رو به یه شکلی تو ذهنم دارم. و تو یکی از اونایی هستی که جایگاه مهمی داری

هر کی میخنده دلیل نمیشه غمی نداشته باشه من دوسش داشتم

داستان به اون طور نبود که شما نخواید یک دقیقه هم کتابو بذارید زمین و اونقدر جذاب باشه.حتی ممکنه ولش کنید در نیمه و دوباره بعد از چند روز بیاید سراغش.شاید بخاطر خیلی ساده بودن این کتاب اما من دوسش داشتم و دروصفش می تونم بگم:کتابی با رایحه مرگ و نفرت از دنیا،در عین حال با نگاهی امیدوار به زندگی. تضاد های کتاب خیلی منو جذب کرد به خودش اما می تونست قوی تر از این ها هم مفهومو بیان کنه با داستانای جذاب تر

ژان تولی در این اثر از نظر انتخاب موضوع شاهکار کرده است و ایده انتخاب اثر و کلیت داستان بسیار عالی است و از نظر انتقال حس هم موفق بوده است جایی که آلن نبود احساس غریبی و غم را به خواننده هم انتقال میدهد و رابطه جالب سخن فقط فقط پیر ها میتوانند خودکشی کنند و خودکشی آلن برایم جالب بود زمانی که اون جمله رو خوندم برام جالب بود که چرا پیر ها و وقتی آلن خودکشی کرد و نویسنده گفت که آلن ماموریتش رو انجام داد متوجه رابطه شدم اثر خوبی بود با پایانی عجیب از نظر ترجمه هم روان خوب بود.

با توجه به اون همه تعریفی که از این کتاب شنیدم، انتظار داستان بهتر و خفن تری داشتم، معمولی بود، بیش از حد معمولی! کتاب رو قشنگ میشد توی یه جمله خلاصه کرد، غم و شادی مکمل هم دیگه هستن، همون طور که بدون وجود شادی، غم بی معنا میشه، بدون غم، شادی وجود نداره. تنها برداشتی که از کتاب کردم این بود و حس می کنم واقعا لیاقت اون همه تعریف و تمجید و نداشت. البته بی انصافی نشه که کتاب اسم جذاب و کنجکاو کننده ای داره. و اینکه ایده و داستان پردازی با اینکه جالب بود، اما حس می کنم کافی نبود!

قبل از مطالعه این کتاب با سبک نوشتاری کمدیِ سیاه آشنا نبودم اما الان خیلی از این سبک و حقایقی که در اون بیان میشه خوشم اومده.کتاب جالبی بود و متاسفانه باید بگم از نظر من مطالب موجود در کتاب به نوعی درست و بازگو کننده ناامیدی، دل مردگی و بی هدفی بیشتر مردم زمانه خود ما هست و اگر در واقعیت یک چنین مغازه ای وجود داشت قطعا فروشی بیشتر از اون چیزی که در کتاب ذکر شده داشت!!💀 انتظار خودم با توجه به تعریف هایی که از کتاب شنیدم بیشتر بود اما در کل راضی کننده بود و نکته جذاب برای من نه روند داستان، بلکه کلیت موضوع بود که واقعا استادانه انتخاب شده بود و خاص بود. البته خیلی خوش بین بودم که کتاب پایانی شوکه کننده نداره و مثل همیشه خوبی بر بدی پیروز میشه اما فرضیاتم به هم خورد

چرا این کتاب رو بهتون توصیه نمی کنم؟ ایده بسیار جذابه همون طور که از اسم پیداست اما داستان پردازی ها ضعیف اند و شخصیت ها از یک جایی به بعد به طور شدیدی تغییر می کنند، اما با وجود همه ی ضعف ها شرط می بندم که شما به خوندن ادامه خواهید داد و حتی از کتاب خوشتون خواهد آمد! عجیبه ولی یکی از ویژگی های خاص این کتاب همینه که با وجود کوتاه بودن و داستان پردازی پراکنده شما رو تا آخر همراه می کنه. اگر از همه ی اشکالات کتاب و خلاصه گویی بیش از حد در خیلی موارد عبور کنیم جمله ی آخر کتاب بلا گیرتان می شود که بیش تر از همه ی کتاب احمقانه است و همه ی تصوراتتان را زیر و رو خواهد کرد. چرا؟ چون کل شالوده ی این داستان مبنایش پسر شاد و شنگولی به اسم آلن است که مغازه ی خودکشی را متجول می کند ولی با این وجود در آخر خودش کاری را می کند که همه را از آن بازداشته. باز هم چرا پیش می آید:چرا این کار را می کند؟ چون نویسنده ماموریت و وجود پسر را خوشحال کردن دیگران تلقی کرده و وقتی نیازی به این نباشد او را خلاص می کند. در کل از کتاب خوشم نیومد و پیشنهادم نمی کنم چون چیزی عایدتون نخواهد کرد چز یک پوچی و سردرگمی گم.

رمان کوتاه و بامزه‌ای بود... اینکه بجای تلاش برای پررنگ کردن تیرگی‌های دنیا در اندیشه یافتن روشنایی باشیم و دنیا رو به جای بهتری تبدیل کنیم...اما آخر داستان با حرف نویسنده مغایرت داشت و بی معنی بود!!!

کوتاه ،درد اور،شاید هم آینده ...

کوتاه. عالی. شیرین و جذاب بیاید اون پایان مسخره رو در نظر نگیریم چون حتی اگه از نظر روان شناسانه بخوایم به قضیه نگاه کنیم متوجه میشیم آلن بیمار روانی بود که پایان رو اون طور رقم زد. پس بیخیال ژان تولی عزیز. دو متر مونده بود. آلن بالا رفت و همه چی به خوبی تموم شد. گذشته از این پایان چقدر خوندنش کیف داد. ترجمه هم عالی بود 💕💕💕

روایت خیلی جالبی بود از حس و حال تلخ آدم‌ها. اینکه تمام مدت مشغول انجام یک کار باشی ولی واقعا ندونی چرا. فکر میکنم این کتاب تلنگر عجیبی باشه برای اون‌هایی که زمانی فکر پایان دادن به زندگیشون رو داشتن و یا دارن.. تمام مدت پیش خودت میگی "چطور میشه به این زندگی امیدوار نبود؟" ولی وقتی به انتهای داستان برسی.. میفهمی اگه رسالتت رو در زندگی درست انجام داده باشی هرگز بیهوده زندگی نکردی‌.

من معمولا کتاب هارو خیلی طول میکشه تا تموم کنم!یا اصن تموم نمیکنم!ولی اینو سریعا و در هرفرصتی که پیش می اومد خوندمش و تمومش کردم خیلی برام قشنگ و جالب و دوستداشتنی بود و آخرشم هم واقعا شوکه شدم!... بنظرم واقعا ارزش خوندن داره و جملات تامل برانگیزی داره و کلا موضوع جالب و جذابی داره ولی خب واقعا میخوام فلسفه پایانش رو بدونم!

کتاب بسیار زیبایی که داستان تغیر یک خانواده ناامید و غمگین را به یک خانواده امیدوار و شاد توسط فرزند پر شور و پر انرژی آنها روایت می‌کند و به خوبی توانسته است به طور طنز از اهمیت موضوع امیدواری و امید به زندگی در جامعه ، و نوع برخورد انسان‌ ها با یکدیگر و تأثیر آن اشاره کند. کتاب لذت بخش و زیبای بود که تأثیر جالب و عجیبی در مخاطب می‌گذارد.

پسری متفاووت در بین مردمانی که مغازه ی خودکشی رو داشتند . علاوه بر داشتن محتوایی که هدفش امید بخشی اطلاعات جالبی هم میداد ... امیدواری هایی داشت کتاب که به نظرم میتونست دید ما رو نسبت به خیلی چیزها تغییر بده . بستگی داره که خودمون چطوری بخواهیم برداشت کنیم ازش . .قطعا ارزش خوندن داره . حتی برای چند بار . بخونید . فقط همین. باز تکرار میکنم که بستگی به دیدگاه داره . یکی میخونه و میشه مثل مردم اونجا ، یکی میخونه و میشه مثل پسرک تک . برعکس خیلی ها با خوندن کتاب امید گرفتم . هنوز وقتش نرسیده تا دستامو رها کنم :)

مغازه خودکشی ژان تولی نمونه بارز پرداخت خوب یک ایده ی عجیب و غریب و نامعقوله. ایده یک جهان سیاه که مردم برای کشتن خودشون اقدام به خرید وسیله خودکشی شون میکنن... کتابِ پر فراز و نشیبی ست که یک انیمیشن هم ازش ساخته شده.

مغازه خودکشی... مغازه خودکشی... مغازه خودکشی... این کلمه را چند بار برای خودم تکرار کردم واژه واژگون و دگرگون، اسمی فریبنده و جذاب ، اسمی که سر تا پا مرگــــــ اما پایان جز عشق و فداکاری و بغضی تلخ نبود. دلم میخواد خودم را غرق در کتاب کنم، خفه در احساسات آلن ،خفه در عشق مرلین و خفه در استعداد ارنست و خفه در خوشحالی ناگهانی میشیما و لوک ریز این کتاب از آن جمله کتاب‌هایی است هر وقت اسمش را می شنوم یاد فداکاری آلن میفتم و بدون آلن این کتاب شناخته شده نیست ، آلن اسطوره است...اسطوره دوستت دارم آلن کوچولو 💜🌿

داستان کتاب ، داستان جذاب و خوبی هستش ، همچنین فکر میکنم که هدف نویسنده این بود که نشون بده که در اوج بدبختی و اوضاع بد ، باز هم چیز های خوب وجود داره و انسان همیشه میتونه نیمه ی پر لیوان رو ببینه و شاد و امیدوار باشه .... اما پایان داستان کاملا در تناقض با هدف داستان بود و اصلا منطقی نبود و بد تموم شد 😒

/اسپویل/ اول داستان رو با ذوق شروع کردم و اون طور که پیش می رفت انتظار خیلی بیشتری از کتاب داشتم! اما در نهایت خود شخصی که تو یه دنیای سیاه بخاطر امید و انگیزه دادن، زندگی می کرد و راهش رو این طوری پیش گرفته بود تا مانع خودکشی های بیجا بشه ناگهان خودش تمام قواعدی که توی طول داستان ساخته بود رو شکست!! نظر جالبی هم در کامنت ها خوندم مبنی بر اینکه دلش طاقت نیاورده و در نهایت سیاه شده. اما به نظر من خودکشی آلن تمام مفاهیمی که کتاب از نقطه آغازین سعی در رساندن به مخاطب داشت، زیر سوال برد! آخه خودتون تصور کنین فردی بیاد بهت بگه خودکشی نکن و خودش خودکشی کنه://😐 نمی تونم درک کنم و به نظرم باید داستان رو جوری پیش می برد که حداقل به نوشته های خودش لطمه وارد نشه!