نظرات کاربران درباره کتاب سوپرمارکت شبانه روزی

کیکو فوروکاوا دختریه که نمیتونه ادم های اطرافش رو درک کنه و در مقابل، اونها هم قادر به درکش نیستن. ولی مشکل از اونجایی شروع میشه که ادم ها کیکو رو مورد قضاوت های بی وقفه قرار میدن. انگار که کیکو عنصر ناهماهنگیه که همه سعی میکنن به اون رو هماهنگ کنن و فرقی نمیکنه که کیو چقدر تلاش کنه تا هماهنگ شه، چون همیشه مردم و قضاوت هاشون یه قدم از اون جلوتر هستن. هیچکس نمفهمه که کیکو در واقع از زندگیش راضیه و چیز بیشتری نمیخواد. چیزی که کیکو خودش رو با اون تعریف میکنه فروشگاه شبانه روزیه. همه چیز عادیه تا اینکه یه روز یه کارمند جدید به نام شیراهارا به فروشگاه میاد و همه چیز عوض میشه. چیزی که انتظار نداشتم اینکه این تغییر در واقع خوب نیست ولی نتیجه خوبی به همراه میاره که یه جور خودشناسی آرامش بخشه، پذیرفتن خودش، حتی اگه خیلی غیرعادیه. کتاب خیلی زیبایی بود و بسیار قابل درک. پ.ن: شیراهارا شبیه خود کیکو بود، ولی دقیقا نقطه مقابلش. دلم میخواست تا میخورد میزدمش :| ترجمه: به نسبت خوب بود

چرا کتاب‌های ژاپنی انقدر قشنگ از احساسات ادمی مینویسن به موضوعی که انگار خیلی پیش پا افتاده‌ است ولی تو باهاش همراهی میکنی.

کتاب نسبتا خوبیه. درمورد عدم پذیرش افراد متفاوت در جامعه است. البته بنظرم انسان متفاوت تا وقتی که آسیبی به دیگران نزده و حتی در حد خودش سعی در خدمت رسانی به جامعه دارد، هرچند کاری کوچک باشد بسیار ارزنده است. اما تفاوت وقتی منجر به آسیب زدن به خود یا دیگران باشد مسلما قابل پذیرش نیست. شخصی مثل شیراهارا از تفاوتش به نفع خودش واینکه" من لطمه دیده ام، پس هرکار دلم بخواهد می کنم " بهره می جوید. او تنبل، بی مصرف و سودجو است نه متفاوت. در کل کتاب بدی نیست. هرچند در صدر بهترین کتاب‌های من جا نگرفت.

داستان در مورد خانمی هست که انقدر غرق در روزمرگی ها و فروشگاهی که در اون مشغول به کار هست میشه که دیگه وقتی برای خودش و خانوادش نداره راستش نمیدونم چرا توقع داشتم شخصیت اصلی داستان تغییر و تحولات خوبی داشته باشه اما اینطور نشد در کل کتابی کم حجم روان هست و آدم ترغیب میشه به خواندن ادامه کتاب

کتاب در مورد کسیه که هیچ وقت در زندگیش نمیتونه خود واقعیشو نشون بده چون همه فکر میکنن عجیب غریبه و ازجامعه طرد میشه.خیلی قابل لمس و هم ذات پنداری بود.مخصوصا اینکه برای مثل بقیه شدن از رفتار دیگران تقلید میکرد خیلی واقعی بود.من از خوندنش لذت بردم.ولی کاش طولانی تر بود.

کلیت گفتار این کتاب درباره روزمرگی و اعتیاد به کار است از سوی دیگر قضاوت ها و نصیحت های دیگران بر آدمی که آدمی را مجبور می دارد کارهای مختلفی بنا به نظر آنها انجام دهد زندگی را سخت و طاقت فرسا می‌کند گاهی اجازه نمی‌دهند کاری را که باب میل ما است انجام دهیم این کتاب در صد صفحه اول کاملا خسته کننده است اما از صفحه ۱۰۰ تا ۲۰۰ جذاب خواهد شد به طور کلی در این کتاب می بینید که چگونه افراد به خود اجازه می‌دهند از مرزها و حریم شخصی شما عبور کرده و دخالت مستقیم و رفتار شما بگذارند بد نیست که نیمروزی برای خواندن این کتاب وقت بگذارید

شاید همه ما به نوعی غیرعادی باشیم که داریم برای عادی بودن و همرنگ شدن با جامعه تلاش می کنیم. جامعه ای که از همین آدم های غیرعادی تشکیل شده. این که همه می خواستن شخصیت اصلی رو تغییر بدن آزاردهنده ست، آدم هایی که همیشه می خوان بهت یاد بدن روش درست زندگی چیه، در حالی که مشخص نیست واقعا روش زندگی خودشون درسته یا نه. این کتاب یه طوری انگار باعث می شد نگاهی از بیرون به خودمون داشته باشیم. توصیه خاصی درباره خوندن یا نخوندن کتاب ندارم. کتاب ساده ای بود.

برای توصیه مطمئن نیستم چون کتاب همه پسندی نیست. ولی نظر خودم اینه که کتاب خیلی خوبی بوده. با یک داستان خیلی ساده نویسنده نکات مهمی رو منتقل کرده.

این کتاب بینظیره ، تونستم با تک تک کلماتش ارتباط برقرار کنم ، بی نقص ، از بهترین ها ، حتما پیشنهاد میکنم.

اولین کتابی بود که انقدر با شور و علاقه می خوندم و اصلا دوست نداشتم تموم شه. بهتون توصبه میکنم بخونیدش مطمئن باشید ارزشش رو داره

توی این کتاب به نطرم مهمترین چیز احترام گداشتن به تفاوتهای فردی است. همه انسانها شبیه هم نیستند و حق دارند راهی متفاوت رو درپیش بگیرند . کتابی عالی

در این کتاب به دنبال هیجان نباشید.ولی قالب های رایج جامعه در آن به ظرافت نقد شده اند .چارچوبهایی بعضا دست و پا گیر که افرادی با علایق خاص را حتی دورتر از حاشیه می راند.خصوصا در رابطه با مقوله ازدواج ، شغل و درآمد خوب که عیار سنجش آدمهای جامعه شده است.

درونِ این کتاب به دنبال هیجان و یک چیز شگفت انگیز نباشین و در عین حال متن انقدر سست و کسل نیست که شما رو خسته کنه. داستان این کتاب، داستان روزمرگی هاست به همراه یک ترجمه خیلی خوب. تمام انتقاد و اعتراض این کتاب به فضای ربات گونه و بی احساس جامعه ژاپنه، البته انتقادات زیادی هم به محتوای این کتاب وارده و من فکر نمیکردم عنصر خانواده در ژاپن به چنین زوال و گسستگی رسیده باشه. شخصیت کیکو، شخصیت خیلی خاصی نیست و به نظرم بیشتر یک شخصیت ضعیف بود تا یک عنصر خاص و متفاوت از دیگران. به هرحال با نخوندن این کتاب چیزی رو از دست نمیدین ولی میتونه یک تجربه جدید برای آشنایی با فضای جامعه ژاپن و کار در فروشگاه باشه که این مورد برای من خیلی جالب بود و تنها دلیل خوندن این کتاب :)

سوپرمارکت شبانه‌روزی تونست حسابی من رو بخندونه؛ و شاید از معدود افرادی باشم که با این کتاب خندیدم. این کتاب در واقع یک کتاب طنز نیست و بیشتر یک نقد اجتماعیه. شخصیت اصلی داستان مشخصاً از مشکلات روان‌شناختی رنج می‌بره و غیرعادی و عجیب‌غریبه. حرف‌هاش، واکنش‌هاش و تصمیماتش همگی غیرعادی هستن. شاید به همین خاطر باشه که خیلی جاها متعجب می‌شدم و می‌خندیدم. درهرحال کتابیه که شاید به دل همه نشینه اما چیزهای جالبی می‌شه ازش یاد گرفت.

خوب بود فقط متوجه نشدم چرا اصرار بود که بگوید او غیرعادی است؟! اینکه راضی باشد از یه کار تکراری. اینکه خوشحال است از کارمند فروشگاه بودن. اینکه ناراحت می شود از خارج برنامه کارکردن سایر کارکنان. ابتدا گفتم لابد چون احساساتی نیست. یعنی مثل سایرین احساسات نشان نمی دهد. ولی او عصبانی شد از بی توجهی مدیر و سرپرست به برنامه روزانه فروشگاه. پس بی احساس نیست. بین وقت گذرانی با خانواده یا اضافه کاری در فروشگاه، انتخاب می کند کار کند. او مسئولیت پذیر است. انگل نیست. مزاحم نیست. فقط متوجه نشدم چرا در ژاپن کار در سوپرمارکت شغل محسوب نمی شود! و کار نیمه وقت محسوب می شود؟

وقتی شروع به خوندن کتاب سوپرمارکت شبانه روزی کردم، در وهله ی اول به نظرم رسید مثل عنوانش باید خیلی معمولی باشه ولی وقتی جلوتر رفتم و با فضای داستان انس گرفتم و کم‌کم دستم اومد که حرف نویسنده در ورای سادگی داستان چیه، کتاب رو جدی تر گرفتم، عمیق تر خوندم و خلاصه خوندنش رو توصیه میکنم؛ یه تفکر خوبی درش هست...

این کتاب داستان دختریه که با جامعه ی اطرافش متفاوته و در حالیکه ۳۵ سالشه هنوز کار نیمه وقت داره و ازدواجم نکرده و از طرف جامعه همش تحت فشاره به خاطر تفاوت هاش و وقتی هم که سعی میکنه به شکلی دربیاد که جامعه ازش انتظار داره موفق نمیشه

اخرای داستان شیراهارا به شخصیت اصلی میگه از انسان بودن خارج شدی که خیلی منو یاد no longer human اوسامو دازای انداخت و به این فکر کردم که ژاپنی‌ها حتما خیلی زیاد تحت فشار اطرافیان قرار میگیرن تا زندگیشون مرحله به مرحله طبق استاندارد جامعه پیش بره ولی بعد فکر کردم همه جای دنیا و حتی اینجام همینه و ما ادما هممون انسانی غیر عادی هستیم که عده ای از ما در نهایت موفق میشن یه انسان عادی باشن با تقلید و بدون اینکه سعی در درک دیگری داشته باشن در ضمن تشبیه دنیا به فروشگاه شبانه روزی رو خیلی زیاد دوست داشتم

باقسمتی از فرهنگ ژاپن اشنا شدم که واسم جالب بود مثل دخالتهای بی جای اطرافیان که توی ایران خیلی زیاده و حتی باعث میشه ادم رو به انزوا بره ،کلا داستان جالبی بود و حرف واسه گفتن داشت

از اونجایی که دوست ندارم ادای آدمای روشن فکر رو در بیارم نظر واقعیم رو میگم ، کتاب رو تا آخر خوندم اما خیلی دوسش نداشتم اینکه هر کس باید خودش رو با معیار های جامعه وفق بده چیز بدی نیست چون در اون صورته که جامعه پیشرفت میکنه و برای خود شخص هم مفیده ، شخصیت اصلی زن میتونست توی کارش پیشرفت کنه مثلا بشه بازرس اداره مرکزی . این کتاب بیشتر از اینکه به قضاوت نکردن بپردازه به تلاش نکردن پرداخته. شخصیت شیراهارا واقعا نمونه ای از یه انگله کسی که تلاش نمیکنه و از مشکلات فرار میکنه، کلا شخصیت ها همه عجیب و غریب بودند و واکنش هاشون نسبت به واکنش آدم های دنیای واقعی متفاوت بود هیچ کس زنی که سرپرستی یک آدم بیکار بی مسئولیت رو قبول کرده به یک کارمند منظم کاربلد که تنها مشکلش شغل پاره وقتشه ترجیح نمیده. (نباید زندگی دیگران رو قضاوت کنیم اما باید همیشه برای زندگی خودمون تلاش بکنیم)