نظرات کاربران درباره کتاب بی‌نهایت بلند و به غایت نزدیک

نمی‌دونم چی بنویسم. شاید نباید بنویسم چون احتمالاً توقع نقد یا یک راهنمایی دارید که بهتون مستقیم بگه کتاب رو بخونید یا نه. اصلاً بذارید مستقیم بگم: آره، به نظر من بخونید. ولی شاید به اندازه من لذت نبرید. شاید هم بیشتر لذت ببرید! این کتاب رو خیلی دوست داشتم. به دلایلی باهاش ارتباط قوی‌ای پیدا کردم و به نوعی برای مدتی شب‌ها مثل مرحم زخم و رنج‌هام بود. ناراحتم که تموم شده ولی چون خوب تموم شد عصبی نیستم! امیدوارم بازم یه کتاب اینجوری تو مسیر زندگیم قرار بگیره.

نثر کتاب بیشتر از موضوعش برایم جالب بود؛ با آنکه ترجمه است.احتمالا یکبار دیگر به خاطر همین نثر دوباره بخوانمش.

به نظرم هر کس عزیزی رو از دست داده باشه، شخصیتهای این رمان درک میکنه

زخمی که ازدست‌دادن عضوی از خانواده به ما می‌زنه هرگز درمان نمی‌شه. هرقدر هم که تلاش کنیم، هرقدر که دنبال دلیلی برای آرامش بگردیم، هرقدر که به هرچیزی چنگ بزنیم... این زخم تا ابد باهامونه؛ این جای خالی، این فقدان... «پایان رنج نمی‌تواند رنج را توجیه کند و برای همین پایانی برای رنج نیست.» اسکار پدرش رو از دست داده و حالا دنبال چیزی می‌گرده که شاید بتونه اون رو دوباره بهش وصل کنه. دنبال معنایی برای زندگی. همون‌طور که توماس دنبال پدرش گشت و همون‌طور که مادربزرگ هنوز برای آنا اشک می‌ریزه... این کتاب بی‌نظیر بود! نثر فوق‌العاده، روایت جذاب و پرکشش، نمادهایی که قلب شما رو لمس می‌کنن، دردی که توی خط‌به‌خطش موج می‌زنه و محاله که باهاش ارتباط نگیرید؛ حتا اگه تجربه‌ش نکرده باشید... ترجمه هم عالی بود. حتما بخونیدش. (51)

کتاب در فضای سورئال نوشته شده، ولی نویسنده اینقدر هنرمندانه این فضا رو به تصویر کشیده که برای من که این فضا جز علاقه‌مندی‌هام نیست، جذاب بود و احساس کندی در کتاب نمی‌کردم، کتاب پر از جملات کوتاهیه که فوق العاده عمیق هستن. ایده کتاب، نوع ارتباط پسر و پدر واقعا فوق العاده است

فیلمش قشنگ تر بود😬