نظرات کاربران درباره کتاب گنجینه‌ی آثار ادگار آلن پو

ادگار آلن پو از بهترین و خلاق ترین نویسندگان در ژانر وحشت روانشناختی به حساب میاد. قلمش شما رو جادو می کنه و جوری اسیر فضای داستان می کنه که انگار خودتون درگیر اون ماجرایین. برای اینکه با دنیا و قلمش آشنا بشین سه داستان از همین کتاب رو پیشنهاد میدم که بخونین: قلب سخنگو گربه سیاه نقاب مرگ سرخ

روزهای پاییزیتون به خیر و نیکی🙂🍁... 🔍تا قبل از خوندن بعضی زندگینامه های واقعی همیشه فکر میکردم که غریب ترین و شگفت ترین اتفاقها توی داستانها رخ میده و میبایست تو دنیای غیرواقعی و یا سوررئالیسم دنبالشون بود ولی در حقیقت هیچ جایی مثل زندگیِ واقعی بیرحم و جدی نیست و میبینیم که سرنوشت با هیچکس تعارف نداره!..و خلاصه قصه ها الکی اداشو درمیارن! یکی از این زخم خورده های روزگار ادگار آلن پو هست که رد ناکامی های زندگیش رو در آثارش هم می بینیم ، برام عجیب و حتی ترحم برانگیز بود چنین ابهام و تیرگی های نوشته ها ... اغلب اون بخشِ مرموز ، پنهان و تلخِ ذهن رو به رخ میکشه... حالا بعدِ این مقدمه برسیم به کتاب ایشون که برگزیده ای از داستان های کوتاهش هست. من نزدیک به نیمی از این کتاب رو با وجود ترجمه ی نه چندان مقبول مطالعه کردم...فضای داستانهاش یه طور عجیبیه که به دلم میشینه ،انگار یه آهنربای نامرئی تو قلم آقای پو هست که باوجود ابهام امیز بودن ادمو به دنبال میکشونه اما حیف که ترجمه باعث خستگی شد... این سه مورد بیشتر تو ذهنم موند؛ ⭕ جنایت در کوچه ی مورگ ، یه قتل عجیب غریب و دلخراش با قاتلی جدید.. ⭕داستان برنیس ، که شخصیتی توش وجود داره وسواس گونه و مالیخولیایی که تماما بوی روانشناسی از سطورش برمیخاست ،و سیاهی فضاش ادمو یاد نوشته های صادق هدایت میندازه... ⭕حقیقت ماجرای اقای والدمار ، آزمایش خواب مغناطیسی روی مردی در شرف مرگ. ممنون از توجه 🌷

درباره آلن پو که حرفی نیست؛ به شدت جذاب و نفس‌گیر. اما ترجمه با اینکه بسیار بسیار روان و راحته، نمیتونه اون حس اصلی ادگار آلن پو رو به شما بده. آلن پو قلم مصنوع و دشواری داره که بسیار سخت خوانه و مترجم با اینکه بسیار عالی ترجمه کرده، اما اون قسمت سخت خوانی رو برداشته و نثر ملایمی رو جایگزین کرده که همین باعث میشه شما اون چیزی که نویسنده میخواد رو نبینین. به هر حال آثار نویسنده به شدت جذاب و سرگرم کننده هستن و امکان نداره خسته بشین.

قلمی روان و ترجمه ای عالی،در کنار تعلیقی که نویسنده به شما القا میکنه،این کتاب رو به دوستان توصیه میکنم.

ابتدا توجه مخاطبین را به بخش کوتاهی از متن ترجمه شده کتاب جلب می‌کنم: «... بهت و اعجاب همچون موجی بر موجی دیگر، بر وجودم انباشته شد، تا جایی که خود طناب نیز از گم کردن هویت خود در ذهن من خشنود شد. جمعیت موجود به توده‌ای درهم تنیده از انتزاع بدل شده بود. ...» به متن اصلی کتاب هم نگاهی کوتاه بکنیم: "... Confusion crowded upon confusion like a wave upon a wave. In a very short time Schelling himself would have been satisfied with my entire loss of self-identity. ..." کلمه «طناب» در این جا ترجمه شده "Schelling" است و اشاره به شلینگ فیلسوف آلمانی دارد و درک موقعیت نقش اول این داستان از نقش سوژه و ابژه مربوط به شلینگ را به مخاطب نشان می‌دهد. همچنین نویسنده "Schelling" را در متن اصلی کتاب با «اس بزرگ» نوشته است که نشان‌دهنده اسم خاص است. نکته‌ای که چهار مترجم محترم کتاب (با متوسط سنی ۳۴ سال) از آن غافل شده‌اند. این یک نمونه از ترجمه نادرست کتاب است که می‌تواند احتمالاً عدم ویرایش کتاب قبل از انتشار را هم یادآور شود. توانایی زائدالوصف «پو» در داستان‌سرایی موجب توصیه دوستان حاضر برای مطالعه کتاب گشته است ولی نکته‌ای که از دید بیشتر این دوستان توصیه‌کننده به مطالعه کتاب، پنهان مانده، ترجمه ضعیف و نه حتی متوسط کتاب است. یکی از بزرگان تاریخ ترجمه کشور که دیگر بین ما نیستند، جمله‌ای ماندگار دارند که نقل به مضمون آن این است: «ترجمه بد، خواننده را از مطالعه فراری می‌دهد.» و در آخر، توصیه‌ای که برای علاقه‌مندان به مطالعه دارم این است که از فهم هیچ جمله‌ای حین مطالعه سرسری عبور نکنید. عدم درک جملات ترجمه، بیش از آن که به مخاطب برگردد، متوجه ترجمه ناصحیح مترجم است. همچنان که درک تمامی جملات کتاب ترجمه شده، یکی از شاخصه‌های ترجمه خوب است.

در حدی نیستم که درباره ادگار الن پو نظر بدم فقط میتونم بگم جذاب و نفس گیر هستش

کتاب چهارم این اولین کتابیه که از ادگار الن پو میخونم و واقعا از سبک نوشتنش خوشم اومد به نظرم خیلی سعی کردن بقیه نویسنده ها ازش تقلید کنن ولی نتونستن به جذابیت قلم الن پو برسن

مرده های متحرک، زنده های زنده به گور شده، افسانه های گمشده در زمان، تخیلات ذهن درگیر جاودانگی روح و جسم و ....

بعضی داستان هاش مریض گونه بود😅 طوری که به ذهنتون خطور نمیکنه کسی بخواد همچین چیزی بنویسه. من که دوست داشتم.